De aanvliegroute

Afgelopen nacht bracht ik door in een huis in Brisbane dat op de aanvliegroute naar het vliegveld ligt. Volk dat naar Brisbane vliegt verwacht en vertrouwt op dat vliegveld te landen. Dat gaat eigenlijk altijd goed. De verwachting komt uit. Passagiers, personeel, ophalers en wie nog meer kunnen hun leven na gedane vluchtbeweging(en) vervolgen.

Aanvliegroutes gevisualiseerd

De belangrijkste reden dat het goed gaat is omdat er heldere protocollen bestaan die niet (of nauwelijks) voor tweeërlei uitleg vatbaar zijn. Alle communicatie in het vliegtuig, aan de grond, tussen piloot en verkeersleiding werkt naar eenzelfde doel toe: landen op baan X en de passagiers uitwerpen bij sluis Y.
Intermenselijk verkeer kent zo z'n eigen protocollen die zelden zo op elkaar zijn afgestemd dat verwachtingen worden waargemaakt. Er gaat vaak meer mis dan raak.
Wat ik zie is niet wat jij ziet. Jij ziet slechts wat je denkt dat ik bedoel.
Zo heb ik vanmorgen een gesprek met een vriend waarmee de communicatie op zodanige wijze uit de rails is gelopen dat we niet anders kunnen dat het terrein in kaart brengen en nieuwe sporen trekken die naar een doel zullen leiden dat ons beider instemming heeft. Het is vreselijk als de voorkant van het vliegtuig naar baan X onderweg is terwijl de achterkant zich richting Y wringt. Gevolg is dat het ding uit elkaar knalt. Het heeft zelden zin om in dergelijke situaties vast proberen te stellen wie de gekleurde Piet is. Dat is irrelevant. Als je samen verder wil zul je samen een weg moeten vinden waarbij recht halen en recht verschaffen nooit het hoofddoel kunnen zijn. Hoeveel is het waard om gelijk te krijgen terwijl de relatie voor altijd verstoord blijft? Is de betere weg niet om de relatie te herstellen ten koste van het gelijk? Ik dacht persoonlijk van wel.