"Alleen wie zelf voor God en met God in gemeenschap staat, kan met glanzend wiekgeklep de vleugels van de vrijheid uitslaan." Aldus vat Abraham Kuyper samen wat religies beogen maar niet bereiken doordat tussenpersonen (kerk als instituut, "goeroes") "de menselijke geest een band aanleggen."
Hoewel zijn "Het Calvinisme" een aantal vreemde gedachtekronkels bevat (zijn ideeën over "gemengd" bloed voeden de segregatiegedachte) is het een zeer prettig en leerzaam boek om te lezen (te koop bij de Ramsj). Zijn puntige betoog is scherp en bevat heel veel uitspraken die het als "oneliner" heel goed doen.
Dat glanzende wiekgeklep spreekt mij wel aan. Als je je geloof ontdoet van alle ballast van jargon, napraterij, het nalopen van moderne middelaars (die er ook binnen het evangelicalisme volop zijn en aanleiding zijn voor kerkscheuringen), wetticisme en noem maar op, krijg je in je geloofsbootje steeds meer zicht op Christus. En dat is de grootste bevrijding die ik ken.
Waar het rooms katholicisme de kerk als instituut tussen God en de mens heeft geplaatst en dicteert wat onze verhouding tot de wereld is waren het de anabaptisten die het ideaal van het koninkrijk tussen God en de wereld plaatsten en op hun beurt voor de gelovigen hun relatie tot de wereld duidden zien we bij de voortzetting van dit anabaptisme in de moderne evangelische beweging eenzelfde neiging waarbij de relatie met de wereld op zijn minst houterig en op z'n slechtst veroordelend genoemd kan worden. Gelukkig is dit langzaam aan het veranderen en zijn christenen zich meer en meer bewust van hun verhouding tot de wereld waarbij de verantwoordelijkheid om in alle lagen van de cultuur, economie en politiek hun legitieme en beïnvloedende plaats in te nemen: in de wereld een bestaan leiden en een zoutend zout en een lichtend licht zijn, hartstochtelijk liefhebbend. Om dat te doen moet alle ballast overboord! Welkom glanzend wiekgeklep.
Abraham Kuyper, Het Calvinisme, Soesterberg, Aspekt, 2002
Geen opmerkingen:
Een reactie posten