Werkt direct!

Twee blogs geleden schreef ik over Abraham Kuyper's samenvatting van de calvinistische leer: "God oefent onmiddellijke gemeenschap met het creatuur door zijn Heilige Geest." Die onmiddellijke oefening komen we tegen vanaf het allereerste begin waar we lezen over hoe God en de mens zich tot elkaar verhouden, waarvan, onder andere, het boek Genesis verslag van doet.

Het komende weekend is "het weekend van de Heilige Geest," een mooie gelegenheid om hier wat nader bij stil te staan.

Zonder tussenkomst van een persoon, instituut of ritueel verschijnt God onder de mensen, schuift aan bij Abraham, maakt kleding voor Adam en Eva en komt langszij bij slachtoffers van een "macht-angst" relatie (Sarai en Hagar).

De enige voorwaarde, als je al van voorwaarden kunt spreken, is geloof (dat geloof werd Abraham tot gerechtigheid gerekend), of een aanroepen van God vanuit een uitzichtloze situatie (wat ook een uiting van geloof is).

Nu zou het fantastisch zijn als we vandaag de dag zo'n zelfde ervaring konden hebbe; er wordt aangebeld en God vraagt of Hij mee mag eten. In de OT cultuur gold het samen eten als de bevestiging van een onverbrekelijke band tussen de etende partijen. Dat samen eten is dus niet zomaar wat!

Kenmerk van religies is dat er vanuit de mens iets gedaan moet worden om de weg tot God te openen. Het unieke van de Bijbel is dat we daarin een actie van God naar de mens toe zien. Hij neemt het initiatief, wij kunnen het alleen maar laten gebeuren. Hij opent de deur van Zijn kant en nodigt ons binnen en Hij laat ons bovendien vrij om op die uitnodiging in te gaan. Die deur is Christus die door zijn Geest harten beroerd, raakt, wil overtuigen om op dat aanbod in te gaan. Hij nodigt ons tot zijn maaltijd; vanuit God gezien geen vrijblijvende uitnodiging maar een bezegeling van een onverbrekelijke band tussen Hem en ons.

Het is door zijn Geest dat we Hem niet op afstand ervaren maar juist nabij. Daar moeten we heel zuinig op zijn en koesteren.

Ja, Hij werkt direct maar zijn acties en spreken komen bij mij binnen door een filter van gebrokenheid, zelfzucht, eer. trots, pijn, hoop, wens, geloof en vul maar aan, zodat een zuivere duiding van dat spreken in zeker mate altijd subjectief zal zijn.

God was duidelijk in zijn belofte naar Abraham en Sara; de maaltijd was echt. De duiding van de gebeurtenis laat zien dat ook Abraham en Sara mensen van hun tijd een eeuw waren, net zoals wij dat zijn. Ze lachten God vierkant uit. Ze konden het niet geloven! Wat doet God? Hij houdt zich aan zijn belofte.

Ook vandaag is zijn spreken helder. De Geest spreekt fris, helder en duidelijk. Mijn ontvangsteenheid is echter breekbaar en gevoelig, gevormd en gekleurd door al het eerdergenoemde. Een al te stellige claim op een zuivere, objectieve ontvangst lijdt niet zelden tot onherstelbare schade tussen mensen en groepen. Gepaste nederigheid en voorzichtigheid aan de maaltijd siert de mens.

Ik dank God voor zijn Geest. Zonder dat had ik niets!