27 oktober 2011

Tech je zegeningen

Technologie verandert de wereld. En levens. Vooral de manier waarop we onze tijd invullen. Lichte tot zware afhankelijkheid van technologische verdovende middelen lijkt eerder regel dan uitzondering te zijn. Met een internetdichtheid van 92% aangesloten huishoudens spant Nederland de wereldwijde kroon. Om me heen kijkend vind ik vijf mobiele telefoons. Uiteraard sterk verouderd. De nieuwste is de inmiddels 25 maanden geleden op de markt verschenen Nokia 97Mini. Eigenlijk ook al weer verouderd. En een onding. in plaats van belangrijkere en urgentere zaken te doen ben ik deze ochtend gestart met een harde reset en het volledig opnieuw installeren. Nu, twee en een half uur verder, heb ik het bijna voor elkaar. Maar het geeft geen voldaan gevoel. Eerder een onbestemd leeg, nutteloos gevoel. Ik heb er niets van opgestoken en het blijft een onding.
Lijkt op de Nokia N97 Mini
Onze afhankelijkheid van technologie zal alleen maar toenemen. Zeker nu meer en meer bedrijven hun bestanden en software in en uit virtuele wolken opslaan en/of halen. Een leuke stroomstoring of een platte server en we zijn ontheemd.

Aan de andere kant, aan het eind van de achttiende eeuw duurde de reis van Rotterdam naar Amsterdam zeven uur (per koets). Van Amsterdam naar Marseille duurde drie weken (als alles meezat).
Nu rekenen we in minuten. Vanmiddag pak ik om 14.53 de trein naar Schiphol die me daar 25 minuten later aflevert zodat ik ruim op tijd ben om de vlucht van 16.20 naar Bristol te halen. Dat komt neer op een uur wachten en als het vliegtuig iets te laat vertrekt, heb ik de neiging om me daarover op te winden. Ik kom aan in Bristol en bel vanuit het vliegtuig m'n gastheer die precies weet hoeveel minuten ik nodig heb om bij de uitgang aan te komen waar hij dan precies op dat moment aan komt rijden. Geheel naadloos. Als alles meezit.
Dan eten en praten, wat slapen, ontbijten, meer praten, een snelle lunch en dan het vliegtuig van 14.05 weer terug naar Schiphol. Nog zes dagen in die rotkoets te gaan naar Marseille.
Ondertussen vangt mijn telefoon iedere aan mij geadresseerde email- of tekstboodschap uit de lucht en kan ik contact houden met collega's en op afstand zaken regelen die vroeger alleen via briefcontact of face-to-face geregeld kon worden (in het pre analoge telefoontijdperk).
Zegeningen zijn het als het werkt. Maar de wereld wordt er geen betere plek door. En de Nokia 97Mini blijft zuigen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten