Losse snaar

Lees onze nieuwsbrief hier.

Gisterenavond laat waren Martha en ik weer thuis, na drie dagen op de Betteld in Zelhem te hebben doorgebracht. Vijf studies in Maleachi, het laatste Bijbelboek in het Oude Testament. De parallellen met de tijd waarin wij leven liggen voor het oprapen. Hoe ga je om met een belofte die maar niet lijkt te worden ingelost. De verlosser zou komen. Maar de opa's en de oma's, en hun opa's en oma's en later zagen ook hun kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen zagen het maar niet gebeuren. Lang geleden beloofd en de inlossing ervan zou nog honderden jaren dure. Hoe blijf je dan geestelijk bij de les? Hoe blijf je scherp en hoe richt je je leven in als zou de belofte vandaag ingelost worden.

Je zou bijna gaan twijfelen aan de belofte en het hele leven kan zomaar z'n glans verliezen. Onrecht, ontrouw en misbruik lijken geen gevolgen te hebben en het zou zomaar een vrijbrief kunnen worden om er maar op los te leven. En dat is precies at er gebeurde.

Moreel verval en compromissen tekenen de tijd. De voorbeelden van de deskundigen, de priesters, die toch het venster op God waren, zijn met modder besmeurd.

Misschien heb ik het mis maar wat ik in de moderne christelijke wereld zie is een haast spastische overdrijving van de triomf die ten koste gaat van de werkelijkheid waarin de mens leeft. Tragedie lijkt her en des te worden weggepoetst of zelfs ontkend.

Daar waar we ons als volk bevinden tussen tragedie en triomf is de boodschap van Immanuel, God met ons, van groot belang. Laten we wel wezen, God neemt niet alle pijn weg, slechts enkelen ervaren dramatische genezing en we blijven te maken hebben met verlies, onrecht, misbruik, verdeeldheid en noem maar op.

Wat het leven "op spanning" houdt is de polariteit van "gedenken" aan de ene kant en "zien" aan de andere kant. Dat is de oproep van Maleachi. We mogen nooit vergeten waar we vandaan komen en hoe God het leven heeft bedoeld. Maar dat mag niet los staan van de hoop. Deze polariteit komen we in de allerlaatste twee verzen van het Bijbelboek tegen.

Ds. Dick van Keulen zei het zo in de kerstdienst van 25-12-1996, "Een christen die niet terugziet op de geboorte van de Here Jezus, en tegelijkertijd uitziet naar zijn wederkomst, is als een snaar die maar aan een kant vastzit; je kunt er niets mee. Een christen die dit wel doen, is als een strakgespannen snaar en kan door God worden bespeeld."