Opwaaiend stof

Eergisteren een Skype Conference Call met een deel van mijn team over de trainingen die we als Member Care Services aanbieden. Iemand had op z'n eigen een beslissing genomen. Voor enkele teamleden was dat onverteerbaar. Member Care werkers hebben er een handje van om daar allerlei wollige taal bij te gebruiken en zijn er snel bij om te zeggen hoe ze zich daarbij voelen en wat het met hen doet. Soms heb ik daar een "vinger achter in mijn keel steek" gevoel bij omdat deze transparantie aangaande gevoelens niet lijkt te leiden tot betere relaties of oplossingsgericht werken.

Het is belangrijk dat we elkaar eerlijk kunnen zeggen wat we vinden, voelen en denken. Maar als dat "touchy feely" tegelijkertijd een hindernis wordt om tot noodzakelijke verandering te komen, we willen elkaar namelijk niet kwetsen, dan hebben we echt een probleem.

De blog van gisteren deed een klein beetje stof opwaaien, maar die is alweer gedaald. Het idee dat klagen weleens integraal onderdeel is van aanbidding, gaat er bij sommigen maar moeilijk in. Het bezingen van het Nieuwe Jeruzalem, met onze hoofden reeds half in de wolken, is schijnbaar tot een groot goed verheven. De erkenning dat de donkere kant van het leven net zo werkelijk is als de toekomstige lichte kant, en deze werkelijkheid integreren in onze lofprijs, zijn we blijkbaar een beetje verleerd. Ja, de psalmisten klaagden er op los, maar er was altijd uitzicht, altijd een uitspraak van hoop, geloof en vertrouwen.

Zoiets bijvoorbeeld

Een klaagpsalm van Jan, zoon van Cees

1. Heer, ik maak me druk om van alles. Ik kan niet anders.

2. De wereld stevent in sneltreinvaart af op haar zelfdestructie terwijl haar inwoners zich tegoeddoen aan lollies en limonade. Deze zoete troep verdooft haar en doet haar zeggen; "alles is wel".

3. Heer, waarom doet U er niets aan? U zegt van uw schepping te houden maar het lijkt erop dat U passief toekijkt.

4. Wat moeten de mensen die zeggen dat U niet bestaat wel denken. Ze zeggen: "Zie je nu wel, jullie God is slechts een illusie, een idee."

Als U echt God bent, wordt het dan geen tijd dat U daar iets aan doet?

5. En dan, al dat lijden, Heer. Zoals U weet gaan er vandaag weer 30.000 kinderen dood aan ondervoeding en infectieziektes. En dat is allemaal te verhelpen.

6. De mens eet echter liever lollies en drinkt liever limonade. Soms vraag ik me af of het U allemaal wel kan schelen.

7. Toch, ik weet dat U er bent. Christus kwam en maakte alles anders. Bij Hem kan ik terecht. In Hem vind ik U.

8. En, uw lieve Geest die zo stil op de achtergrond haar werk doet; zonder dat werk was ik er al lang niet meer geweest.

Ik weet dat mij klagen in het niet valt bij Uw verdriet om wat we er met elkaar van hebben gemaakt.

9. Vergeeft U ons onze lollies en limonade. Vergeeft U mij mijn lollies en limonade.

10. Ik weet, U zult opstaan en in actie komen. Uw naam zij geloofd en geprezen.