Afgelopen week hadden we een interessante discussie over de vraag waarom we doen wat we doen. Moet alles wat we in het leven doen (behalve slapen en seks) een opstapje zijn om mensen het ABC van het evangelie uit te leggen? Werk, school, hond uitlaten, boodschappen voor de zieke buurvrouw doen, eten bij McDonalds, afrekenen bij Bas van der Heijden, contact met de belastinginspecteur of de helpdesk(en) van Vodafone, American Express, Flying Blue, KLM en ga zo maar.
Liet Jezus na Zijn ontmoetingen met mensen een folder achter met daarin duidelijk "de weg naar het ware leven", "de vier geestelijke wetten" of "de brug naar het leven" achter zodat mensen na het lezen geen enkele excuus hadden en nooit meer konden zeggen dat "ze het niet gehoord hadden". "En dat foldertje dan?", zou Jezus dan aan het eind der tijden vragen.
Als mijn dienen van de ander alleen maar het duikplankje is dat uiteindelijk tot de grote sprong moet leiden, dan is mijn dienen niet onbaatzuchtig. Mijn hart is dan minder geinteresseerd in het dienen.
Jezus kwam niet om gediend te worden maar om te dienen en zijn leven te geven als losprijs voor velen. Hij was niet minder geinteresseerd in mensen als ze die losprijs afwezen.
Evangelicalen worden getraind in het afleggen van hun getuigenis. Dat getuigen is helaas nog veel te veel met de mond. Getuigen wordt gemakkelijk een dingetje dat je wel of niet doet. Als mensen dan interesse tonen zeggen we dingen zoals, "De Heer is echt met hem/haar bezig. Er was echte interesse en nu moeten we hard gaan bidden want ze hebben het gehoord".
Newslash: De Heer is altijd met mensen bezig. Elke dag is zwanger met Zijn openbaring in vele geuren, kleuren en smaken.
Representanten van Jezus doen wat Jezus kwam doen: dienen en liefhebben zonder er ook maar iets voor terug te verwachten.
Ik ga boodschappen doen. Bij Bas. Die opdracht is moeilijk genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten