Een seminar waar je in een "normaal" tempo twee dagen voor nodig hebt samenvatten in vijf uur.Dat kan best. Het is wel zaak dat je dan een beetje doorramt en de vraagt blijft hoeveel er blijft plakken. Geen groepswerk, geen verwerking, alleen maar de informatie. Gek eigenlijk dat men vaak tegen beter weten in kiest voor de informatie terwijl men weet dat daarmee het eigenlijke en beoogde leren ver achterblijft of zelfs ontbreekt. Ik ken mezelf goed genoeg. Ik heb ook liever de informatie en sla het proces over. Misschien is er de onuitgesproken hoop dat er toch iets wezenlijk levensveranderends per ongeluk blijft plakken. Ik herinner me die keren dat een gedachte, een woord, een vraag, voldoende was om een complete koerswijziging te bewerken. Hoe meer informatie, hoe groter de kans dat er iets gebeurt. Een soort van loterij. Hoe meer loten hoe groter de kans dat er iets wordt gewonnen. Dat de kans op winst nog steeds minimaal is, wordt voor het gemak vergeten. Je hebt in ieder geval je best gedaan om iets te winnen.Stel je voor dat het leven sterren zout uitdelen voor goede bedoelingen. We zouden allemaal in sterren omkomen. Verandering door informatievolume op te draaien heeft uiteindelijk een averechtse uitwerking. OM, de club waar ik voor werk, lijdt aan Informatie Overkill; er wordt zoveel informatie op je afgevuurd dat het netto effect is dat het allemaal ongelezen in de prullenbak verdwijnt; de hoeveel is te groot om het nog op een zinnige manier te kunnen filteren; dus dan alles maar meteen wegpleuren.
Hier moest ik dus aan denken toen het verzoek me bereikte om de samenvatting van het seminar aan een groep te presenteren. "Waarom ook niet?" dacht ik; "wie weet blijft er wat plakken."
Vandaag twee keer aan de prekerij in Eltham Baptist in Melbourne.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten