Pokke Panda

Een miniscuul klein scheurtje zat er in de bumper van de huurauto. Ik moest de verhuurder er op wijzen anders had hij het niet eens gezien. Voor de zekerheid had ik het schadeformulier ingevuld. Het was m.i. een duidelijke zaak. Ik sta stil op een parkeerplaats. Een telefonerende dame in een auto voor me zet, al pratend in haar telefoon met wie dan ook, vooruitkijkend maar achteruit rijdend haar achterbumper tegen de voorbumper van de fletsgele door mij gehuurde Fiat Panda.

Als het mijn eigen auto was geweest had ik een beetje zuur gelachen en was ik doorgereden. Maar ik ken de verhuurbedrijven een beetje. Het liefst zouden ze een nieuwe auto uit je persen. Bij Sixt moesten ze er ook een beetje om lachen.

Wat en/of wie schets mijn verbazing als ik twee weken later een post van 300 Euri op mijn creditkaart aantref (debet). Ach, ik had het kunnen weten. In deze geldbeheerste samenleving is dat toch waar het allemaal om draait. En denk je dat ze er voor dat geld een nieuwe bumper op hebben gezet? Ik denk van niet maar ik kan ongelijk heben. Misschien kunnen ze het een volgende huurder nog een keer aanrekenen.

Of ik ooit mijn geld terugkrijg? Ik wacht twee maanden en dan ga ik actie ondernemen.