Wat voor verschil maakt het dat het koninkrijk van God ook in het hier en het nu werkt? In kleine groepen dachten we hier zojuist over na en binnen enkele seconden hadden we over iets anders. Het idee dat God alles bijeenhoudt en tot in elk detail voorbedacht, voorbereidt en uitvoert werd meteen geopperd en geïllustreerd. Een vader viel drie meter omlaag op een betonnen plaat waaruit stukken betonijzer staken en hoe het zo leidde dat de schade beperkt was tot een gebroken hielbeen. Nu heb ik nog nooit iemand horen zeggen dat God het in Zijn volmaakte, liefdevolle plan zo leidde dat de beste man met z'n hoofd in een staaf betonijzer viel en op slag dood was. Als de afloop wat onsmakelijk is doen we er liever het zwijgen toe. Of proberen iets positiefs in alle ellende te vinden: 'Hij had geluk dat hij zo viel dat de staaf ijzer rechtstreeks in z'n hersens ramde zodat hij op slag dood was.'
Nu zal de mens altijd iets proberen te vinden dat een tragedie ietsje minder tragisch doet lijken. We ontvangen een goede afloop als een gave van God. Maar met een slechte afloop weten we maar moeilijk om te gaan. En dat is maar goed ook omdat we allemaal op onze klompen aanvoelen dat een dankgebed waarin God wordt bedankt voor de dagelijkse dood van 30.000 kinderen als gevolg van infectieziektes en gebrek aan schoon drinkwater. Zo'n gebed zou er toch wel heel erg naast zitten. Hoe het dan wel zit? In ieder geval veel ingewikkelder dan beschreven in de vader-betonijzer anekdote.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten