Morgen een lezing bij Ichtus studentenvereniging in Wageningen. De vereniging is al een tijd bezig met het thema "getuigen" en de instructie die ik heb gekregen is om enkele handvatten aan te reiken die de studenten over hun schroom om te getuigen heen zou moeten helpen.
Ik kan maar een goed handvat bedenken en dat is een welgemikt dreigement dat bijdraagt aan het toch al groeiende schuldgevoel dat weer een gevolg is van een sterke nadruk op de verantwoordelijkheid die de Bijbel neerlegt bij de christenen om de wereld in te gaan en het goede nieuws te verkondigen.
Uiterlijke druk werkt niet als er geen sanctiebeleid is.

Dan maar wat anders proberen.
Er is niet veel voor nodig om mij te laten praten over die zaken die mijn passie hebben. Dat wat echt voor mij leeft, daar praat ik over. Waar het hart van vol is, daar loopt de mond van over.
Maar dan dient zich een ander probleem aan.

Ik praat graag. Echter, als ik in Latijns Amerika ben krijgen de Latino's al snel de indruk dat ik een zeer introvert figuur ben. Zij spreken geen Nederlands of Engels en ik geen Spaans.
Daar ben ik dus stille Jan. Een manier om deze stilte te overbruggen is het gebruik maken van een tolk; een verbinding tussen de twee talen.
Een andere manier is om de taal van de ontvangende partij te leren spreken.

Dus, ook al zit mijn hart nog zo vol, ik kan dat wat in mijn hart leeft niet kwijt.

Ik ben al overtuigd van de verantwoordelijkheid die de Bijbel bij de gelovigen neerlegt om te getuigen en zit niet te wachten op iemand die nog wat extra druk op deze ketel zet.
Het grootste probleem is de taal. Waar we naar op zoek zijn is effectieve intermediairs die de taal van mijn hart om kunnen zetten in een taal die de ander verstaat.

Vanavond een ontmoeting met Mark en Kim. Die gaan op 16 augustus trouwen en Martha en ik trekken een stukje met hen op in de voorbereiding naar die dag.
Mark vertelde over een periode in zijn leven dat hij de weg helemaal kwijt was. Woorden zeiden hem toen niet zoveel maar hij zocht diegenen op wier leven een taal sprak die hij begreep.

Ondanks het feit dat we nog zo onvolmaakt zijn en vreselijk domme dingen doen kunnen we, door de genade van God, levens leiden die een taal spreken die de mensen om ons heen graag willen horen: de taal van Gods koninkrijk waar Zijn woord centraal staat.
Volgens mij is de wereld op zoek naar die transformerende woorden die in staat zijn om levens radicaal te veranderen.

Ik denk dat ik het daar maar over ga hebben morgenavond.