Op sommige gelovigen ben ik ronduit jaloers. Ik wilde wel dat ik net zo'n korte en duidelijke communicatielijn naar God had als zij. Wat bedoel ik?
Onlangs sprak ik in een "bijzondere dienst". Een keer per maand wordt er in de dienst gezongen en die zang wordt met snaarinstrumenten en voorts nog maataangevende media begeleid. Vind ik allemaal prima. In eerder blogs heb ik al eens geschreven dat het mij niet al te veel uitmaakt of er nu met of zonder begeleiding wordt gezongen. Als het maar niet al te lang duurt. En, eerlijk gezegd, zou het in bepaalde situaties beter zijn als de begeleidende instrumenten hadden gezwegen.
Affijn, de dienstdoende zangleider loopt, omhangen met zijn snaarinstrument, op de microfoon af en begint de dienst zonder enige verspilling van woorden in de vorm van welkom of andere klant op het gemak stellende woorden, "ga maar staan, dat zingt lekkerder en de Heer vindt het ook fijn".
In de 30 seconden (uit protest wil ik blijven zitten) die ik nodig had om op te staan bedacht ik het volgende: "Hoe weet hij dat staand zingen lekkerder zingt en hoe weet hij dat de Heer het ook fijner vindt"?
Het eerste zou je staande kunnen houden door wetenschappelijke bewijzen aan te dragen. Het tweede is wat ingewikkelder en roept een vraag of twee op. Als de Heer het fijn vindt dat we staand zingen, zou er dan ook nog een overtreffende trap zijn? Zo in de zin van, "De Heer vindt het fijn dat u staand zingt maar zou het fijner vinden als...". Snap je?
Wat me dan het meest verbaast is dat het volk gedwee gaat staan en zitten op aanwijzing van de dienstdoende zangleider of anderszins in commando zijnde broeder of zuster.
Nederlanders die zich normaal gesproken door niemand iets laten gezeggen veranderen in de kerk in makke lammeren die zich alle kanten op laten manoevreren.
Wat men er echt van vindt komt pas later tot uitdrukking. Na de dienst en onder elkaar of in een blog.
Wie investeert tijd en eerlijkheid in deze goedbedoelende broeder om ervoor te zorgen dat hij aanscherpt, alert wordt en geen uitspraken over God doet die niemand waar kan maken? Dat "goebedoelende" zeggen we dan omdat we ervan uitgaan dat iemand altijd de beste bedoelingen heeft. Maar beste bedoelingen impliceren dat er van te voren over nagedacht is en in dit voorbeeld is dat niet het geval dus zit er niets goedbedoelds in en is de uitspraak dat "God het ook fijner vindt" ondoordacht, naief en zelfs dom. Zo dom dat ik na vijf minuten demonstratief ga zitten. Ik wind me daar over op en heb op dat moment een veel groter probleem. Jezelf opwinden geeft de Heer helemaal geen fijn gevoel. Toch? Dus? Gewoon weer gaan staan. Dan is de Heer ook weer blij.
Zingen op je knieen is ook een goede optie. Vraag is of dat je dat zelf (ook) fijn vindt want dan kun je aardig pijn in je knieen krijgen. :)
BeantwoordenVerwijderenHa Jan,
BeantwoordenVerwijderenFijn om nog ook eens een ander te horen met deze frustratie.
Wij vinden dat namelijk ook, dat je mensen vrij moet laten hoe ze zingen. Ik ben wel zo, dat ik de zangleiding benader, als er zoiets gebeurd in onze gemeente. Dit wordt echt gewaardeerd.
Groet Aartje Tumkaya