28 januari 2014

Het absurde van de eenvoud

“Maar je moet toch iets kunnen doen,” riep de jongeman bijna wanhopig uit. Het was een reactie die velen voelen en slechts weinigen zo duidelijk verwoorden. Het verhaal van God die in Jezus aan de mens verschijnt en de straf die de mens toekomt, op zich neemt aan het kruis van Golgotha is eigenlijk te eenvoudig om te kunnen geloven. Als je daar dan ook nog eens aan toevoegt dat Leven je deel wordt door eenvoudig te geloven in dat eenvoudige verhaal van God, dan heb je de poppen aan het dansen.
“Er moet iets tegenover staan,” “We moeten in actie komen; aan God bewijzen dat we best wel wat kunnen.” “Er moet indruk gemaakt worden op de wereld.”
De diepste indruk die we als mens in deze wereld kunnen achterlaten is de demonstratie van een veranderd leven. De transformerende kracht van God die door Zijn Geest aan het werk is in het leven van de gelovige, is het meest overtuigende bewijs van de werkelijkheid van Gods verhaal.
Het afgelopen weekend stond 2 Timoteus centraal waar Paulus hamert op het belang van het conserveren van de eenvoudige boodschap van het Evangelie. Vanaf de dag van Christus opstanding stonden ook de genaderovers op en zijn nooit meer tot rust gekomen. Het geloof “meetbaar” maken door punten te scoren is van alle eeuwen. Nu we Christus volgen moeten we “dit” en moeten we “dat”. Voordat je het in de gaten het worden “dit” en “dat” belangrijker dan dat wat het dit en dat tot gevolg heeft.
Hoe langer ik geloof, hoe eenvoudige dat geloof wordt. Er blijft vrijwel niets over. Slechts dat kruis! Absurd eenvoudig.
En vooralsnog genoeg.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten