De afgelopen dagen drie boeken* bestudeerd over "strategisch plannen". Twee uit de evangelische koker en een uit de methodisten en episcopale hoek. Dat laatste is meteen een stuk sympathieker. Waar de eerste twee vooral een topdown verandering voorstaan (de leider moet van God horen en dan z'n ideeën aan de rest van de club zien te verkopen: enter strategisch plan), onze traditionele vrienden doen veel meer hun best om vanaf het vertrek de gemeenschap (of kerk) erbij te betrekken en leggen meer de nadruk op het luisteren naar God (en geven konkrete voorbeelden over hoe je dat dan doet).
Het is grappig om te lezen hoe evangelicalen hele mooie woorden gebruiken om de oppositie te "dumpen": bereid zijn om hen (de oppositie) toe te staan om de groep te verlaten of een andere kerk te vinden waar ze God kunnen (blijven) dienen.
Wat me vooral verbaast is dat er zoveel boeken worden geschreven over zaken die men zelf ook wel kan bedenken als men zijn/haar gezonde verstand zou gebruiken. En toch worden deze boeken massaal gekocht.
Betekent dit dat we het vermogen om ons gezonde verstand te gebruiken kwijt zijn geraakt; dat we zelfs onze eigen aardappels niet meer willen en kunnen schillen? Dat kan toch niet waar zijn!
Tragisch genoeg is het denk ik waar dat we ons dat vermogen hebben laten afnemen. Een groeiend aantal aardbewoners in de Westerse wereld heeft een "Lifecoach" of een "Financial Coach" of zelfs een "Personal Trainer". Ze zijn in de leugen gaan geloven dat het leven zo complex is geworden dat alleen 'experts' ons nog wegwijs kunnen maken.
Advies vragen aan deskundigen is natuurlijk een prima zaak maar je moet toch ook gewoon je huiswerk doen? Het is toch gewoon luiheid om meteen een handboek te kopen waarin je aan de hand van lijsten en schema's het leven keurig af kunt vinken.
Als dan alles groen is aangevinkt en het nog steeds niet werkt, breng je het boek terug.
En dan?
Dan koop je een nieuwer boek met waarin ook de laatste bevindingen en inzichten zijn verwerkt.
Succes verzekerd!
Het is grappig om te lezen hoe evangelicalen hele mooie woorden gebruiken om de oppositie te "dumpen": bereid zijn om hen (de oppositie) toe te staan om de groep te verlaten of een andere kerk te vinden waar ze God kunnen (blijven) dienen.
Wat me vooral verbaast is dat er zoveel boeken worden geschreven over zaken die men zelf ook wel kan bedenken als men zijn/haar gezonde verstand zou gebruiken. En toch worden deze boeken massaal gekocht.
Betekent dit dat we het vermogen om ons gezonde verstand te gebruiken kwijt zijn geraakt; dat we zelfs onze eigen aardappels niet meer willen en kunnen schillen? Dat kan toch niet waar zijn!
Tragisch genoeg is het denk ik waar dat we ons dat vermogen hebben laten afnemen. Een groeiend aantal aardbewoners in de Westerse wereld heeft een "Lifecoach" of een "Financial Coach" of zelfs een "Personal Trainer". Ze zijn in de leugen gaan geloven dat het leven zo complex is geworden dat alleen 'experts' ons nog wegwijs kunnen maken.
Advies vragen aan deskundigen is natuurlijk een prima zaak maar je moet toch ook gewoon je huiswerk doen? Het is toch gewoon luiheid om meteen een handboek te kopen waarin je aan de hand van lijsten en schema's het leven keurig af kunt vinken.
Als dan alles groen is aangevinkt en het nog steeds niet werkt, breng je het boek terug.
En dan?
Dan koop je een nieuwer boek met waarin ook de laatste bevindingen en inzichten zijn verwerkt.
Succes verzekerd!
*
Leading Congregational Change, Jim Herrington et al.
Transitioning, Don Southerland
Holy Conversations, Rendle & Mann
Geen opmerkingen:
Een reactie posten