20 februari 2011

Overdopen

Een kerkleider vroeg mijn mening over hoe om te gaan met mensen die lid willen worden van de kerk of middels een huwelijk de kerk binnen zijn gekomen, die niet "groot" gedoopt zijn maar wel als kind gedoopt. Na wat doorvragen begreep ik dat dit een groot probleem was in de kleine kerk die hierdoor onder behoorlijke spanning was komen te staan. Een aantal leden staat erop dat deze mannen en vrouwen zich alsnog laten dopen, terwijl anderen er meer ontspannen in staan.
Hoe kan het bestaan dat men toestaat dat deze discussie de toch al fragiele groep gaat beheersen. De kerkleiding durft geen standpunt in te nemen en de kwestie sleept nu al jaren en dreigt langzaam tot een kookpunt te komen.
Het "probleem" staat niet op zich. Wereldwijd staan discussies over relevante, doch secundaire zaken de opdracht van de kerk om discipelen te maken zozeer in de weg, dat het zicht op de uitvoering van die taak volkomen belemmerd is. Het resultaat is dat tienduizenden, honderdduizenden kerken meer naar binnen gekeerd dan naar buiten gericht zijn. Programma's die ten doel hebben om de schaapjes binnen te houden, ontelbare uren en middelen die geïnvesteerd worden in het ontwikkelen van een voor de plaatselijke groep unieke missie en visie, huishoudelijke reglementen en constituties die tot een goed gesmeerde organisatie beogen, terwijl ondertussen de wereld in brand staat en talloze zielen zonder hoop verloren gaan.
Verouderde en achterhaalde methodieken die willens en wetens in leven worden gehouden omdat met het altijd zo heeft gedaan. Zending en Evangelisatie zijn gereduceerd tot activiteiten die bij velen een wrange smaak oproepen.
We hebben er in de Nederlandse taal een woord voor dat dit compact samenvat: erg!

Het idee achter de doop is dat deze kort achter het moment van bekering plaatsvindt; een openbare gebeurtenis waarbij de te dopen kandidaat zijn zonden belijdt (we noemen dat tegenwoordig "een getuigenis geven") en te kennen geeft zich te willen bekeren om vervolgens Jezus te gaan volgen. Ouweneel onderstreept in zijn boek "Sta op, laat u dopen" een belangrijk punt met betrekking tot "overdoop;" het beoogde effect verdwijnt als mensen te lang wachten om zich te laten dopen. Het komt vaak voor dat mensen na hun bekering jaren, zelfs tientallen jaren wachten tot ze "er klaar voor zijn."
Ach, er is zoveel meer over te zeggen en te schrijven. Maar om er een kerk op te laten knallen?
We zijn en blijven met elkaar toch echt een stel tobbers. Ik wens de kleine kerk veel genade toe en bid dat God hen helpt om de hoofd en bijzaken te onderscheiden zodat ze zich ongehinderd kan toeleggen op de uitvoering van de opdracht om discipelen te maken van alle volken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten