Al ruim twee jaar spookt de gedachte dat ik "huiswerk moet maken" door mijn hoofd. Het idee om een academische studie te gaan doen leek me wel aardig. Nu het einde nadert kan ik de balans opmaken: tenzij je over een bovenmenselijke discipline beschikt, doe nooit een academische studie naast een full-time job. Het leidt tot een heleboel stress en de studie hangt voortdurend als een zwaard van Damocles boven het hoofd. Het vult gedachten en hart en regelmatig ben ik in de verleiding gekomen om er maar helemaal mee te stoppen. De behoefte aan ruimte in hoofd en hart is overweldigend.
Theoretisch weet ik precies hoe het werkt: "first things first". Eerst de grote steentjes, dan de kleinere en de zandkorreltjes van het leven en leren laat je helemaal links liggen. De komende maanden worden "tropenmaanden". De praktijk is weerbarstiger.
Het vergt offers die ik anders nooit bereid zou zijn om te maken. Het sociale leven staat op een waakvlammetje en de overweldigende hoeveelheid taken leidt regelmatig tot passiviteit (zoals het moeilijk is om een keuze te maken tussen een miljoen ontbijtproducten; wat was het leven simpel toen je maar uit twee producten kon kiezen: Kellogs Cornflakes of Tarvo. Nu regeert besluiteloosheid en kom ik met niets thuis).
Goed, een beetje een mopperblog dus. Ik moest het toch even kwijt.
Zo wordt het al ervaren door studenten zonder full-time baan ernaast, dus ga maar na. Maar daar staat tegenover dat het heel goed voelt als je de studie eenmaal hebt afgerond!
BeantwoordenVerwijderenAl dat kennis vergaren, je moet het toch ook een keer kwijt. Ben je nog uit te nodigen voor een spreekbeurt op zondagmorgen in Eindhoven?
BeantwoordenVerwijderen