Alternatief is dat wat afwijkt van wat gebruikelijk is; de norm is.
Zit het niet ietwat in de mens ingebakken om zichzelf net iets anders te vinden dan de rest? We willen ons immers graag onderscheiden door bijvoorbeeld alternatief te zijn, gewoon te doen (niet meedoen met de malligheden van de massa), een bepaalde unieke kijk te hebben op iets (het even een tikkie anders). Zo kom je binnen homogene groepen ook alternatief denken en handelen tegen.
Zo kan het gebeuren dat er binnen een homogene groep evangelicalen, die eenzelfde wereldbeeld, godsbeeld en mensbeeld belijden, toch mensen zijn die alternatief genoemd kunnen worden; in min of meerde mate afwijken van de norm.
Het voelt een soort van goed; iets eigens, iets unieks hebben waarmee ik me onderscheid van de rest. Mijn passie en actiebereidheid om me te verzetten tegen geflest water (zie mijn blog van gisteren) maakt me niet helemaal uniek, maar wel een beetje. Maar ik denk niet dat het alternatief is. Er zijn al veel teveel mensen die het met me eens zijn.
Nu even naar de metafysische betekenis van het zoeken van de mens om alternatief te zijn en te doen. Let wel: de keuze om maar "gewoon te doen want we doen al gek genoeg," getuigt ook van een verlangen naar een alternatief.
Met mijn geloof in God die, naar ik geloof, de hemel en de aarde heeft geschapen, die heel het bestaan door zijn woord bijeenhoudt, die de mens heeft geschapen en zich uitermate inspant om de mens terug te zien keren naar Zijn oorspronkelijke bedoeling met die mens: het leven dat Hij voorstaat is de norm. Al het andere is alternatief.
Nu zijn er doemdenkers die slechts klein kijken, in het verval van de Westerse kerk een teken zijn van de spoedige komst van Christus zien en zichzelf met hun geloof als alternatief zijn gaan zien; de kleine minderheid die het leven op een alternatieve (Gods) manier wil leiden.
Wereldwijd is er een massale beweging gaande die ik "terug naar de norm" wil noemen. Miljoenen die kiezen om terug te keren naar God en Jezus belijden als hun verlosser. Alleen al in India, waar miljoenen Dalits tot geloof komen en daarmee een leven van hoop en perspectief binnengaan, is er een beweging gaande die zijn weerga niet kent. Het alternatief, eeuwenlange onderdrukking wordt graag door de meerderheid in stand gehouden omdat het onrust brengt in de politieke, sociale en economische balans. Als Gods Geest eenmaal aan de gang gaat komt er een beweging op gang die niet is te stoppen. Geweldig.
Maar kiezen deze Dalits daarmee voor een alternatief? In de ogen van velen ziet dat er wel zo uit en feitelijk is dat ook zo; ze besluiten namelijk om af te wijken van wat te doen gebruikelijk is.
In de echte wereld keren ze echter terug van een alternatief naar de norm.
En? Het werkt! Daar waar de mens herenigd wordt met zijn schepper krijgt langzaam maar zeker het Leven hen in alle vezels te pakken.
De alternatieven in onze tijd kunnen rekenen op mijn sympathie. Als je kijkt naar wat we van deze wereld hebben gemaakt, ons tegoed blijven doen aan zoveel meer dan we nodig hebben, de aardbodem volkomen uitputten, van gebakken lucht leven.. Ieder weldenkend mens zou dan op zoek moeten gaan naar een alternatief. De tijd alleen zal uitmaken of dat alternatief ons dichter bij het oorspronkelijke plan brengt of opnieuw uitmondt in een desillusie.
Kortom, dat leven met God is zo gek nog niet. Mijn geloof in Jezus doet iets met me wat ik nergens anders vindt: het klopt! Dat voelt superalto!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten