Piet en Johan

Onze meest recente nieuwsbrief

Piet en Johan zijn zojuist vrijgelaten nadat ze verantwoording aan de geestelijke leiders van het volk hadden afgelegd over hun bewering dat Jezus uit de dood was opgestaan. Die bewering was kracht bijgezet door een spectaculaire genezing. De genezene was het levende bewijs van die opstandingskracht. De leiders drukken Piet en Johan op het hart om niet meer over die opstanding te praten en verbieden ze om nog langer de mensen te onderwijzen (ze waren er namelijk niet voor opgeleid).
Dat laten Piet en Johan echt niet gelaten over zich heenkomen en ze vertellen de leiders dat het voor hen onmogelijk is om te zwijgen over wat ze gezien en gehoord hebben.
Onder andere onder druk van het volk (de duizenden die buiten God stonden te prijzen) moeten ze Piet en Johan laten gaan.
Nu het vervolg.

Het eerste dat Piet en Johan doen is hun vrienden opzoeken en brengen verslag uit van wat er zich heeft voorgevallen.
AD 2008 zouden we nu het volgende doen:
- Iemand vat in een aantal bulletpoints samen wat de gebeds en dankpunten zijn.
- Er wordt in kleine groepjes voor gebeden.

Wat we lezen is iets anders:
De vrienden roepen als uit een mond tot God! Ze reageren vanuit het hart en vanuit hun kennis van het Woord. Wat me verbaast is dat ze de situatie weten te verbinden met het grotere verhaal van God en blijven in hun reactie heel dicht bij dat Woord. Ze gaan letterlijk Gods woorden bidden.
Emotie, passie en verbondenheid met Gods plan komen samen in hun gebed.

Wij stellen nogal prijs op onze "vrije gebeden". Maar een "geleerd" gebed heeft zoveel (zeggings)kracht!
Hieronder een van de mooiste gebeden die ik in de Bijbel ben tegengekomen.
Het betreft Joop, die na 72 uur in het binnenste van een vis het volgende bidt:

‘Toen ik in het nauw zat,
riep ik tot u, Heer,
en u hebt mij antwoord gegeven;
uit het dodenrijk riep ik om hulp,
en u hebt naar mij geluisterd.
U had mij in het diepst van de zee gegooid,
van alle kanten was ik omgeven door water;
woest sloegen uw golven over mij heen.
Toen dacht ik: Ik ben verstoten,
u wilt me niet meer zien.
Zal ik ooit nog uw heilige tempel terugzien?
Het water kwam tot aan mijn lippen,
de oceaan omgaf mij;
zeewier hing in slierten om mijn hoofd.
Ik zonk naar de bodem van de zee,
ik daalde af naar het dodenrijk,
dat mij voor altijd zou insluiten.
Maar u trok mij levend uit de afgrond,
u, Heer, mijn God!
Toen ik bijna was bezweken,
dacht ik, Heer, aan u;
tot u heb ik gebeden,
tot u, in uw heilige tempel.
Wie afgoden vereren,
goden die niet kunnen helpen,
laten u in de steek, trouwe God!
Maar ik zal u uit dankbaarheid offers brengen;
ik zal mijn beloften nakomen,
u, Heer, hebt mij gered!’

Ook dit is een gebed waar emotie, passie en kennis van het grotere verhaal samenkomen. Op deze reactie (op de omstandigheden) volgt dan Gods actie. Net zoals bij de vrienden van Piet en Johan.

Een van de mooiste dingen over het gebed vind is dat we een God hebben die hoort. Alles. En van iedereen. Het is vervolgens van belang dat we onze ogen goed openhouden zodat we Gods reactie daarop zien.