Egypte, dag 7 en 8

Het is 03.10 en de eindeloze rij passagiers die op de een of andere manier hun halve huishouden als handbagage weten mee te slepen, lijkt maar langzaam te slinken. De Egyptenaren hebben geen haast en de passagiers schuiven gelaten centimeter voor centimeter richting de stralingsmachine die hun halve huishouden zal scannen op verboden zaken zoals flesjes water en nagelschaartjes. Met andere woorden, ik ben op weg naar huis en zit er helemaal doorheen. Ik hoop in het vliegtuig wat te kunnen slapen. Een paar uur geleden hebben we uitgebreid getafeld met het gevolg dat ik nu, zo'n drie uur later, nog steeds propvol zit.

De clinic kreeg zonder uitzondering positieve evaluaties en ik kan terug zien op enkele geweldige dagen.
Nu naar huis. Thuiskomen is nog altijd het beste deel van iedere reis.

De bemanning komt nu pas aankakken. Met officieel nog een half uur te gaan voor vetrek gaan we dat nooit halen. Die mensen die hun halve huishouden meeslepen moeten dat ook weer kwijt in de bagagebakken.

14.20. Ben nu een paar uur thuis. In het vliegtuig in slaap gevallen en na een uur wakker geworden met een joekel van een migraine. Er bestaat in ieder geval een koppeling tussen mijn hoofdpijnen en reizen. Het komt er op neer dat ik niet zo'n reiziger ben. M'n systeem raakt ontregelt en dat uit zich het eerst in mijn hoofd. Als ik had mogen kiezen had ik voor een pijnlijke grote teen gekozen. De rest van de dag wordt het hangen, niksdoen en nog wat meer hangen.

Tijdens een pijndalleltje even naar Moller autoschade gereden. Vorige week heeft een onzer het bestierd om de nieuwe oude auto op de parkeerplaats tegen de trekhaak van de buurman aan te rijden. Gelukkig worden beide schade's gerepareerd zonder terugval in mijn verzekeringsbonus.