Vervloekte aarde

De enige reden waarom ik een spa in de de aarde zou steken is om mijn tuin te verfraaien; in het licht van de ontwikkeling van de mensheid een volkomen zinloze bezigheid. Enkele jaren geleden heb ik ietwat eerzamer spitwerk verricht toe ik samen met de buurman aan een solide scheiding tussen zijn en mijn erf werkte. Aangezien het laatste slechts betekenis heeft in een geïndividualiseerde samenleving en niets bijdraagt aan de groei van "gemeenschap" valt dat ook onder de categorie zinloze bezigheden. Ik mag er rugklachten en blaren aan overhouden, de enige die de vrucht ervan geniet ben ik: meer privacy en meer kleur in mijn leven.

Toen Adam en Eva uit Gods tuin werden gejaagd, werd ook de aarde vervloekt en zou Adam in het vervolg in het "zweet zijns aanschijns" die aarde moeten bewerken.
Niet om zijn tuin te verfraaien of een knus privé plekje te creëren maar als bittere noodzaak om te overleven. Dat moet vreselijk zwaar zijn geweest. Lamech klaagt er over en noemt zijn zoon Noach, daarbij de wens uitsprekend dat deze "zal ons troosten, hij zal onze moeizame arbeid verlichten, het werk op de akkers die de Heer vervloekt heeft"(Gen. 5:29).

Ik ben een boek aan het lezen waarin o.a. het leven in Europa in de tiende en elfde eeuw wordt beschreven. Over hoe mensen stierven van de honger omdat de oogst was mislukt en over de grenzeloze uitbuiting van de armen door de adel en de kerk. Over het laatste is weinig positiefs te melden; de arrogantie, pretentie, ambitie en het geweld van en door de katholieke kerk is ten hemel schreiend. De grote, imposante kathedralen waar we ons vandaag aan vergapen zijn gebouwd met het bloed en het zweet van burgers die geen stem in het geheel hadden. Zich verheffende stemmen konden rekenen op de toorn en de straf van de kerk. Een leven was niets waard en de kerkleiders dachten over hemel en hel te kunnen beschikken.

Ook vandaag zijn er miljoenen die dagelijks geconfronteerd worden met een vervloekte aarde en de bittere strijd om een schamel bestaan. Afgelopen week was er een documentaire op tv over een groepje Britten dat een aantal weken in Azië aan de slag gaat. Werken op een rijstveld en in een kippenslachterij. Werken voor een hongerloon. Voor miljoenen een harde realiteit. Waarom dat hongerloon? Omdat wij in het rijke Westen niet meer willen betalen voor onze kipfilet en snelkookrijst. Het begint bij uitbuitende grootgrondbezitters en grootgrutters die zoveel mogelijk consumenten willen paaien tegen een zo laag mogelijke prijs, daarbij hun marktaandeel vergrotend en veiligstellend.

Ach, voordat deze blog te lang wordt, de gemiddelde bezoeker blijft ongeveer 30 seconden, moet ik afronden. Een pleidooi voor Fair Trade en duurzaamheid? Ook dat worden meer en meer holle, betekenisloze begrippen. Bedacht vanuit goede en gezonde ideologieën verworden deze langzaam maar zeker tot een door dezelfde grootgrutters in stand gehouden illusie van "eerlijkheid."

Vervloekt is de aarde!

Ik bid vandaag voor hen die door mijn hang naar, en vermeende recht op comfort en goedkope consumptieartikelen, in sloppenwijken leven en zichzelf en hun gezinnen ternauwernood kunnen onderhouden. Voor hen die vooral om mijn welbevinden hun spa in de grond steken. Ik bid ook om vergeving voor mezelf en mijn medewesterlingen. "Heer wees ons genadig. Help ons om dit verhaal niet met goedkope verontschuldigingen weg te wuiven maar bewuste consumenten te zijn die bereid zijn om meer te betalen om anderen iets meer ruimte te geven."