Hoeveel langer zingen we nog

Vandaag wat afgezongen. Man, wat kunnen we zingen. Mensen gaan ervoor! Ik kwam 20 minuten te laat aan in de dienst in Gorinchem. Ik kon de kerk niet meer vinden (word oud!). Ik hoopte dat ik vrijwel naadloos aan kon sluiten op het half uur zangblok. Helaas ging dat nog even 3 kwartier door en. Zelf ben ik na een kwartier, twintig minuten wel klaar met zingen.
Daarna, de dienst duurde alles bij elkaar wel eventjes, door naar het volgende adres in de buurt van Goudriaan. Op de liturgie stond een totaal van ZEVENTIEN liederen afgedrukt. Dat is echt veel. De samenkomst was in een tent en zo'n duizend mensen hadden zich in en om de tent verzameld om te zingen en naar een meditatie van ondergetekende te luisteren.
Ik vond achter een bosje een bankje en ben daar gaan liggen. En in slaap gevallen. Twee liederen voordat ik aan de beurt was (we zaten in inmiddels een uur in de liturgie) werd ik weer wakker en vond dat ik het zo aardig had opgelost.

Ik geef de voorkeur aan stilte en meditatie om God te zoeken en groot te maken. Ieder z'n meug. Toch.

Wel vroeg ik me even af of het werkelijk zo is dat we, omdat we straks in de eeuwigheid klappen en dansen, we daar nu vast voor moeten oefenen (werd even gesuggereerd). Misschien een goed idee. Stel je namelijk eens voor dat je straks als beginneling een eeuwigheid lang geacht wordt te klappen, zingen en springen en je komt met ongetrainde spieren binnen? Dat kan eigenlijk niet.
Omdat het niet mijn 'area of expertise' is stel ik voor dat zij die daar visie voor hebben trainingschema's en motiverende producten ontwikkelen om afvalligen zoals ik, bij te staan en te coachen.

Stel je voor dat we straks in de hemel komen en er wordt niet gesprongen en we hoeven ook niet meer te zingen hoezeer we naar Hem verlangen, of op de wind zweven want we zijn daar waar Hij is en we zijn dan bij Hem.
Er hoeft ook niet meer geëvangeliseerd te worden. Misschien kan ik dan boer worden en droom waar zien worden die ik altijd gehad heb: veehouder. Verse melk, zelf kaas maken en wat er nog meer bij komt kijken. Of is mijn hemel nu te simpel? Misschien zal ik best wel eens een keertje zingen en springen maar liever niet 24/7.

Leuk filmpje waarin indirect een belangrijke vraag wordt gesteld.

De bacterie en non-conformisten

Hiernaast een afbeelding van een eencellig organisme dat zich zelfstandig kan voortplanten.Ook al dragen we miljoenen van deze beestjes met en in ons mee, echt veel kwaad doen de meesten niet. Alleen als je een foute binnenkrijgt dan geeft dat nogal eens wat bijwerkingen. Je voelt je ziek, je wordt echt ziek en in het meest ongunstige geval ga je eraan dood. Het beestje dat ik uit Egypte heb meegenomen veroorzaakt wat griepachtige verschijnselen en moeheid. Ik ga ervan uit dat m'n afweersysteem er op korte termijn mee afrekent.

Ondertussen ben ik koortsachtig bezig met het afronden van mijn "papers" die op 1 augustus in India moeten zijn. Ik heb zeker nog zo'n zestig tot tachtig uur nodig om al het werk af te ronden. Veel tijd gaat zitten in het nauwgezet voldoen aan alle voorwaarden.
Het is wel grappig dat ik, met een reputatie van non-conformist, me hieraan voeg en zelfs rekening houd met wat ik denk dat de professor fijn vindt (of wil horen)!
Maakt dat mij tot een 'people pleaser'? Ik denk het wel. Zolang dat niet ten koste gaat van mijn diepste overtuigingen is dat toch niet zo heel erg?

Wat als Jezus nu onder ons zou wonen

Ik denk dat we Hem zouden vermoorden. In Matteus 17:22-23 vertelt Jezus Zijn discipelen dat Hij overgeleverd gaat worden in de handen van de mensen, en zij zullen Hem ter dood brengen...
Ik denk dat we niet heel erg anders met Hem zouden omgaan als toen. We zijn de afgelopen 200 jaar niet geëvolueerd naar een hoger bewustzijn en we zijn ook niet toleranter geworden. Tolerantie werkt denk ik alleen maar als je zo afgestompt bent dat niets je meer iets kan schelen. Twee mensen die elkaar tolereren zullen elkaar niet zo snel in de haren vliegen. Maar we hebben allemaal een grens. Een van de grenzen is de confrontatie met de waarheid.
De waarheid zet je in je nakie en daar zit toch niemand op te wachten? Er staat teveel op het spel. Voor de religieuze leiders stond hun macht en inkomen op het spel. Dat geef je niet zomaar op. De leugen moet in stand worden gehouden. Koste wat kost. En daarom moest en moet Jezus dood. De confrontatie met de waarheid is te heftig.

De erkenning dat Jezus gelijk heeft en ik niet is nog steeds voor velen teveel om verteren en daarom denk ik dat we Hem ook nu op zouden ruimen.
Ik moet denken aan Gandhi. Gedood omdat hij zich inzette voor de waarheid. Zijn moordenaar wist dat de waarheid een einde zou maken aan zijn staus quo en moest dat koste wat kost verhinderen. Om een of andere reden geeft de mens de voorkeur aan de weg van zelfdestructie. En dat is vreemd omdat diezelfde mens heel graag vrij wil zijn.
En laat nou Jezus van die waarheid zeggen dat deze de mens vrijmaakt.

De dagelijkse routine

En zo zit je meteen weer in het oude dagritme. Alles is altijd snel weer gewoon. Waar ik nog even vanaf moet zien te komen is een bacterietje die ik uit Egypte heb meegenomen en m'n spijsvertering en afvoersysteem in een hogere versnelling heeft gezet.

Vandaag met nieuwe energie begonnen aan weer een "paper" voor mijn studie. Nu doe ik "Biblical Interpretation". Twee "papers" van elk 2500 woorden die aan strenge eisen moeten voldoen. De helft van het eindcijfer wordt bepaald door hoe nauwgezet aan die eisen is voldaan.

Morgenmiddag naar Terschuur voor een vergadering. Daar zie ik nu al tegenop. Niet zozer om de vergadering maar meer om de file waar ik op de terugweg in kom te staan. Misschien doe ik het helemaal anders. Ik zou mijn hardloopkleren mee kunnen nemen en op de Veluwe een uur gaan hardlopen om vervolgens na de file pas naar huis te rijden. Nu ik het schrijf vind ik het een goed idee. Morgen zal ik melden of ik het ook heb uitgevoerd of dat ik er met een of andere slappe smoes van afzie.

Egypte, dag 7 en 8

Het is 03.10 en de eindeloze rij passagiers die op de een of andere manier hun halve huishouden als handbagage weten mee te slepen, lijkt maar langzaam te slinken. De Egyptenaren hebben geen haast en de passagiers schuiven gelaten centimeter voor centimeter richting de stralingsmachine die hun halve huishouden zal scannen op verboden zaken zoals flesjes water en nagelschaartjes. Met andere woorden, ik ben op weg naar huis en zit er helemaal doorheen. Ik hoop in het vliegtuig wat te kunnen slapen. Een paar uur geleden hebben we uitgebreid getafeld met het gevolg dat ik nu, zo'n drie uur later, nog steeds propvol zit.

De clinic kreeg zonder uitzondering positieve evaluaties en ik kan terug zien op enkele geweldige dagen.
Nu naar huis. Thuiskomen is nog altijd het beste deel van iedere reis.

De bemanning komt nu pas aankakken. Met officieel nog een half uur te gaan voor vetrek gaan we dat nooit halen. Die mensen die hun halve huishouden meeslepen moeten dat ook weer kwijt in de bagagebakken.

14.20. Ben nu een paar uur thuis. In het vliegtuig in slaap gevallen en na een uur wakker geworden met een joekel van een migraine. Er bestaat in ieder geval een koppeling tussen mijn hoofdpijnen en reizen. Het komt er op neer dat ik niet zo'n reiziger ben. M'n systeem raakt ontregelt en dat uit zich het eerst in mijn hoofd. Als ik had mogen kiezen had ik voor een pijnlijke grote teen gekozen. De rest van de dag wordt het hangen, niksdoen en nog wat meer hangen.

Tijdens een pijndalleltje even naar Moller autoschade gereden. Vorige week heeft een onzer het bestierd om de nieuwe oude auto op de parkeerplaats tegen de trekhaak van de buurman aan te rijden. Gelukkig worden beide schade's gerepareerd zonder terugval in mijn verzekeringsbonus.

Egypte, dag 6

Vandaag heerlijk warm, zo'n veertig graden met een klein briesje. Precies goed.
Vanmorgen wakker geworden met een gigantische hoofdpijn. Waar die dan vandaan komt? Ik heb geen idee. Wat heb ik gegeten, gedronken of gedaan wat de hoofdpijn triggerde? Wist ik het maar. De rest van dag enigzins verdoofd door paracod en ibuprofen doorgehobbeld. Nu is het tijd voor thee en dan de rest van het programma tot 18.00 uur. We hebben besloten om vanavond vrij te houden wat me wel lekker uitkomt.
Zojuist vertelde onze vertaler, een oogarts die in zijn vrije tijd met OM werkt, zijn verhaal van hoe hij vorig jaar 38 dagen in de gevangenis in Lybie heeft vastgezeten. Vrijwel alle OM-ers hier zijn "tentenmakers"; voorzien in eigen onderhoud en geven hun vrije tijd aan het OM werk. In die zin is het een uniek OM team; een groep profesionals (zakenlui en artsen) die in hun vrje tijd OM runnen,

Moet gaan, de thee wacht.

Egypte, dag 5

Vandaag was het een aangename 39 graden. Gisterenavond keek ik met Rick uit over de woestijn, de maan was vol en de stilte overweldigend. "Hoeveel mensen hebben het voorrecht om dit mee te maken en te kunnen doen", zei Rick. En hij had en heeft gelijk. Ik ben een bijzonder bevoorrecht mens om te kunnen doen wat ik doe!
Vandaag een supervolle dag. Het is ontzettend leuk om met zo'n gemêleerd gezelschap op te trekken. Het materiaal dat we aan de deelnemers doorgeven valt blijkbaar goed in de smaak want regelmatig wordt er geapplaudisseerd. Het kan ook betekenen dat ze blij zijn dat er weder een sessie voorbij is.
De warmte en vliegen zij wel twee lastige obstacels die de concentratie niet ten goede komen. Maar ja, je kunt niet alles hebben.

Nog twee dagen en het zit er al weer op. Maandagochtend om 04.00 vlieg ik weer naar huis.

Egypte, dag 4

Uitzicht vanuit het appartement in Wadi El Natroun

Vandaag wat plaatjes als een soort van bewijs dat ik niet op de Azuren zit maar echt in Egypte. Hoewel plaatjes ok niets zeggen. Je kunt elk plaatje tegenwordig van Google Afbeeldingen plukken en bewijzen fabriceren. Je knipt en plakt wat, verzint er een of ander verhaal bij en het lijkt heel wat. Maar het is niets.

"Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God", zegt Petrus. Hoe komt hij daarbij? Jezus zegt dat een dergelijk inzicht alleen maar van God zelf kan komen. Een hemels inzicht in een aards mens. Dat is het wonder van een leven met God. Mensen die met God gaan leven ervaren dat dat leven met God past als een perfect passende handschoen. Het lijkt wel of het voor ons is gemaakt.
Alles waar God voor staat en toegepast in het leven van de mens, voelt goed: Liefde goedheid, trouw, vriendelijkheid, zelfbeheersing, enz.. Mensen die dit toepassen hebben er nooit een rotgevoel bij.

Vandaag begint de mentoring clinic en we hebben er zin in. Twintig Egyptenaren en zeventien internationals. Een aardige mix. Te weinig vrouwen (tien) maar daar is weinig aan te doen. In het Westen is de dominantie van de mannen nog steeds zichtbaar; in het Oosten hebben ze nog veel meer meters te maken. Dat wij tien vrouwen in de cinic hebben is eigenlijk al behoorlijk progressief.

Egypte dag 3

Net aangekomen in Wadi el Natroun. Met de komst van Rich uit Atlanta is mijn team kompleet en kunnen we onze zaakjes gaan voorbereiden.

De dag liep anders dan ik had voorzien. Mijn idee was dat we met elkaar Rick zouden ophalen en dan meteen door zouden gaan naar Wadi zodat we de hele middag zouden hebben om ons voor te bereiden. In werkelijkheid ging het zo: Rick wordt in de Guest Flat gedropt met de mededeling dat we om 13.00 met elkaar zouden lunchen. Om een uur werden we keurig opgehaald maar we aten pas om 15.00 uur en vertrokken we om 17.00 pas uit Cairo. Nu gaan we weer eten en zullen we totdat de eerst van ons drieen naar bed wil. Dat zal Rick waarschijnlijk zijn want die is al zon dertig uur in de weer. De temperatuur is redelijk vandaag. Slechts een kleine veertig graden.

Egypte, dag 2

De pyramides van Gizah, de Sfinx, het Museum van Cairo, de markt, nieuwe vrienden, het weerzien met oude vrienden, het giga drukke en gestresste verkeer in Cairo met als resultaat een beginnende hoofdpijn.

Dat hele pyramide gedoe is wel ontnuchterend. Die Faraos waren hun hele leven met de dood bezig. Weird stuff...

Het is echt geweldig om hier te zijn. Mijn hartje klopt weer wat sneller en ik zie heel erg uit naar de mentoring clinic. Er zijn 37 aanmelingen. Eigenlijk veel te veel voor een goede en effectieve groepsdynamiek. Het is moeilijk om iedereen goed aan het woord te laten. We zullen wel zien en we gaan aan de slag met wie ee zijn en wat voor dynamiek er ook is.

Zweten in de 777

Bloedheet is het in de 777. Ja we zitten aan boord en de problemen met de AC schijnen opgelost. Er wordt een motor gestart dus we gaan blijkbaar vliegen. Twee uur vertaging is niet te gek.
Wel is me hier gelukt wat ik in Amsterdam kon voorkomen: mijn naam werd door het terminalgebouw omgeroepen; ik zou het vertrek ophouden. Sorry, ik had de afkondiging dat we vetrokken echt niet gehoord. Die Fransen spreken mijn naam trouwens helemaal verkeerd uit. Tweede motor is gestart. Ik ga de telefoon uitzetten. De komende uren geen nieuws de betekent dat we daadwerkelijk richting Cairo zijn vetrokken.

23.00 Gearriveerd! Ales wel gegaan en zit nu bij m'ngastheer en -vrouw aan de cola.
Zometeen naar de guestflat en hoop een goede nacht te maken.

Vliegen we wel of niet

We hadden al in de lucht moeten zijn maar ik sta nog in een bus naast het vliegtuig en zie een zestal brandweerwagens, giga veel brandweermannen en een stroom van passagiers die het vliegtuig uitkomen. Ik ben geen profeet maar zie en interpreteer deze signalen als een boodschap dat we nog wel even in Parijs zullen blijven hangen.

Nu heb het bijzondere voorrecht om me te mogen oefenen in geduld en het omgaan met minimale informatie. Afwachten en over me heen laten komen. Het wrange is dat ik speciaal via Parijs reis om op een beschaafde tijd in Cairo aan te komen. Dat wordt dus anders.

Onderweg naar Egypte

Koffiedrinkend en Trouwlezend heb ik nog een paar minuten voordat ik met Air France naar Parijs vlieg om daar aan te sluiten op een vlucht naar Cairo. Overmorgen begint daar de Menoring Clinic die ik met twee collega's geef.

Morgen en overmorgen bereiden we ons voor, het is een nieuwe samenstelling van het team dus we hebben wel wat tijd nodig om op elkaar afgestemd te raken. Als we op rijd beginnen blijft er vast wel wat tijd over om naar de Pyramides te gaan.

Oeps, ik moet gaan. Ik wil niet dat mijn naam omgeroepen moet worden en duizenden reizigrs moeten horen dat de heer Jan den Ouden de vlucht vetraagd.

Wat zou ik vandaag eens melden?

Ik zou wat kunnen melden over een boek dat ik aan het lezen ben van Ken Wilson, "Jesus Brand Spirituality". Best een goed boek voor iemand die nog niet of nauwelijks iets heeft gelezen van Leonard Sweet, Brian McLaren, Donald Miller en Rob Bell. Als er meteen een lichtje bij je opgaat moet je dit boek maar niet aanschaffen. Zeggen de genoemde namen je niets en wil je wel eens weten hoe een groeiende generatie volgelingen van Jezus bezig is om dat volgelingschap op een nieuwe manier handen en voeten te geven, dan is het een geweldig boek.
Het is vooral een boek dat wijst op het grote gevaar dat we het volgen van Jezus reduceren tot dogma's en (geloofs)belijdenissen.

Het is het verslag van een persoonlijke reis; het zoeken naar authenticiteit. En daar is helemaal niets mis mee. Het is erg genoeg als mensen zonder verder en dieper na te denken blindelings een bepaalde trend, traditie of vernieuwing volgen.
Houd je koppie erbij en zorg dat je Jezus blijft volgen. Voor je het weet ben je bezig met bijzaken en zet je je sluimerende giftanden in alles wat tegen het systeem ingaat.

Een aardig voorstel van Miller is om een jaar lang te vasten van alle 'op de bres voor de zuivere waarheid acties' waar christenen zo'n handje van hebben. In plaats van tekeer te gaan tegen de opmars van de evolutietheorie en de gevolgen daarvan voor het het onderwijs zouden al die activisten een jaar lang hun diensten aan moeten bieden om op de scholen te helpen bij biologielessen, de conciërge helpen met schoonmaken of op wat voor andere dienende manier dan ook. Wilson's verwachting is dat je na een jaar dan heel anders met elkaar praat en misschien wel samen om de tafel zit i.p.v. met hete hoofden en harten tegenover elkaar te staan.

Rood lampje

Vanmorgen al heel vroeg op pad gegaan. Om half zes richting Emmeloord gereden. Al eerder had ik gemerkt dat er af en toe een rood lampje op het dahboard oplicht. Rode lampjes die in een auto oplichten is eigenlijk altijd slecht nieuws. Ik maakte me natuurlijk zorgen en begon me af te vragen wat er mis zou kunnen zijn totdat ik ontdekte dat dat rode lampje alleen oplicht als ik een bocht naar links maak. Dat brengt de oplossing meteen heel dicht bij. Gewoon geen bocht naar links maken. Nu ben ik aan het uitzoeken hoe ik van A naar B reis met uitsluitend bochten naar rechts. Briljant, al zeg ik het zelf.

Pokke Panda

Een miniscuul klein scheurtje zat er in de bumper van de huurauto. Ik moest de verhuurder er op wijzen anders had hij het niet eens gezien. Voor de zekerheid had ik het schadeformulier ingevuld. Het was m.i. een duidelijke zaak. Ik sta stil op een parkeerplaats. Een telefonerende dame in een auto voor me zet, al pratend in haar telefoon met wie dan ook, vooruitkijkend maar achteruit rijdend haar achterbumper tegen de voorbumper van de fletsgele door mij gehuurde Fiat Panda.

Als het mijn eigen auto was geweest had ik een beetje zuur gelachen en was ik doorgereden. Maar ik ken de verhuurbedrijven een beetje. Het liefst zouden ze een nieuwe auto uit je persen. Bij Sixt moesten ze er ook een beetje om lachen.

Wat en/of wie schets mijn verbazing als ik twee weken later een post van 300 Euri op mijn creditkaart aantref (debet). Ach, ik had het kunnen weten. In deze geldbeheerste samenleving is dat toch waar het allemaal om draait. En denk je dat ze er voor dat geld een nieuwe bumper op hebben gezet? Ik denk van niet maar ik kan ongelijk heben. Misschien kunnen ze het een volgende huurder nog een keer aanrekenen.

Of ik ooit mijn geld terugkrijg? Ik wacht twee maanden en dan ga ik actie ondernemen.

Hoe slecht is het om een Farizeeer te zijn?

"Pas op voor het zuurdesem der farizeeen en Sadduceeen", zegt Jezus tegen zijn discipelen. Dat zuurdesem staat voor het onderwijs van die jongens. Als je wat achtergrondinformatie over "die jongens" verzamelt, vraag je je af wat er allemaal mis aan hen was. In onze tijd zouden we ze denk ik de eretitel "goed christen" geven:

De Farizeeën hielden zich strikt aan de joodse wetgeving zoals neergeschreven staat in eerste Vijf Boeken van de (Hebreeuwse) Bijbel. Daarnaast hielden zij zich aan de mondelinge overlevering (de Misjna). Ze geloofden dat een vroom leven en een strikte navolging van de Wet de mens dichter bij God zou brengen. De Farizeeën zagen het als hun taak de gewone mensen te bereiken en om hun kennis aan hen over te dragen. De Farizeeën waren bij uitstek een groep die zich identificeerde met het 'gewone volk', dit in tegenstelling tot de verhelleniseerde (vergriekste) Sadduceeën, de partij van de Hogepriesters en overpriesters. De Farizeeën zelf kwamen voort uit leken en priesters. (Bron: Wikipedia)

Als iedereen dit zou doen, dan zou de wereld echt een veel betere plek zijn. Waarom was het niet goed genoeg en lag Jezus dan voortdurend met "de jongens" in de klins. Er kon nauwelijks een complimentje af en punten voor hun goede bedoelingen kregen ze ook al niet.

Paulus verwoordt het duidelijk in Romeinen 3:20, "Daarom is voor hem geen sterveling onschuldig omdat hij de wet naleeft, want juist de wet leert ons de zonde kennen." De wet lost dus het probleem van het hart niet op; de wet maakt het alleen maar erger. Hoe meer ik mijn best doe om de wet te houden hoe meer ik ontdek dat alles wat in die wet staat tegen mijn natuur ingaat. Daarom moet het hart veranderen. De wet is dus geen doel in zichzelf maar een middel dat door God gebruikt wordt om de verloren mens daar te brengen waar een leven met God mogelijk wordt: ket kruis van Golgotha, waar Jezus de door de wet aangeklaagde en veroordeelde mens uitzicht geeft op een leven achter dat kruis. Alleen door me met Hem te vereenzelvigen (een te worden met Zijn dood) kan ik aan de andere kant van de dood opstaan en een nieuw leven leiden. Die wet speelt zich af aan onze kant van het kruis. Genade van God bereikt ons vanaf de andere kant van dat kruis.
En daarom is Farizeeisme zo'n kwalijke zaak; het ontneemt mensen het uitzicht op de genade.

Een teken...

Hoe langer ik er over nadenk, hoe komischer ik het vind; de vraag om een teken. De doorgeleerde geestelijke leiders van het volk vragen Jezus om een teken uit de hemel. Het idee alleen al; doorgeleerden die om een teken vragen! God is te vinden op ieder bladzijde in de Bijbel, de belofte van de verlosser een prominent thema in het Oude Testament en het bestaan van God op iedere vierkante centimeter van de schepping zichtbaar.

"Kunt U alstublieft bewijzen dat U bestaat; dat U bent wie U zegt te zijn"? Jezus verwijt hun dan dat ze wel de lucht kunnen lezen ("Erwinkrollen, zeg maar) maar dat ze blind zijn voor de tekenen die God geeft en voor het oprapen liggen. Dan geeft hij ze nog iets om over na te denken (jullie krijgen maar een teken en dat is het teken van Jona) en loopt weg (Matteus 16:1-4).

Ik was eens in discussie met iemand over het bestaan van God en we kwamen geen streepje dichter bij elkaar. Hij moest en zou bewijzen zien! Een stukje verderop was een grote vijver en ik stelde hem het volgende voor: "we lopen erheen en jij loopt over het water. Zou dat voldoende bewijs voor het bestaan van God zijn? Zou dat je helpen om te geloven dat de Bijbel waar is?"
Het werd stil.

"Ik weet het niet," zei hij. "Ik denk van niet omdat, ook al zou God alle bewijzen geven waar ik om vroeg, het uiteindelijk om de vraag gaat wat ik met Jezus doe".
Daar mee sloeg hij de spijker op zijn kop. Religie omzeilt Jezus door allerlei ingenieuze (en ook minder ingenieuze) constructies te bedenken waarop men een geloofsysteem bouwt; om zichzelf gerust te stellen en de grote vragen waar de wereld en de mens mee worstelt in weg te kunnen redeneren. Jezus is daarmee de grootste sta-de-weg voor mensen die hun eigen geloofsysteem in stand willen houden. Een systeem en Jezus gaan niet zo goed samen. Het zijn elkaars tegenpolen en er is geen enkele aantrekkingskracht tussen die twee. Bekering is daarmee te vergelijken met een verandering van polariteit. Bekering maakt een leven met Jezus mogelijk!

Zelfbe wat?

Gisterenavond in Emmeloord gesproken over zelfbeheersing als laatstgenoemde element van de vrucht van de Geest (Galaten 5:22-23, liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing).
Zelfbeheersing; een korte, heldere definitie is, “Gaan zover als goed is en niet verder”.

De wereld speelt in op onze drang om te hebben en omdat de meeste mensen zichzelf niet kunnen beheersen, gaan ze er gretig in mee en lenen peperduur geld, regelen steeds de hipste GSM en stapelen de ene schuld op de andere. Verslavingen aan tabak, alcohol, seks, masturbatie, internetporno, stelen, liegen worden makkelijk weggewuifd; je moet toch lol kunnen hebben, dat preutse gedoe is niet van deze tijd, God wil toch dat ik het goed heb, iedereen liegt toch wel eens en neemt iets mee dat niet van hem of haar is.

We zien dingen en willen ze hebben. We voelen dingen en we willen er uiting aan geven. We proeven en kunnen niet meer stoppen met drinken, roken en blowen.Zelfbeheersing is direct gekoppeld aan onze zintuigen. De hele dag door worden onze zintuigen op allerlei manier geprikkeld. Als je niet van tevoren hebt nagedacht over waar je staat, zullen die prikkels je als een willoos en krachteloos lam naar de slachter leiden.

Plato schildert het beeld van een wagenmenner in een wagen die wordt getrokken door twee paarden. Een paard is wit, heeft een lange nek, is welopgevoed, luistert prima en heeft de zweep niet nodig. Het andere paard is zwart met een korte nek, slecht opgevoed en veroorzaakt altijd moeilijkheden.
De wagenmenner staat voor het intellect, rede, of dat deel van de ziel dat de ziel naar de waarheid moet leiden. Het witte paard staat voor het rationele of morele, zeg maar de positieve kant van de passie. Het zwarte paard staat voor de onredelijke passies, begeertes en lust. De wagenmenner stuurt de paarden aan en zorgt ervaar dat beide paarden samenwerken en dezelfde kant (die van het licht) opgaan.

Iemand die zichzelf beheerst, wiens leven onder leiding van de Heilige Geest staat, is sterker dan de prikkels die op hem afkomen. Geestvervulde mensen die geen zelfbeheersing tonen is een contradictio in terminus!

De blindegeleide blinden

Pieter Breughel schilderde het doek hierboven in 1568, "Blinde leidt de blinden", geïnspireerd door de woorden van Jezus in Matteus 15:14 waar hij reageert op de geestelijke leiders die zich druk maakten om de ongewassen handen van de discipelen. Waarom spreekt Jezus niet wat meer waardering uit over de inspanningen van de goedbedoelende geestelijke leiders? Ze deden toch echt wel hun best. Het was toch overduidelijk dat ze van Gods wetten hielden en zich inspanden om anderen tot eenzelfde toewijding en liefde te bewegen?
Jezus had nog nooit gehoord van "positief etiketteren" als techniek om mensen voor zich te winnen. Een psychologische charmeoffensief zat niet in Zijn toolkit en Carl Rogers was er nog niet om Jezus te trainen in een houding van "unconditional positive regard". Hij moest het zonder al die dingetjes doen en was Hij aangewezen op Zijn super compacte toolkit: Waarheid en Liefde.

Als je het zoekt in religie ben je stekeblind en je leiderschap leidt tot een diepere blindheid bij hen die volgen. Het verbaast me altijd weer hoe Jezus zich ongenuanceerd uitspreekt tegen elke vorm van georganiseerd geloof of religie. En we herkennen het. Had Mahatma Gandhi nu zo'n duidelijk omschreven geloofsbelijdenis die ons zou kunnen helpen beslissen of hij wel of niet erbij hoorde? Of, neem Moeder Theresa. Ook zo ongrijpbaar. Hun religie was wat vaag maar dat werd gecompenseerd door de daadkracht in hun leven. Ze deden het en dat dwong respect af. Ze legden mensen niet langs een matrix waarbij minsten een 70% groene score zou moeten worden behaald (of bepaald) om een voor ons geaccepteerde religie te hebben.

De enige kritiek die je op iemand kan hebben die doet wat Jezus zegt is dat hij of zij het allemaal voor zichelf doet.
Hieronder een mooi plaatje van het Barmhartige Samaritaan tafereel. Typisch verhaal van door mensen bestempelde verkeerd geloof. En toch het juiste doen. Dat kan toch niet...

Good Samaritan, by He Qi, China

Droge ogen en droge mond

Heb je dat ook wel eens, dat je zo ingespannen aan een klus bezig bent dat je niet of nauwelijks met je ogen knippert en dat je urenlang niet drinkt. Dat overkomt me nogal eens. De afgelopen twee dagen heb ik het werkboek samengesteld voor de mentoring clinic die van 18-22 Juni plaats zal vinden in Egypte.

Collega's hebben twee jaar lang van alles verzameld, ontwikkelt, geknipt en geplakt en uit de veelheid van materiaal heb ik een schema en een boek samengesteld waarin enige orde en logica in terug is te vinden. Vind ik. Hoop ik.

Nu heb ik een knetterende hoofdpijn. Ik hoop dat dit nog wegtrekt. Vanavond de laatste avond "Arbeid en Roeping" en ik wil daar toch echt bij zijn ook al wordt de avond door Corstin verzorgd. We hebben deze drie avonden samen ontwikkelt en willen deze ook samen volbrengen.

Gisteren dus bij de Ichtianen een avond verzorgd. Het moest over radicaliteit gaan en daar is best wel wat over te zeggen. Velen hebben hier een beeld bij van fundamentalisme en extremisme; er helemaal voor gaan; sterven voor een ideaal, koste wat kost vasthouden aan een overtuiging, geen haarbreedte wijken, onvermurwbaar zijn.

Als je dit toepast op leerstellingen zal radicaliteit altijd tot verwijdering tussen mensen leiden. Als je radicaal bent in de dingen van het koninkrijk zal niemand daar een probleem mee hebben. Radicaal in liefhebben, dienen, geven, geduld, vergeven en noem maar op. Dat deed Jezus. Om Hem daarin radicaal te volgen is de grootste uitdaging. Mensen die dat doen vormen geen enkele bedreiging. Daar wil je graag vrienden mee zijn.

Wat wij geneigd zijn om te doen is om radicaliteit in uitingen te zoeken. Persoonlijke discipline, onbevreesd het evangelie vertellen, er helemaal voor gaan. Maar dat is allemaal buitenkantspul en hang nauw samen met je temperament. Een meer ingetogen man of vrouw voelt zich bij dit soort radicaliteit altijd te kort schieten. Maar in werkelijkheid kan de ingetogene wel eens radicaler zijn dan de man of vrouw die luidkeels en in het zicht van de hele wereld indruk probeert te maken. dat is geen radicaliteit. Dat is show. De 'binnenkamer' volgeling van Jezus kan zijn of haar wortels wel eens veel dieper hebben uitgeslagen dan de herrieschopper.

De wereld van de grote woorden

Waarom zijn steden en landen nog niet op zo'n manier veranderd dat het NOS journaal er wel over moet berichten? "Realms of Glory are waiting to be released over the cities of this world" maar deze uitstorting wordt pas realiteit als wij de schijnbare onmogelijkheden van deze wereld overwinnen door geloof (gehoord op de TRIN website waar iemand me op wees n.a.v. mijn blog over "een nieuwe hype, of.."). Al de grote woorden die gesproken worden. Al de grote dingen die God gaat doen... Waar blijft het dan? Het uitblijven van de grote uitstorting wordt altijd de mens verweten. Aan God zou het niet liggen. Die is min of meer gehandicapped omdat het allemaal van ons afhangt. De optelsom van al ons kleingeloof is blijkbaar nog steeds onvoldoende om die grote daden Gods op zo'n schaal te zien plaatsvinden dat de wereld echt veranderd.

Tot die tijd zullen we met kleinschaligheid genoegen moeten nemen. In Irak, Iran, Turkije, Algerije, Egypte, Israel. Daar geen geschreeuw en grote beloftes. Een vriend van me, die al 22 jaar in Libanon werkt waar hij het OM werk leidt zei eens tegen me: "onze werkelijkheid is dat het Koninkrijk van God komt door een glas water, het zweet en de tranen van Zijn kinderen en soms zelfs hun levens!"

Dus, of God discrimineert en trekt ons, Westerlingen, voor, met een steeds groter groeiend aantal spectaculaire bovennatuurlijk conferenties waar we leren "uitbidden", "in en op de waarheid gaan staan", of er is iets anders aan de hand.
Als jij het snapt, laat ik me graag verlichten.

Vanavond spreken bij studentenvereniging Ichtus, hier in Rotterdam. Ik verwacht geen spectaculaire dingen (ik hoor sommigen hardop denken, "ja Jan, als je ze niet verwacht, krijg je ze ook niet; God werkt door geloof en niet door dat slappe getwijfel en cynicisme van jou"). Ik ga eenvoudig uitleggen hoe het komt dat velen schroom hebben om het Goede Nieuws met anderen te delen. Het thema is radicaliteit; van het woord Radix: wortel. Waar heb jij je wortels in uitgeslagen. Jouw wortels bepalen waar je je leven vandaan haalt.

De Jezus factor

Waarom ergerden de Godgeleerden in de tijd van Jezus zich zo vreselijk aan Hem? Ze hadden er generaties aan gewerkt om het leven met God in een systeem en structuur te persen en Jezus holt dat systeem nu helemaal uit! Zijn leven is een voorbeeld van hoe God het wel bedoeld heeft en dat stak natuurlijk bij de geleerden die, met de beste bedoelingen, dachten het allemaal uitgevogeld te hebben.
De discipelen wasten hun handen niet voor het eten. Dat kon en mocht niet, althans, volgende de uitleg van de godgeleerden.
Ze plukken aren op de sabbat. Ai, dat is werk en dat mag niet.
Jezus laat het zomaar gebeuren en at een graantje mee.
Hij mikt op het hart en niet op de buitenkant. Het systeem is absoluut niet interessant voor Hem.

De zwaarste kritiek van mensen op de kerk is het systeem. Vaak helemaal terecht. Het systeem overschreeuwt het hart. Het systeem dicteert hoe we ons dienen te gedragen; hoe we onze buitenkant zodanig aanpassen dat deze acceptabel is voor het systeem.
Het hart krijgt die kritische mens pas te zien in een relatie. In die relatie leert de kritische mens om door het systeem heen het hart te zien.
Het systeem roep kritiek op maar de grootste confrontatie is die met Jezus zelf. Over de buitenkant kun je praten; die kun je aanpassen, daar kun je afspraken over maken.
Maar niet over het hart. Als niet langer het systeem bepalend is, wordt Jezus het en dat gaat me diep raken: "Want uit het hart komen boze gedachten, moord, overspel, ontucht, diefstal, valse getuigenissen en laster. Dat maakt een mens onrein, niet eten met ongewassen handen." (Mat. 15:9-10)

Dus is het veiliger om tegen het systeem aan te blijven trappen. Als ik daar mee stop, zie ik opeens mijn eigen hart en blijkt dat Jezus gelijk heeft. En daar moet ik wel wat mee.