De Peijnenburg Factor

Waar ik onder andere naar streef in een "preek" is om niet de zaak helemaal dicht te smeren zodat het publiek het er alleen nog maar mee eens of oneens kan zijn maar voldoende losse eindjes in te bouwen die dat publiek mee naar huis neemt om verder over door te denken.

Vanmorgen kwam er een man na de dienst in Aalsmeer naar me toe om me juist daarvoor te bedanken. Ik beschouw dat als een compliment. Stelligheid is goed maar het leven is te gecompliceerd om alles te ondervangen met drie-, vier, of meerdere stappenplannen die de zaak dan sluitend maken. Een prediker behoort zich m.i. te begeven op het vlak tussen triomf (de Peijnenburg factor) en tragedie. De triomf staat voor het volmaakte; dat waar we naar uitzien en de tragedie staat voor het drama van het leven dat ongewild en ongewenst deel uitmaakt van ons leven hier op aarde. Zonder koek zal de mens uiteindelijk zinken. Maar met de koek blijven we in beweging; zoekend, tastend, pogend, jagend, of we het ook grijpen mochten.

Als je wat dichterbij komt

De afgelopen week twee dagen bezig geweest met het vervangen van raam- en deurrubbers van de auto. Dat betekent dat je met je neus heel erg dicht op de auto zit en dan van alles tegenkomt. De combinatie water en zuurstof is meedogenloos en op tal van plaatsen is de vrucht daarvan te zien. Novorex, primer en tectyl zijn de wapens die ter verdediging worden ingezet. Beter is om meer offensieve methoden toe te passen; roest voorkomen is altijd beter dan behandelen (en kost minder tijd).

Als je dichtbij de levens van anderen komt zie al gauw waar de corrosie zit. Daarom houden we elkaar op gezonde afstand. Het is veel prettiger als anderen je glimmertjes zien en daarover praten dan dat ze je rotte plekken zien.

Toch is het heel gezond om mensen om je heen te hebben die je door en door kennen en die je graag dichtbij laat komen. We zien we niet alle roest bij onszelf. Daar hebben we anderen bij nodig. Dat schept een band (we roesten allemaal).

De behandeling van ons leven is anders. Leven in het licht voorkomt en behandeld roest. In de brief van Jacobus worden we zelfs opgeroepen om elkaar over onze roest te vertellen en voor elkaar te bidden zodat we genezing kunnen gaan ervaren.

Nooit meer...

Al ruim twee jaar spookt de gedachte dat ik "huiswerk moet maken" door mijn hoofd. Het idee om een academische studie te gaan doen leek me wel aardig. Nu het einde nadert kan ik de balans opmaken: tenzij je over een bovenmenselijke discipline beschikt, doe nooit een academische studie naast een full-time job. Het leidt tot een heleboel stress en de studie hangt voortdurend als een zwaard van Damocles boven het hoofd. Het vult gedachten en hart en regelmatig ben ik in de verleiding gekomen om er maar helemaal mee te stoppen. De behoefte aan ruimte in hoofd en hart is overweldigend.

Theoretisch weet ik precies hoe het werkt: "first things first". Eerst de grote steentjes, dan de kleinere en de zandkorreltjes van het leven en leren laat je helemaal links liggen. De komende maanden worden "tropenmaanden". De praktijk is weerbarstiger.

Het vergt offers die ik anders nooit bereid zou zijn om te maken. Het sociale leven staat op een waakvlammetje en de overweldigende hoeveelheid taken leidt regelmatig tot passiviteit (zoals het moeilijk is om een keuze te maken tussen een miljoen ontbijtproducten; wat was het leven simpel toen je maar uit twee producten kon kiezen: Kellogs Cornflakes of Tarvo. Nu regeert besluiteloosheid en kom ik met niets thuis).

Goed, een beetje een mopperblog dus. Ik moest het toch even kwijt.

Ware wijn

Een flinke slok wijn in een zondagmorgendienst. Dat overkwam me afgelopen zondag tijdens het avondmaal. Het is altijd afwachten of men gaat voor ongegiste of gegiste druivensap. Zelf vind ik de gegiste druivensap een bonus. Onlangs waren Martha en ik in een dienst en we waren de laatste twee die de beker kregen aangereikt. Het was "ware wijn" en de beker zat nog halfvol! Het is zonde om zoiets kostelijks na afloop van de dienst door de gootsteen te zien verdwijnen dus deden we extra onze best om de verspilling tot een aanvaardbaar niveau terug te drinken.

In onze eigen gemeente wordt met speelgoedwijn gewerkt. Druivensap echter geeft je net niet die extra dimensie van de slok bewust beleven middels een langere nasmaak en een kortdurend, warm gevoel in de buik. Met wijn spoel ik altijd een beetje (wel zo dat m'n buren er geen last van hebben) zodat de smaak wat langer blijft hangen.

Het grootste gevaar in het volgen van Jezus is dat het "gewoontjes" wordt; vanzelfsprekend, voorspelbaar. Hoe houd ik het elke dag weer fris? Luisteren naar zijn woord helpt en ik merk dat, naarmate het leven de tijd krijgt om mijn leven te vormen en te kneden, eenzelfde vers of gedachte telkens weer leidt tot nieuwere, diepere inzichten, diepere vreugde, droefheid, blijdschap, ongenoegen, overwinning en teleurstelling. Eerder schreef ik al hoe ik ernaar verlang om mijn geloof te ontdoen van alle franje, jargon, aannames, bijgeloof, supergeestelijkheid, ongeestelijkheid, gespeelde triomf, enz. Mijn beste partner op deze reis is Martha, mijn eigen vrouw.

We zien om ons heen bijna wanhopige pogingen om van het geloof te maken wat het niet is. We zouden het zo graag aan willen raken en doen dan ook verwoede pogingen om Jezus zo dichtbij als mogelijk te brengen. Afgelopen zondag sprak ik, hoe kan het ook anders op pinksterzondag, over de Heilige Geest. In Johannes 16 stelt Jezus het leven AD voor als nogal uitdagend. De discipelen zullen uit de synagoge worden gezet en sommigen gedood. Jezus belooft de Heilige Geest om te voorkomen dat ze hun geloof zouden verliezen. Zonder de Heilige Geest was er vandaag helemaal geen kerk meer; krachteloos en machteloos zou de eerste golf van vervolging

de toch al fragiele kerk hebben gedecimeerd.

Het is dankzij de Heilige Geest dat er ook vandaag weer tienduizenden zullen buigen voor Jezus Christus.

Die slok wijn stel misschien niet zoveel voor in een wereld waarin comazuipen een stuk stoerder is. Maar het is die slok gegiste of ongegiste druivensap die de gelovigen weer helder op het netvlies projecteert dat die slok het bloed van Christus representeert dat reinigt van alle zonde en alle aanklachten tegen ons wegvaagt. En dat laatste baande de weg voor de Heilige Geest om te komen.

Twee componenten

Afgelopen zaterdag heb ik enkele gaten in mijn auto gerepareerd. Bij elke regenbui stroomde het water de auto binnen (dat heb je zo met voertuigen die 30 jaar oud zijn). Na alle roest te hebben verwijderd ben ik aan de slag gegaan met glasvezel en twee componenten hars. Je doet wat verharder bij de hars (die al jaren vloeibaar stond te zijn in de kelder) en 20 minuten later is het goedje een keiharde laag geworden.

In de voorbereiding van mijn spreekje voor aanstaande zondag in de Baptistengemeente in Alphen aan den Rijn moest ik daaraan denken toen ik het vers las waar Jezus zegt dat hij zijn Geest zou zenden die de wereld duidelijk zal maken wat zonde, gerechtigheid en oordeel is. De Geest werkt niet los van het grotere geheel. De discipelen stond een enorme uitdaging te wachten waarbij tegenstand, gevangenschap en dood als gevolg van het geloof in Christus, een dagelijkse realiteit zou zijn. Die discipelen zouden de eerste getuigen zijn met dit voordeel dat ze Jezus persoonlijk aan het werk hadden gezien; duivelse machten, ziekte en zelfs de dood moesten zich aan Hem onderwerpen. Toch zouden velen hun verhaal niet geloven en de kans bestond dat ze, als gevolg van de tegenstand en de voortdurende ontmoediging, hun geloofsbijltjes er bij neer zouden gooien. Daarom zendt Jezus zijn Geest (Joh. 16:1). Die Geest werkt als de verharder in de twee componenten hars. Het getuigenis van de discipelen wordt bekrachtigd door de Heilige Geest waardoor de wereld overtuigd wordt van zonde.

Iedere dag opnieuw zijn er wereldwijd zo'n 100.00 mensen die besluiten om Jezus te gaan volgen. Het getuigenis van de volgelingen van Christus die thuis, op het werk, op school, in de samenleving en buiten de eigen landsgrenzen wordt nog steeds door de Heilige Geest bekrachtigd. Als dat niet zo was zou het moeilijk uit te leggen zijn waarom iedere dag zovelen besluiten om hun ik gerichte leven los te laten en een nieuw leven te beginnen. Een ook vandaag nemen velen dat besluit terwijl ze weten dat vervolging, gevangenschap, verbanning en zelfs de dood daarvan de consequentie kan of zal zijn (Zie hier een lijst met landen waar christenen worden vervolgd).

Zonder het werk van de Heilige Geest zou het christendom slechts een vage herinnering zijn, een paar bladzijden in de geschiedenis.

Dankzij het werk van de Geest gaat Gods werk door en zullen ook vandaag weer zo'n 100.000 mensen een overweldigend gevoel van "thuiskomen" ervaren als hun hart wordt aangesloten op Gods hart.

Kloek protest en van stofgoud schitterende vleugels

Nogmaals Abraham Kuyper. Zijn boek "Het Calvinisme" is nu zo'n 110 jaar oud en is een markant tijdstempel. Het calvinisme, zo meent Kuyper, staat een intiem verkeer met de onbekeerde wereld voor maar dit verkeer is niet zonder gevaar en het calvinisme wierp met name "een bolwerk op tegen de te onheilige invloed van die wereld in het besliste breken met kaartspel, schouwburg en dans."

De motivatie hiervoor is dat het kaartspel het vertrouwen op God ombuigt naar een vertrouwen op fortuin. De anti-schouwburg houding wordt verklaard, niet als een veroordeling van spel en theater, maar om het zedelijke offer dat, om ons te vermaken, van de spelers werd gevergd. De anti-dans regel, ten slotte, keert zich niet tegen de dans, maar tegen de zonde die zich erin uitgiet, en tegen de zonde waartoe ze verlokt.

Dit "kloek protest" is hierin gekroond dat "nu nog, na drie eeuwen zijn in mijn vaderland hele levenskringen aan te wijzen waar het aan de wereldzin belet is binnen te dringen, waarin het leven zich van buiten naar binnen heeft gekeerd, en waarin, dankzij die heilige concentratie, een zin voor het hogere en een energie voor het heilige gekweekt is, die elke andere groep ons benijdt. Niet alleen de vleugel van de vlinder is in die kringen ongedeerd gebleven, maar het stofgoud schittert er op die vleugel nog met ongebroken glans."

Is net niet juist die opgedrongen afscherming die de wereldzin belet om zich van buiten naar binnen te keren, die zich als een juist geworpen boemerang met hoge snelheid niet in de hand van de werper, maar in het hart snijdt?

Het boek "knielen op een bed violen" beschrijft de gevolgen hiervan. Het grootste probleem van de mens wordt niet veroorzaakt door wat van buiten naar binnen kan komen maar juist door wat van binnenuit een weg naar buiten zoekt. Jezus zei dat niet wat de mond binnengaat, maar wat uit het hart komt de mens besmeurd en besmet!

De moderne theologie is net zozeer een tijdstempel als de theologie van Luther, Calvijn, Kuyper, Piper, McGrath en McClaren (to name but a few) dat was en is. Ik ben benieuwd wat men over 100 jaar over deze blog zal bloggen. De grote Luther hield nog steeds het instituut kerk in stand met als gevolg dat vandaag nog steeds de Lutherse kerk in Duitsland en Scandinavië een staatskerk is. Calvijn heeft er voor gezorgd dat een van zijn tegenstanders, Michael Servet, die het niet eens was met Calvijn's trinitaire theologie, op de brandstapel terecht kwam.

Theologische tijdstempels helpen ons om te begrijpen dat we producten van de tijdgeest zijn, hoezeer we ook verlangen naar een zuiver, objectief duiden en begrijpen van God en zijn openbaring. Het helpt mij om om voorzichtig te zijn en niet al te claimerig te zijn.

Werkt direct!

Twee blogs geleden schreef ik over Abraham Kuyper's samenvatting van de calvinistische leer: "God oefent onmiddellijke gemeenschap met het creatuur door zijn Heilige Geest." Die onmiddellijke oefening komen we tegen vanaf het allereerste begin waar we lezen over hoe God en de mens zich tot elkaar verhouden, waarvan, onder andere, het boek Genesis verslag van doet.

Het komende weekend is "het weekend van de Heilige Geest," een mooie gelegenheid om hier wat nader bij stil te staan.

Zonder tussenkomst van een persoon, instituut of ritueel verschijnt God onder de mensen, schuift aan bij Abraham, maakt kleding voor Adam en Eva en komt langszij bij slachtoffers van een "macht-angst" relatie (Sarai en Hagar).

De enige voorwaarde, als je al van voorwaarden kunt spreken, is geloof (dat geloof werd Abraham tot gerechtigheid gerekend), of een aanroepen van God vanuit een uitzichtloze situatie (wat ook een uiting van geloof is).

Nu zou het fantastisch zijn als we vandaag de dag zo'n zelfde ervaring konden hebbe; er wordt aangebeld en God vraagt of Hij mee mag eten. In de OT cultuur gold het samen eten als de bevestiging van een onverbrekelijke band tussen de etende partijen. Dat samen eten is dus niet zomaar wat!

Kenmerk van religies is dat er vanuit de mens iets gedaan moet worden om de weg tot God te openen. Het unieke van de Bijbel is dat we daarin een actie van God naar de mens toe zien. Hij neemt het initiatief, wij kunnen het alleen maar laten gebeuren. Hij opent de deur van Zijn kant en nodigt ons binnen en Hij laat ons bovendien vrij om op die uitnodiging in te gaan. Die deur is Christus die door zijn Geest harten beroerd, raakt, wil overtuigen om op dat aanbod in te gaan. Hij nodigt ons tot zijn maaltijd; vanuit God gezien geen vrijblijvende uitnodiging maar een bezegeling van een onverbrekelijke band tussen Hem en ons.

Het is door zijn Geest dat we Hem niet op afstand ervaren maar juist nabij. Daar moeten we heel zuinig op zijn en koesteren.

Ja, Hij werkt direct maar zijn acties en spreken komen bij mij binnen door een filter van gebrokenheid, zelfzucht, eer. trots, pijn, hoop, wens, geloof en vul maar aan, zodat een zuivere duiding van dat spreken in zeker mate altijd subjectief zal zijn.

God was duidelijk in zijn belofte naar Abraham en Sara; de maaltijd was echt. De duiding van de gebeurtenis laat zien dat ook Abraham en Sara mensen van hun tijd een eeuw waren, net zoals wij dat zijn. Ze lachten God vierkant uit. Ze konden het niet geloven! Wat doet God? Hij houdt zich aan zijn belofte.

Ook vandaag is zijn spreken helder. De Geest spreekt fris, helder en duidelijk. Mijn ontvangsteenheid is echter breekbaar en gevoelig, gevormd en gekleurd door al het eerdergenoemde. Een al te stellige claim op een zuivere, objectieve ontvangst lijdt niet zelden tot onherstelbare schade tussen mensen en groepen. Gepaste nederigheid en voorzichtigheid aan de maaltijd siert de mens.

Ik dank God voor zijn Geest. Zonder dat had ik niets!

Glanzend wiekgeklep

"Alleen wie zelf voor God en met God in gemeenschap staat, kan met glanzend wiekgeklep de vleugels van de vrijheid uitslaan." Aldus vat Abraham Kuyper samen wat religies beogen maar niet bereiken doordat tussenpersonen (kerk als instituut, "goeroes") "de menselijke geest een band aanleggen."

Hoewel zijn "Het Calvinisme" een aantal vreemde gedachtekronkels bevat (zijn ideeën over "gemengd" bloed voeden de segregatiegedachte) is het een zeer prettig en leerzaam boek om te lezen (te koop bij de Ramsj). Zijn puntige betoog is scherp en bevat heel veel uitspraken die het als "oneliner" heel goed doen.

Dat glanzende wiekgeklep spreekt mij wel aan. Als je je geloof ontdoet van alle ballast van jargon, napraterij, het nalopen van moderne middelaars (die er ook binnen het evangelicalisme volop zijn en aanleiding zijn voor kerkscheuringen), wetticisme en noem maar op, krijg je in je geloofsbootje steeds meer zicht op Christus. En dat is de grootste bevrijding die ik ken.

Waar het rooms katholicisme de kerk als instituut tussen God en de mens heeft geplaatst en dicteert wat onze verhouding tot de wereld is waren het de anabaptisten die het ideaal van het koninkrijk tussen God en de wereld plaatsten en op hun beurt voor de gelovigen hun relatie tot de wereld duidden zien we bij de voortzetting van dit anabaptisme in de moderne evangelische beweging eenzelfde neiging waarbij de relatie met de wereld op zijn minst houterig en op z'n slechtst veroordelend genoemd kan worden. Gelukkig is dit langzaam aan het veranderen en zijn christenen zich meer en meer bewust van hun verhouding tot de wereld waarbij de verantwoordelijkheid om in alle lagen van de cultuur, economie en politiek hun legitieme en beïnvloedende plaats in te nemen: in de wereld een bestaan leiden en een zoutend zout en een lichtend licht zijn, hartstochtelijk liefhebbend. Om dat te doen moet alle ballast overboord! Welkom glanzend wiekgeklep.

Abraham Kuyper, Het Calvinisme, Soesterberg, Aspekt, 2002

Heerlijk overtuigd

Wat moet het een heerlijkheid zijn om zo zeer van een zaak overtuigd te zijn dat het je hele leven bepaald. Ik ben Abraham Kuyper's "Het Calvinisme" aan het lezen. Ik dacht dat het een goede zaak zou zijn om eens wat boeken te lezen waarin het Calvinisme met een jaloersmakende overtuiging wordt verdedigd, temeer dat ik ook boeken zoals "Why I am not a Calvinist" in mijn boekenkast heb staan en ik ervoor wil waken om me al te eenzijdig te informeren.

Waar het paganisme "God in het creatuur gist, vermoedt en afbeeldt," de islam "God van het creatuur isoleert", het rooms-katholicisme gelooft dat "God met het creatuur in gemeenschap treedt door middel van een mystieke tussenschakel, en die tussenschakel is de kerk," staat daartegenover het calvinisme waarbij "God onmiddellijke gemeenschap oefent met het creatuur door zijn Heilige Geest."

Dat laatste is, volgens Kuyper, in een notendop waar het calvinisme voor staat. Die gedachte spreekt me wel aan. Ik kom daar zo nog op terug.

Het "heerlijke" van Kuyper is dat hij consequent is in zijn gedachtenvoering. Net zoals John Piper, om een hedendaagse theoloog te noemen, dat is. Het geeft houvast als je consequent je denken, doen en laten voortdurend kunt herleiden tot een geloofssysteem. Zelf ken ik dat niet maar zie er wel de voordelen van. Als alles in wezen een ei zou zijn, kun je alles in het leven terugvoeren naar en herleiden tot een ei. Zoals de Griekse vader van de bruid in "My big fat Greek wedding" alles weet ter herleiden tot Griekse woorden. Was het leven maar zo simpel. Toch lijkt iedereen daar in min of meerdere mate mee bezig te zijn. Evangelicalen hebben de neiging om zaken te herleiden tot de wederkomst van Christus, de opname van de gemeente, Israël, genezing, geestelijke strijd, bedelingen, om enkele "eieren" te noemen.

In werkelijkheid is het leven meer een flinke omelet waarin al die zaken een rol spelen. En meer!

Het leven hier op aarde is meer een voortdurende dialoog tussen orde, disorde en herordening. Zie bijvoorbeeld "Infinite Boundaries" van Max Reinhardt.

Een wereldbeeld waarin we het ideaal, orde zouden kunnen noemen; een "systeem" dat ons helpt om het leven en ons bestaan te verklaren met daaronder disorde (het spanningsveld tussen het volmaakte en dat wat we in werkelijkheid ervaren) en herorde (onze pogingen om dat spanningsveld op zo'n manier te duiden dat het kunnen koppelen aan de orde en onszelf vertellen dat alle "in orde" is), werkt slechts ten dele. Het is een vorm van dualisme waarbij we de orde naar beneden proberen te halen. Met andere woorden, we gaan doen alsof er temidden van de disorde eigenlijk nog steeds sprake is van orde.

Als Kuyper zegt dat "God onmiddelijke gemeenschap oefent met het creatuur door zijn Heilige Geest," zegt hij daarmee iets wat van groot belang is, al denk ik niet dat hij daar zelf die consequentie aan verbond.

Er is sprake van een voortdurende dialoog tussen de drie dynamieken die alle drie integraal deel uitmaken van ons leven. God komt vanuit de orde naar onze disorde toe en helpt ons om te herordenen. Hij veroordeelt die disorde niet (we zouden ons leven op aarde enkel nog maar kunnen vervloeken en haten) maar komt ons tegemoet en werkt met ons. Verlossing en verzoening verbinden de drie werkelijkheden.

God komt Abraham opzoeken om met eigen ogen de disorde te zien. Samen met Abraham wordt er a.h.w. gewerkt aan herorde (een zeer pijnlijk proces!). Jezus komt naar de aarde toe en woont midden in onze disorde, komt ons tegemoet in onze gebrokenheid; verlost, verzoent, bevrijdt, heelt, geneest, huilt, kent pijn en verdriet, kent boosheid (dood, onrecht, uitbuiting) en brengt hoop. Die hoop is niet alleen gericht op de toekomst maar is een werkelijkheid die hier, en nu wordt beleefd.

Dus, alle is niet in orde, en hoe eerder we stoppen met alles wat we in het leven meemaken te herleiden tot "orde", hoe groter het leven wordt. Ons leven bestaat niet uit het het geloven dat we de orde ons leven binnen kunnen halen maar de erkenning dat disorde onze dagelijke werkelijkheid is. De wetenschap dat Christus midden in die disorde bij ons is (Immanuel) is de mooiste boodschap en werkelijkheid die ik ken.

Het is een ietwat lange blog geworden maar een dat als vandaag waarop we de hemelvaart van Christus gedenken, is een mooie gelegenheid om eens wat te mijmeren over wat daar gebeurd. Met zijn tenhemelopneming neemt Hij a.h.w. die laatste pijl uit het plaatje en verbindt deze aan Gods hart. De cirkel is rond en het leven heeft uitzicht gekregen!

Abraham Kuyper, Het Calvinisme, Soesterberg, Uitgeverij Aspekt, 2002, 41

Coffee at Hammersmith after a day of travel

Wachten

Reizen is zo'n beetje synoniem voor wachten en rijen. Wachten doe ik op dit moment op het vliegtuig dat uit Tobago moet komen. Zo'n twee uur vertraging. Gelukkig hoef ik me niet te vervelen. M'n "in-box" zit gezellig vol en ik kan zo aardig wat correspondentie afwerken.

De mentoring clinic zit er dus op maar wat moet je nu over zoiets schrijven. M'n collega heeft de evaluaties samengevat. Misschien dat dat helpt? Maar ja, dat help alleen maar als Engels lezen geen probleem is.

Taal is zo'n beetje synoniem voor misverstanden. Ik had het bijvoorbeeld over het "bookmarken van internetpagina's". Een Zwitserse deelneemster vroeg me later of ze de boekenlegger mocht zien die ik had gemaakt. Dat gaat dus niet. Ze had dus een heel andere beeld bij het beeld dat ik probeerde over te dragen.

Dat blijft ingewikkeld. Communicatie is een raar beest. Bij ieder woord of begrip heeft vrijwel iedereen een ander beeld of gevoel. Het veiligst is om helemaal niet te communiceren; ontstaan er ook geen misverstanden.

Hieronder dan at de deelnemers zeggen over de mentoring clinic:

Van: Elke Hanssmann (ICT)

Verzonden: maandag 10 mei 2010 14:04

Aan: Elke Hanssmann (ICT)

CC: Jan den Ouden (NL); Rick Hicks (US); Netty Visser (LOG)

Onderwerp: mentoring EVALUATIONS type up

“YOU have entertained us, taught us, encouraged us. You work well together and I’ve really enjoyed it”

Hi friends, just typing up a summary of the eval’s for morning meeting:

SO – q’ NO 1 – THESE ARE THE THINGS THAT PEOPLE EXPLICITLY STATED AS “has been most helpful to me” (amount of IIIIII = that many people mentioned it specifically)

Things listed that were most helpful:

- Experience and stories of teachers/personal examples I

- Choosing / being good mentor protégée (and that it is about character)II

- DISC IIIIIIII

- Everything presented by the trainers has been helpful to me – the content was excellent, interactive method of delivery and the obvious knowledge, ability and cohesion of the trainers added a new dimension to it.

- Mentoring process wheel I

- Learning styles IIIII

- Practise / exercise at the end IIIIII

- Basically all sessions II

- All tools IIIIIIIIIIIIII

- Self awareness session IIIIII

- importance of reflection for learning I

- Starting and closure I

- Mentoring continuum I

- Transitions and life stages II

- Life-Line IIIII

- Life – wheel I

- GROW I

- Morning devotions II

- Listening I

- Asking questions I

- Mainly you guys being yourselves – that was refreshing and encouraging III

- Transparency of each of you in your training I

- Your passion as trainers I

- Variety in teaching and presentation styles, changing presenters I

- Show/example of qualified trainers and team unification/dynamics I

- All information VERY interesting – some new, some reminders I

- Seeing vision of what could be was eye opening I

- Understanding the mentoring process/getting bigger picture II

So- seems we got it right, each sessions seemed meaningful for at least one person J

Some clearly hit home more strongly but all good J

Lots of comments on the trainer team which points to the team work on board and the lack of trust – we knew that and it confirms it – way more comments on that than usual.

Suggestions for improvement – main ideas:

- Time (longer)IIIII III I need time away and reflect, I really felt stuffed with info after the first day and was not able to take more in....!!!! (Daniel – and we need to hear that !!!)

- Build in a couple of days of processing time afterwards

- Very much content for three days, needs five

- Elke could speak louder (will try J )

- Going deeper in different sessions

- Was great but I really understand the importance of processing time

- Long days by default...

- Do learning styles at the beginning before disc

- More videos

- Opportunity to role-play more

- More videos of mentoring sessions

- Refer to pages in book in sessions

- Summary page for aha moments at the end of the day

- On shore ( no distractions) IIII

- What is the follow up

- Order of folder

- More time for homework /reflection

- Do it in five days no matter what the field says as it would allow more time for reflection, homework, etc. Don’t allow work inbetween so people can focus.

- More structure in the materials and clear link of materials to sessions / cards like prompter cards at LMC

- Nothing

- You did great

- If you have to skip over stuff in a three day training do not tell me (he’s got a good point here!)

- More tools

- Even more interactive, enjoyed the exchanges the last few afternoons

- More practise with the tools

- Cultural input

- More use of media

- Less use of media (welcome to different people haha)

Some comments why people would recommend the training (have not typed all of the up – much around general stuff to do with mentoring and being equipt for it):

“useful info, great trainers, good mutual learning with other people and get to know them more (yup always has that teambuilding effect J), good content, resources (books and movies, pizza and movie to learn from”

“if you three are teaching it definitely. You have entertained us, taught us, encouraged us, you work well together and I really enjoyed it” (Jayne)

“great way to get started on a key issue in Christian ministry. The course was fun, accessible and professional – but go for the five day one”

“even if you have no intentions of formally mentoring someone, these tools would be so helpful for self awareness. Then of course God will bring someone for you to mentor once you have been taught “

“you receive practical application, get to know people you are working with, would have helped a lot though to have it off the ship...too many job demands, distractions during breaks and meal times.”

“ yes for the purpose of getting tools ad skills to develop individuals for the community and kingdom)

“these days have helped me to reflect so much.it is great to get tools, but after all it opens your eyes that mentoring is amazing and worth to invest. Life map is excellent”

“team chemistry was fun, human, experienced, very good. A lot of examples which helped to be concrete. Very inspiring”

Learning to be intentional at mentoring will cause growth in self and others. Relationships matter to God, growth and development matter and life experience is a gift to us to share”

“definitely – see a need for this to be embedded in logos hope culture”

“much of what has been shared is useful and informative, it would definitely benefit others. I would recommend such clinic to be held and available on board at least 2 x a year”

“i have been helped immensely by a mentor, and want to help others in the same way. The clinic has given me confidence to do this in an intentional way.

“reveals a lot about yourself through which you get an understanding of people in general

Kan ik helpen?

Een interessante opmerking van een collega over mentoring en coaching was dat hij vond dat ongelovigen de gelovigen niets te bieden hebben en andersom. Met andere woorden, een mentor of een coach die Jezus niet volgt, heeft mij niets te bieden ik, als Jezusvolger, zou een niet Jezusvolger niets te bieden hebben. Mijn antwoord was dat we hier samen tijdens een lunch maar eens over door moesten praten. Toch; hij verwoordt wat vele voelen.

Toch, als ik al zou voetballen, heb ik liever Louis van Gaal als trainer dan de eerste de beste hobbyist die er ook wel wat verstand van heeft maar een betere keus zou zijn omdat hij Jezus volgt en nu "zo'n fijne man is."

Deze gedachte is het gevolg van dat ene zinnetje in de Bijbel dat zegt dat niemand rechtvaardig is en dat andere zinnetje dat zegt dat zelfs onze rechtvaardigheden als een bezoedeld kleed zijn. Of, zoals de rechtgeaarde Calvinist het zegt, "de mens is tot niets goeds in staat."

Voor het gemak wordt deze waarheid dan verheven tot een algemene regel en zo breed als mogelijk toegepast.

Maar de genoemde zinnetjes zeggen vooraleerst iets over onze verhouding tot God. Verzoening en verlossing kunnen niet worden verdiend, maar slechts door God gegeven en door ons in dankbaarheid ontvangen.

Je wereld is echt klein als je gelooft dat alleen christenen elkaar iets te bieden hebben. Dat is een sektarisch en exclusief denken dat al tot veel geweld en scheuringen heeft geleid. Waarom? Omdat binnen de club er een onzichtbaar rechtvaardigheidsmetertje is waarmee men elkaar meet; we zijn allemaal rechtvaardig verklaard maar ik iets meer dan jij.

De mens, ieder mens, is nog steeds beelddrager van God en dienst als zodanig te worden benaderd en behandeld. Ieder mens heeft een door God zelf toegekende waarde. Daar waar wij dat als waardeloos labelen, spelen we voor God en maken we de afstand tussen God en de mens, die er toch al is, alleen maar groter.

De mentoring clinic zit er bijna op. Vandaag de laatste dag. Dan morgen "debrief" met m'n team en morgenavond terug naar Londen waar ik dinsdag m'n professor ontmoet die me begeleidt bij m'n onderzoek en these. Dinsdagavond reis ik dan van London City Airport (een klein vliegveld aan de Theems) naar Rotterdam-The Hague Airport (Schiphol vermijden is een heerlijke bonus). En dan, tegen 23.00 het hoogtepunt van iedere reis: thuiskomen!

Onafgebroken

De komende drie dagen staat de Mentoring Clinic op de agenda. Van 's-morgens vroeg tot 's-avonds laat. Gisteren met het team voorbereid:

Nou doet'ie het toch weer!

De rechtvaardige Abraham doet het weer (Genesis 20)! Hij laat rondbazuinen dat de vrouw die bij hem is, zijn zus is en de koning eist haar voor zichzelf op. Dit moet een soort van tussendoor verhaal zijn. Als het in chronologische volgorde zou staan, wordt het helemaal een raar verhaal. Een paar hoofdstukken terug lezen we namelijk dat A en S al heel oud waren. Een koning die een oude vrouw aan zijn harem toevoegt.... Dat denk ik dus niet.

Het loopt allemaal weer met een sisser af. Het levert Abraham een kudde schapen en ossen op, een aantal slaven en ruim 11 kilo zilver op.

Kunnen we nu stellen dat, als God aan jouw kant is, misdaad loont? Het lijkt er wel op. De leugen leidt tot een lucratief einde.

Opnieuw een verhaal dat meer vragen oproept dan dat het zaken verduidelijkt.

Inmiddels heb ik mijn tweede nacht op de LOGOS HOPE (in Antigua) er op zitten. Ik ben snipverkouden en dat is niet echt leuk. Vandaag de laatste voorbereidingen met het team zodat we morgen beslagen ten ijs aan de Mentoring Clinic kunnen beginnen. We hadden gepland om onze voorbereidingen op het strand te doen maar als ik naar buiten kijk is het zwaar bewolkt en valt er heel wat water naar beneden. Dat wordt binnen blijven.

Het is erg leuk om hier aan boord te zijn en zoveel verschillende mensen te ontmoeten.

Verzekering voor de toekomst

In het Westen kopen we de zorg voor onze toekomst in. Verzekeringen en pensioenen zijn bedoeld om ons van een natje en droogje te voorzien als we stoppen met werken, ziek worden of om welke andere te bedenken reden stoppen met deelname aan (voor de meesten) het arbeidsproces. Dat is een zegen maar ook een schijnzekerheid. Alle is namelijk betrekkelijk, getuige de recente ontwikkelingen op de wereldmarkt en de, bijvoorbeeld, door hebzucht gedreven woekerpolissen. Bovendien is het meeste opzij gelegde geld geïnvesteerd in aandelen en, naar we nu beginnen te zien, als men in Griekenland besluit om te gaan staken, dat direct invloed heeft op de waarde van mijn toekomstige natje en droogje. Niets is nog zeker.

De dochters van Lot, die inmiddels met hun oude vader in een grot wonen, kennen slechts een zekerheid voor hun eigen toekomst en dat is door nageslacht te waarborgen. En ook vandaag nog zijn kinderen van doorslaggevend belang voor de de toekomst en zorg van de ouders.

In een paar verzen (Gen. 19:30-38) wordt een van iedere emotie en waardeoordeel ontdaan verslag gedaan van hoe de dames hun toekomst borgen. Ze voeren vader Lot dronken en hebben seks met hem. Beide dames worden zwanger en krijgen kinderen, Moab en Ben-Amni. De schande om geen kinderen en nageslacht te hebben lijkt groter dan de schande van het slapen met je eigen vader. Ze zagen blijkbaar geen andere uitweg.

Was het goed of fout? Je weet pas of iets fout is als je met elkaar hebt afgesproken dat iets fout is en je over die regel bent ingelicht. In deze "oerverhalen" is er nog geen sprake van wetten en voorschriften. Die komen pas in de tijd van Mozes aan de orde en in steen.

Je merkt hoe zo'n verslagje van alles met je doet. We hebben er allemaal een mening over. Die mening is echter gevormd door afspraken die we met elkaar hebben gemaakt over wat deugd en ondeugd is. Het is altijd goed om dat in de gaten te houden, telkens wanneer we een oordeel klaar hebben.

God geeft Moab en Amnon een geografisch erfdeel en ze worden boven dien indirect tot het nageslacht van Abraham gerekend.

Het is best wel moeilijk om er een eenduidige les uit te trekken. Wat het mij in ieder geval laat zien is dat God niet meteen klaar staat om te zeggen wat Hij er nu echt van vindt. Hij werkt met en door de situatie heen. Dat vind ik een mooi beeld; het idee dat God nooit met Zijn handen in het haar zit omdat Hij het ook niet meer weet.

Dit is ook het laatste nieuwsitem dat we over Lot en zijn dochters hebben. We lezen verder niets meer over hem. Duizenden jaren later zullen Jezus en Petrus nog aan Lot refereren. Van de Ammonieten en de Moabieten zullen we nog we het e.e.a. horen.

Lucas Cranach the Elder (1472-1553) Lot en zijn dochters

Was Lot een opportunist?

Lot wordt vaak geportretteerd als een opportunist die, toen hij zijn kans schoon zag, koos voor het het schijnbaar veelbelovende, waterrijke gebied van de Jordaanstreek. We gaan er dan van uit dat er voor Abraham een minder kwalitatief gebied overbleef. "Lot koos voor zichzelf," zeggen we dan. We komen er in het verhaal echter al snel achter dat het ontbreken van een rivier voor God geen onoverkomelijke hindernis blijkt te zijn. De beloften aan Abraham worden nagekomen en wel precies in het gebied dat God daarvoor bestemd had: Kanaän.
Hoe zelfgericht was Lot nu eigenlijk? De apostel Petrus heeft blijkbaar toegang gehad tot meer informatie dan wij hebben. Hij schrijft in het tweede hoofdstuk van zijn tweede brief: "Maar Lot, die rechtvaardig was en zwaar leed onder de losbandige levenswandel van die wettelozen, redde hij. Deze rechtvaardige woonde te midden van hen, en dag in dag uit werd zijn rechtschapen ziel gekweld wanneer hij hoorde en zag hoe ze zich aan God noch gebod stoorden". Lot ging bekwaam met het recht om. Dat is een compliment en voor God de reden om hem uit Sodom te redden.Temidden van alle godloosheid deed zijn ziel pijn.
Dit verhaal doet in mij een gebed opwellen dat ik nooit onverschillig zal zijn ten opzichte de godloosheid om me heen. Het is zo gemakkelijk om de ogen te sluiten voor het vele onrecht om me heen: "als ik het maar goed heb." Paulus spreekt over een schepping die zucht als een vrouw in barensnood. En, zo vervolgt hij, wij zuchten ook omdat de onvolmaaktheid en het onrecht om ons heen op ons drukt. Een volgeling van Jezus zucht in het verlangen naar Christusgelijkvormigheid. In die zucht zit ook de pijn van de gevolgen van de zonde die we met ons meedragen. Toch komt die dag, dat mijn verlossing volkomen zal zijn. Tot die dag zul je me zeer regelmatig horen zuchten.