Sorry, vergeten...

De inlogcode en het wachtwoord waren zo eenvoudig dat ik besloot dat ik ze niet ergens hoefde vast te leggen. Daar gebruik ik normaliter (en meteen) het kleine programma Keepass voor, een geweldig hulpmiddel voor iedereen die geen fotografische geheugen heeft en dreigt om te komen in de zich opstapelende codes, wachtwoorden en pincodes. Ik heb daar veel plezier van. Maar dan moet je de gegevens er wel in opslaan! Duhh!

Toch trap ik er regelmatig weer in: "O, deze onthoud ik wel." Een dag later ben ik alweer vergeten welke website het ook al weer was of waar ik me verzekerd heb tegen brand en opstalschade.

Ja, en nu ben ik geblokkeerd. Kan ik niet meer bij m'n spullen! Moet ik gaan bellen.

Zo heb ik ook een logische structuur voor het archiveren van mijn mails en documenten. Althans, logisch op het moment van opslaan. Een dag later heb ik geen idee meer waar ik het ook al weer had opgeslagen. Meestal zoek ik dan eerst in de prullenbak of gebruik de zoekfuncties die mijn computer argeloze en naïeve gebruikers zoals ondergetekende ter assistentie aanbied.

Waar het me om gaat is dit. Dit soort akkefietjes leert me dat ik zaken nooit voor lief kan nemen en dat ik nog heel ver verwijderd ben van een perfect set gereedschappen dat me veilig en fluitend door het leven navigeert.

Donderdagochtend jogde ik zo'n acht kilometer door de achterhoek. Het was nog vroeg en ik was alleen (er is daar niet zo veel verkeer). Rennend over zandpaadjes en langs de akkers en velden werd ik me opeens bewust van het feit dat, waar ik vroeger stil zou gaan staan om de geur van gemaaid gras tot in de krochten van mijn ziel op te snuiven, ik er letterlijk aan voorbijging. Het leek me niets te doen. Later reflecteerde ik op het ontbreken van een reactie en concludeerde dat ik met teveel dingen bezig ben. M'n hoofd zit zo vol dat de broodnodige prikkels die me helpen om volop van het leven te genieten mijn zintuigen niet lijken te bereiken. Een wit bord met rode rand verscheen op mijn netvlies: "Let op, gevaar."

Het leven is te kort om mezelf te veroorloven om te vergeten en zo druk te zijn met van alles en nog wat (en het zal allemaal best wel belangrijk zijn) dat de code die toegang geeft tot het genieten zo diep is weggezakt dat hij niet meer lijkt te werken. Keepass mag dan een hulp zijn bij triviale zaken die de zakelijke kant van het leven helpt organiseren; als ik de code die me toegang geeft tot het genieten niet meer herinner, heb ik een groter probleem. Ik ga ermee aan de slag! Dat wordt bellen met de Auteur van het leven zelf.