Gisteren met een geleende caravan naar Ambt Delden getogen alwaar zo’n 250 nieuwe werkers zich meldden om bij OM aan de slag te gaan. Het is altijd weer bijzonder om deze vaak jonge mensen met veel enthousiasme en idealisme uitdrukking te zien geven aan hun verlangen om God te dienen en gehoorzamen. Dat klinkt meteen zo groot; God willen dienen en gehoorzamen. Ook klinkt het als een diskwalificatie van datgene wat men eerder deed, of anders zou kunnen doen. Of bedoelt men dat van alle andere opties die men had, dit de leukste, best passende, meest avontuurlijke of door God aangewezen en bevestigde is? Er is altijd sprake van een mix van motieven waarom mensen doen wat ze doen. Ook als men meent duidelijk door Gods hand te worden geleid tot een beslissing. Zoals Jezus meestal gewoon de boot nam als Hij een watertje overstak is leiding van God in ons leven een optelsom van natuurlijke omstandigheden, bekwaamheden, ambities, verlangens, beschikbaarheid, idealisme en noem er nog maar een paar op.
Neemt niet weg dat God wel degelijk aanwezig is. Dat kan niet anders want Hij is immers de “Ik ben.” Alleen lijkt dat “Ik ben” de ene keer sterker voelbaar dan de andere. En zo getuigen deze 250 nieuwe werkers van Gods specifieke leiding en bevestiging naar OM toen. Mijn nuanceringen doen daar niets aan toe of af en ik zal ze vanavond aanmoedigen om dat jonge, wilde enthousiasme te koesteren en vast te houden. Zijn we immers niet geroepen om als kinderen van God de wereld te veranderen en te verbeteren?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten