Waar ik onder andere naar streef in een "preek" is om niet de zaak helemaal dicht te smeren zodat het publiek het er alleen nog maar mee eens of oneens kan zijn maar voldoende losse eindjes in te bouwen die dat publiek mee naar huis neemt om verder over door te denken.
Vanmorgen kwam er een man na de dienst in Aalsmeer naar me toe om me juist daarvoor te bedanken. Ik beschouw dat als een compliment. Stelligheid is goed maar het leven is te gecompliceerd om alles te ondervangen met drie-, vier, of meerdere stappenplannen die de zaak dan sluitend maken. Een prediker behoort zich m.i. te begeven op het vlak tussen triomf (de Peijnenburg factor) en tragedie. De triomf staat voor het volmaakte; dat waar we naar uitzien en de tragedie staat voor het drama van het leven dat ongewild en ongewenst deel uitmaakt van ons leven hier op aarde. Zonder koek zal de mens uiteindelijk zinken. Maar met de koek blijven we in beweging; zoekend, tastend, pogend, jagend, of we het ook grijpen mochten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten