Gisterenavond arriveerde een oude bekende. Hij heeft het vierde bed in de kamer dat door een ander was verlaten. De een gaat, de ander komt. Deze oude baas leeft in het verleden. Vroeger zou ik ja, ja en fijn, fijn hebben gezegd maar na tien minuten lang te hebben moeten aanhoren hoeveel beter OM in het verleden was en deed en dat de huidige generatie er maar niets van bakt en dat jongeren in OM niet de kwaliteit hebben die hij en de zijnen hadden, heb ik de oude baas het advies gegeven om zo snel mogelijk met pensioen te gaan. Het verleden komt nooit meer terug en wie ben jij om deze huidige generatie af te doen als een stelletje onbenullen. "Get a life or go home"!
Het is zo makkelijk en oneerlijk om vanaf de zijlijn kritiek te leveren. "Ze moeten dit, ze zouden sus en ze zouden zo". Ik word daar niet goed van. Kritiek? Prima! Heb ik ook. Maar dan niet van anderen verwachten dat ze het oplossen, maar zelf aan die oplossing meewerken.
Er zijn volgens mij al genoeg mensen die wachten op betere en andere tijden om pas, als die andere en betere tijden gearriveerd zijn, mee te gaan spelen. Althans dat denken en geloven ze. De werkelijkheid is dat als die betere en andere tijden al zouden arriveren, de 'van de zijlijnroeper' weer iets anders heeft gevonden dat zijn deskundige en kritische oordeel wacht.
De oude baas lijdt ook aan een ernstige vorm van verbale diarree. Het gevolg daavan is dat het eens zo stille appartement is veranderd in een plaats waar iedereen ongewenst wordt blootgesteld aan nutteloze en zinloze trivia. Het is vandaag voor het eerst dat al mijn kamergenoten en ik deelnamen aan het ochtendgebed. Daar was het stil. Dat is dus ook een manier om mensen naar de bidstond te krijgen: een vlucht!
Gek trouwens dat sommige mensen totaal ongevoelig lijken te zijn voor de lichaamstaal en hints van hun gesprekspartner (in dit geval de ontvanger van eenzijdig afgevuurde verbaal geweld) en gewoon doorratelen.
Hoe dan ook, ik maak me zorgen om het oude baasje Ik ken hem al vele jaren en zoals ik hem nu meemaak heb ik hem nog nooit gezien. Misschien echt tijd voor pensioen!
Ik heb besloten om morgen naar huis te gaan.
P.s. de telefoon thuis werkt weer. Een mailtje naar de servicedienst van Abel en na hun reset werkt alles weer naar behoren.
Hieronder: "The good old days"
Het is zo makkelijk en oneerlijk om vanaf de zijlijn kritiek te leveren. "Ze moeten dit, ze zouden sus en ze zouden zo". Ik word daar niet goed van. Kritiek? Prima! Heb ik ook. Maar dan niet van anderen verwachten dat ze het oplossen, maar zelf aan die oplossing meewerken.
Er zijn volgens mij al genoeg mensen die wachten op betere en andere tijden om pas, als die andere en betere tijden gearriveerd zijn, mee te gaan spelen. Althans dat denken en geloven ze. De werkelijkheid is dat als die betere en andere tijden al zouden arriveren, de 'van de zijlijnroeper' weer iets anders heeft gevonden dat zijn deskundige en kritische oordeel wacht.
De oude baas lijdt ook aan een ernstige vorm van verbale diarree. Het gevolg daavan is dat het eens zo stille appartement is veranderd in een plaats waar iedereen ongewenst wordt blootgesteld aan nutteloze en zinloze trivia. Het is vandaag voor het eerst dat al mijn kamergenoten en ik deelnamen aan het ochtendgebed. Daar was het stil. Dat is dus ook een manier om mensen naar de bidstond te krijgen: een vlucht!
Gek trouwens dat sommige mensen totaal ongevoelig lijken te zijn voor de lichaamstaal en hints van hun gesprekspartner (in dit geval de ontvanger van eenzijdig afgevuurde verbaal geweld) en gewoon doorratelen.
Hoe dan ook, ik maak me zorgen om het oude baasje Ik ken hem al vele jaren en zoals ik hem nu meemaak heb ik hem nog nooit gezien. Misschien echt tijd voor pensioen!
Ik heb besloten om morgen naar huis te gaan.
P.s. de telefoon thuis werkt weer. Een mailtje naar de servicedienst van Abel en na hun reset werkt alles weer naar behoren.
Hieronder: "The good old days"
Good point
BeantwoordenVerwijderen