Is het niet wat voorbarig als een schrijver, die nog heel wat te schrijven heeft, op een punt komt waar hij zegt "dit is het mooiste boek dat ik ooit geschreven heb of zal schrijven." Het zou toch best kunnen dat hij zichzelf met een volgende boek overtreft? Een slag om de arm houden zou verstandig zijn.
Toch doet hij het en Hooglied komt met deze lofzang op zichzelf ons leven binnenvallen: "Het lied der liederen," of, "Het mooiste lied onder de liederen."
De reden hiervoor is niet al te moeilijk vast te stellen. Het gaat namelijk over de liefde. En liefde kent geen overtreffende trap. In het Nieuwe Testament is het de apostel Paulus die van alle goede kwaliteiten, gaven en zegeningen zegt dat er altijd nog de overtreffende trap van "De Liefde" is (1 Kor. 12:31 en 13). Jonathan Edwards stelde vast dat God besloot om de mens te scheppen vanuit zijn overstromende liefde.
Maar is dat echt wat we nodig hebben? Liefde is namelijk een nogal kwetsbare aangelegenheid en heeft voor velen een ietwat zacht kader. Je kunt er op duwen en het geeft een tijdje mee; het deukt in, veert weer terug. Het heeft iets van een vloeibare substantie die de eigenschap heeft om zelfs de kleinste holtes te vinden en op te vullen, maar dringt zich niet op.
En daar begint het probleem. Die kleine en grotere holtes in de levens van velen zijn al opgevuld met zaken zoals afwijzing, boosheid, teleurstelling, misbruik, hardheid; de mens is maar moeilijk in staat om liefde te ontvangen terwijl men dat tegelijk wel wil. Het ontvangen van liefde is de grootste behoefte van de mens. Zolang de mens in staat is om deze te ontvangen kan hij ook geven. Bevestiging, veiligheid, waardering en aanvaarding vormen de juiste voedingsbodem om liefde te kunnen ontvangen. Maar het zijn juist deze zaken die vaak ontbreken en veranderen de mens in een "black hole" dat alle energie van anderen opzuigt om nog enigszins te kunnen functioneren.
De lofzang op de liefde die we in Hooglied vinden wekt een gevoel van heimwee op: "dit is wat ik wil en nodig heb." De beelden zijn sprekend, herkenbaar en doen je hart gewild of ongewild wat sneller kloppen: "Ik kan wel zingen van geluk, ja, jouw liefde is zoeter dan wijn."
Is het mogelijk om een leven te leiden waarin we weer in staat zijn om die liefde, die alle vrees uitdrijft, te ontvangen?
Dat is toch het wonder van het kruis van Golgotha waar Christus alle afwijzing, boosheid, teleurstelling, misbruik en hardheid, ook wel bekend als "de zonde," in zichzelf heeft opgenomen en de mens in staat stelt om weer te ontvangen en te geven! Ik doe graag mee.
Marc Chagall. Song of Songs. 1974. Oil on canvas. 46 x 55. Private collection.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten