Het blijft een geweldig thema: verlossing, bevrijding. Bijbelgeleerden hebben geprobeerd de verlossing te "systematiseren", maar worden het maar niet eens over de details. Dat heeft te maken met het feit dat verlossing nogal wat implicaties heeft. Je zou het als de paraplu kunnen zien waaronder andere (heils)aspecten schuilen: vergeving, rechtvaardiging, verzoening, heiligmaking en zo zouden we er nog wat kunnen bedenken.
Daarnaast de vraag of de verlossing eenmalig is; een moment in de tijd, of een traject, of een aantal overlappende fases. Hoe je er ook naar kijkt, het lijkt op een prisma die naarmate de invalshoek van het licht verandert, de kleuren en de intensiteit ervan ook lijken te veranderen. Je raakt niet uitgekeken. En het is niet een kwestie van of/of maar en/en. Het is een moment in het leven van de mens die besluit om zich door Christus te laten verlossen maar het ligt tegelijkertijd in de toekomst; ik ben door Christus verlost en Hij zal me verlossen. Ik leef als een verloste, strek me uit naar meer verlossing en zal uiteindelijk verlost worden. Ik wens je, gechte lezer, een verloste dag toe!
27 februari 2009
25 februari 2009
Een verloren dag
Reikhalzend heb ik vandaag uitgezien naar de technische oplevering van mijn nieuwe, frisse en knisperende ADSL signaal. De dag is bijna voorbij en ik laat de hals weer langzaam zakken. Borend, timmerend, draden verleggend heb ik de ochtend doorgebracht. Ik ben er helemaal klaar voor. Laat het signaal maar komen. Een blog bijwerken via de mobiele telefoon is ook niet ideaal. Eigenlijk moest ik aan "de verlossing" werken; dat is het thema van de preek voor zondag. Door de afleiding van de aanstaande geboorte van het ADSL signaal en de crash van Turkish Airlines heb ik me niet al teveel over de verlossing kunnen buigen.
Het is een van mijn favoriete thema's. De verlossing in Christus is zoiets machtigs; het gaat je voorstellingsvermogen te boven. En, wat ik heel belangrijk vind, de verlossing gaat veeeeeel verder dan mijn losmaking van de geestelijke dood. In Kolossenzen staat dat God alles op de aarde en in de hemel met Zich heeft willen verzoenen (1:20). Dat gaat me toch een partij ver. Veel verder dan alleen ons zieleheil. Het is armoede als we niet verder komen dan de persoonlijke verlossing en ons alleen daarmee bezig houden. Je raakt dan gemakkelijk in een isolement en wordt wereldvreemd; geen boodschap voor en aan het heden, slechts uitzien naar d' eeuwigheid.
Heeft Christus dan niets te zeggen over het hier en nu? In het licht van de verlossing wel degelijk. Het betekent dat verandering en verzoening mogelijk is.
Gisten zag ik een paar minuten van het programma familiediner. Niet echt mijn top drie van programma's maar je ziet daar het principe terug. Waar iemand toestaat dat hij/zij losgemaakt wordt van het pijnlijke verleden, is er hoop voor vandaag en morgen en is herstel mogelijk.
Sommigen houden vast aan eigen gelijk. Zwelgen liever in bitterheid, wrok en haat en laten de limousine voorbijgaan. Een gemiste kans.
In Christus komt de limousine voorbij en neemt me mee naar mijn bestemming. Instappen in de limo staat symbool voor het aanvaarden van de verlossing.
Ja, ik weet het. Het is maar een voorbeeld en voorbeelden gaan altijd mank. Maar ik vind het mooi als ik mensen zie instappen. Verandering is mogelijk en begint bij de verlossing.
Het is een van mijn favoriete thema's. De verlossing in Christus is zoiets machtigs; het gaat je voorstellingsvermogen te boven. En, wat ik heel belangrijk vind, de verlossing gaat veeeeeel verder dan mijn losmaking van de geestelijke dood. In Kolossenzen staat dat God alles op de aarde en in de hemel met Zich heeft willen verzoenen (1:20). Dat gaat me toch een partij ver. Veel verder dan alleen ons zieleheil. Het is armoede als we niet verder komen dan de persoonlijke verlossing en ons alleen daarmee bezig houden. Je raakt dan gemakkelijk in een isolement en wordt wereldvreemd; geen boodschap voor en aan het heden, slechts uitzien naar d' eeuwigheid.
Heeft Christus dan niets te zeggen over het hier en nu? In het licht van de verlossing wel degelijk. Het betekent dat verandering en verzoening mogelijk is.
Gisten zag ik een paar minuten van het programma familiediner. Niet echt mijn top drie van programma's maar je ziet daar het principe terug. Waar iemand toestaat dat hij/zij losgemaakt wordt van het pijnlijke verleden, is er hoop voor vandaag en morgen en is herstel mogelijk.
Sommigen houden vast aan eigen gelijk. Zwelgen liever in bitterheid, wrok en haat en laten de limousine voorbijgaan. Een gemiste kans.
In Christus komt de limousine voorbij en neemt me mee naar mijn bestemming. Instappen in de limo staat symbool voor het aanvaarden van de verlossing.
Ja, ik weet het. Het is maar een voorbeeld en voorbeelden gaan altijd mank. Maar ik vind het mooi als ik mensen zie instappen. Verandering is mogelijk en begint bij de verlossing.
24 februari 2009
Ben ik nu gek of....
Retourtje Amsterdam-Kuala Lumpur met de KLM kost een kleine 1200 euri.
Een retourtje Londen-Kuala Lumpur, met diezelfde KLM kost 642 euri. Plan een stop-over in Amsterdam op de terugweg (zodat je bagage niet in Londen terechtkomt), koop een enkeltje Londen en je bent voor een kleine 750 euri uit en thuis. Meer vliegen, Meer CO2, meer miles voor veel minder geld. Als iemand mij uit kan leggen hoe zoiets kan, leg ik graag mijn oor, of richt ik graag mijn oog te luister.
Zelfde verhaal naar Johannesburg. Via Londen met diezelfde KLM scheelt het honderden euri. Ik kan dat dan meteen combineren met een bezoek aan mijn "guide", de professor die mij begeleidt bij het schrijven van mijn these. Ik vlieg 's-morgens vroeg naar Londen, werk een dag met de prof en vroeg in de avond vlieg ik dan door naar verweg.
Goed nieuws: onze huistelefoon werkt weer.
Een retourtje Londen-Kuala Lumpur, met diezelfde KLM kost 642 euri. Plan een stop-over in Amsterdam op de terugweg (zodat je bagage niet in Londen terechtkomt), koop een enkeltje Londen en je bent voor een kleine 750 euri uit en thuis. Meer vliegen, Meer CO2, meer miles voor veel minder geld. Als iemand mij uit kan leggen hoe zoiets kan, leg ik graag mijn oor, of richt ik graag mijn oog te luister.
Zelfde verhaal naar Johannesburg. Via Londen met diezelfde KLM scheelt het honderden euri. Ik kan dat dan meteen combineren met een bezoek aan mijn "guide", de professor die mij begeleidt bij het schrijven van mijn these. Ik vlieg 's-morgens vroeg naar Londen, werk een dag met de prof en vroeg in de avond vlieg ik dan door naar verweg.
Goed nieuws: onze huistelefoon werkt weer.
23 februari 2009
Gemaaid gras...
Gisteren sprak Eljakim me na de dienst even aan. In die dienst heb ik uiteindelijk toch vijf minuten langer gesproken en er was gelukkig niemand die me er boos op aankeek. Eljakim herinnerde zich nog een zinnetje uit een oude nieuwsbrief van ons waarin ik schreef dat gemaaid gras overal hetzelfde ruikt. En dat is echt zo! Er zijn veel zaken die universeel zijn en dwars door culturele, sociale, economische, geloofs en geografische grenzen heen reiken. Gemaaid gras is er een van. De mens is een andere. Het verlangen om geliefd te zijn, bevestigd te worden, het 'er mogen zijn' en noem de basisbehoeften maar op; die zijn overal en bij iedereen hetzelfde.
Gisterenavond sprak ik na de dienst even met M. Ze vertelde dat ze op haar werk niet van haar geloof mocht getuigen. M. is juf. Ik vroeg haar of het feit dat ze niet over haar geloof mocht praten een obstakel was om daadwerkelijk te kunnen getuigen. Getuigen is toch zoveel meer dan erover praten. Hoeveel van de kinderen in haar klas komen uit gebroken gezinnen of krijgen thuis niet de aandacht en bevestiging die ook zij nodig hebben?
Iedereen herinnert zich de juffen en meesters van vroeger die een positieve impact op hun zelfbeeld en zelfvertrouwen hadden.
Met andere woorden, M. heeft een unieke kans om kinderen blijvend te beinvloeden door van ze te houden, ze te bevestigen en in ze te geloven.
Wat een geweldige kansen hebben volgelingen van Christus om, daar waar waar ze zijn, lief te hebben, trouw en betrouwbaar te zijn. Lichtende lichten temidden van een donkere en koude wereld.
De transformatie die we als volgelingen van Jezus ervaren manifesteert zich meer in onze houding dan in onze woorden. De wereld heeft grotere behoefte aan mensen die hun geloof waarmaken dan aan mensen met een vlotte babbel.
Gisterenavond sprak ik na de dienst even met M. Ze vertelde dat ze op haar werk niet van haar geloof mocht getuigen. M. is juf. Ik vroeg haar of het feit dat ze niet over haar geloof mocht praten een obstakel was om daadwerkelijk te kunnen getuigen. Getuigen is toch zoveel meer dan erover praten. Hoeveel van de kinderen in haar klas komen uit gebroken gezinnen of krijgen thuis niet de aandacht en bevestiging die ook zij nodig hebben?
Iedereen herinnert zich de juffen en meesters van vroeger die een positieve impact op hun zelfbeeld en zelfvertrouwen hadden.
Met andere woorden, M. heeft een unieke kans om kinderen blijvend te beinvloeden door van ze te houden, ze te bevestigen en in ze te geloven.
Wat een geweldige kansen hebben volgelingen van Christus om, daar waar waar ze zijn, lief te hebben, trouw en betrouwbaar te zijn. Lichtende lichten temidden van een donkere en koude wereld.
De transformatie die we als volgelingen van Jezus ervaren manifesteert zich meer in onze houding dan in onze woorden. De wereld heeft grotere behoefte aan mensen die hun geloof waarmaken dan aan mensen met een vlotte babbel.
22 februari 2009
Tussen een en acht boogjes
Vanmorgen spreek ik in Emmeloord en wel van 09.51 tot 10.15 (inclusief dankgebed). Waarom er in het draaiboek 24 minuten is gereserveerd, en geen 23 of 25, is mij niet duidelijk. Misschien is het 24 minuten omdat het 'amen' dan om exact 10.15 uitgesproken kan worden.
Ik weet niet wat het met jou zou doen, maar mij blokkeert het. Op het moment dat ik m'n plek op het podium inneem, begint voor mij het aftellen en haast ik me naar naar het geplande einde. Ik heb vooral het gevoel dat men eigenlijk wil dat ik zo snel mogelijk weer opzout.
Van de week kwam ik er achter dat het een jongerendienst is. Al die jaren (de afspraak staat al twee jaar) verkeerde ik in de veronderstelling dat ik zou spreken over de Gaven van de Geest. Vanavond ga ik daar dan op door middels een 'workshop'. Dat het een jongerendienst is, maakt verder niet zoveel uit. Ik bereid nooit een 'jongerendienst' voor. Wat zou je anders moeten doen? Andere taal? Grapjes maken? Dat vinden de 'ouderen' toch ook leuk?
Als in een 'gewone' dienst de spreker de jongeren niet weet aan te spreken, moeten gemeentes die spreker meteen van de sprekerslijst afvoeren. Waarom? Omdat veel volwassenen dan ook niet worden aangesproken. Het verschil is dat ze daar wat volwassener mee om weten te gaan (ze zeggen er niets van maar slikken het).
Misschien krijg ik 24 minuten omdat de spanningsboog* van jongeren maar een minuut of acht is. Mag ik drie boogjes maken. Die spanningsboog is voor slecht inspirerende spreker een geweldige troost. Als je je 'publiek' dreigt te verliezen, kun je dat wijten aan de steeds korter wordende spanningsboog.
Mijn eigen spanningsboog is over het algemeen veel korter dan acht minuten. De eerse paar zinnen van een spreker bepalen hoe lang mijn spanningsboog gaat zijn. Die van mij zit tussen de tien seconden en twee uur.
* Estimates for the length of human attention span are highly variable and range from 3 to 5 minutes per year of age in young children, to a maximum of around 20 minutes in adults.[2] Nevertheless, the average movie lasts approximately two hours, and most adults can follow the plot with only minimal lapses of attention.
Continuous attention span, or the amount of time a human can focus on an object without any lapse at all, is very brief and may be as short as 8 seconds. After this amount of time, it is likely that and individual's eyes will shift focus, or that a stray thought will briefly enter consciousness. Fortunately, these short lapses are only minimally distracting and do not tend to interfere with task performance. (Wikipedia)
Ik weet niet wat het met jou zou doen, maar mij blokkeert het. Op het moment dat ik m'n plek op het podium inneem, begint voor mij het aftellen en haast ik me naar naar het geplande einde. Ik heb vooral het gevoel dat men eigenlijk wil dat ik zo snel mogelijk weer opzout.
Van de week kwam ik er achter dat het een jongerendienst is. Al die jaren (de afspraak staat al twee jaar) verkeerde ik in de veronderstelling dat ik zou spreken over de Gaven van de Geest. Vanavond ga ik daar dan op door middels een 'workshop'. Dat het een jongerendienst is, maakt verder niet zoveel uit. Ik bereid nooit een 'jongerendienst' voor. Wat zou je anders moeten doen? Andere taal? Grapjes maken? Dat vinden de 'ouderen' toch ook leuk?
Als in een 'gewone' dienst de spreker de jongeren niet weet aan te spreken, moeten gemeentes die spreker meteen van de sprekerslijst afvoeren. Waarom? Omdat veel volwassenen dan ook niet worden aangesproken. Het verschil is dat ze daar wat volwassener mee om weten te gaan (ze zeggen er niets van maar slikken het).
Misschien krijg ik 24 minuten omdat de spanningsboog* van jongeren maar een minuut of acht is. Mag ik drie boogjes maken. Die spanningsboog is voor slecht inspirerende spreker een geweldige troost. Als je je 'publiek' dreigt te verliezen, kun je dat wijten aan de steeds korter wordende spanningsboog.
Mijn eigen spanningsboog is over het algemeen veel korter dan acht minuten. De eerse paar zinnen van een spreker bepalen hoe lang mijn spanningsboog gaat zijn. Die van mij zit tussen de tien seconden en twee uur.
* Estimates for the length of human attention span are highly variable and range from 3 to 5 minutes per year of age in young children, to a maximum of around 20 minutes in adults.[2] Nevertheless, the average movie lasts approximately two hours, and most adults can follow the plot with only minimal lapses of attention.
Continuous attention span, or the amount of time a human can focus on an object without any lapse at all, is very brief and may be as short as 8 seconds. After this amount of time, it is likely that and individual's eyes will shift focus, or that a stray thought will briefly enter consciousness. Fortunately, these short lapses are only minimally distracting and do not tend to interfere with task performance. (Wikipedia)
20 februari 2009
Bert D. en Arie B.
Naar aanleiding van mijn open brief aan God stuurde Ruben een linkje naar een uitzending van DWDD waarin Bert D. en Arie B. werden doorgezaagd over 'afvallige Knevel". Knevel zou van zijn geloof zijn gevallen omdat hij niet langer vasthoudt aan een letterlijke zes dagen durende schepping. Dat ene statement wordt vervolgens uitgelegd als zou Knevel niet langer in de Bijbel geloven en nu geloven dat de mens van de apen afstamt en ga zo maar door.
Dorenbos is hevig ontstemd want "Het staat er toch". Ik weet niet wie de uitzending heeft gezien maar bij het kijken overviel me een gevoel van plaatsvervangende schaamte. Bert D. is geen gemakkelijke gesprekspartner. Hij kent geen twijfel en heeft geen vragen. De Bijbel legt alles haarfijn uit dus waarom zouden we moeilijk doen.
Arie B. doet wel moeilijk. "Het staat er!" Maar wat is "het"? Dat 'moeilijk' doen spreekt mij meer aan omdat het uitnodigt tot een gesprek; tot een verkenningstocht. Als een een tocht maakt, haal je de kaart erbij. En als je naar de kaart kijkt ontdek je dat "het" deel uitmaakt van een veel groter verhaal. Dat grotere verhaal geeft "het" betekenis maar zal ook niet op te lossen vragen opleveren. En dat geeft toch net. Als je "het" losmaakt van de context blijft er wienig ruimte voor vragen over.
Overschie staat op de kaart. Maar dat zegt nog niets over Overschie. Alleen maar dat het er is. Stel je voor dat ik mijn gesprekspartners wil wijzen op het bestaan van Overschie. Dan hoef ik alleen maar op de gezaghebbende Falkplankaart van Nederland te wijzen en zeggen: "Kijk maar voor jezelf, het staat er toch". En we geloven. Geloven dat Overschie bestaan. Maar het zegt mijn gesprekpartners helemaal niets. Ze worden niet koud of warm van Overschie. Overschie krijgt pas betekenis tegen de achtergond van Rotterdam en de Rijmond, of in vergelijking met "Zell am See", of zoiets.
Die schepping heeft toch ook alleen maar betekenis tegen de achtergrond van een Scheppende God? En dat grotere verhaal is boeiender want als je dat mist, mis je alles.
15.27 p.s. Wat staat is dat God het initiatief nam. Hij sprak en het was er. God is God dus alles is mogelijk. Zes dagen? Prima. Zes perioden van weet ik veel hoeveel jaar of eeuwen? Hoe dan ook, wat blijft is dat Hij, God, schiep!
Dorenbos is hevig ontstemd want "Het staat er toch". Ik weet niet wie de uitzending heeft gezien maar bij het kijken overviel me een gevoel van plaatsvervangende schaamte. Bert D. is geen gemakkelijke gesprekspartner. Hij kent geen twijfel en heeft geen vragen. De Bijbel legt alles haarfijn uit dus waarom zouden we moeilijk doen.
Arie B. doet wel moeilijk. "Het staat er!" Maar wat is "het"? Dat 'moeilijk' doen spreekt mij meer aan omdat het uitnodigt tot een gesprek; tot een verkenningstocht. Als een een tocht maakt, haal je de kaart erbij. En als je naar de kaart kijkt ontdek je dat "het" deel uitmaakt van een veel groter verhaal. Dat grotere verhaal geeft "het" betekenis maar zal ook niet op te lossen vragen opleveren. En dat geeft toch net. Als je "het" losmaakt van de context blijft er wienig ruimte voor vragen over.
Overschie staat op de kaart. Maar dat zegt nog niets over Overschie. Alleen maar dat het er is. Stel je voor dat ik mijn gesprekspartners wil wijzen op het bestaan van Overschie. Dan hoef ik alleen maar op de gezaghebbende Falkplankaart van Nederland te wijzen en zeggen: "Kijk maar voor jezelf, het staat er toch". En we geloven. Geloven dat Overschie bestaan. Maar het zegt mijn gesprekpartners helemaal niets. Ze worden niet koud of warm van Overschie. Overschie krijgt pas betekenis tegen de achtergond van Rotterdam en de Rijmond, of in vergelijking met "Zell am See", of zoiets.
Die schepping heeft toch ook alleen maar betekenis tegen de achtergrond van een Scheppende God? En dat grotere verhaal is boeiender want als je dat mist, mis je alles.
15.27 p.s. Wat staat is dat God het initiatief nam. Hij sprak en het was er. God is God dus alles is mogelijk. Zes dagen? Prima. Zes perioden van weet ik veel hoeveel jaar of eeuwen? Hoe dan ook, wat blijft is dat Hij, God, schiep!
18 februari 2009
Balen, balen
Vandaag een offerte ontvangen van de fotoboer. De reparatie van de camera gaat net zoveel kosten als de aanschaf van het ding. Ze mogen hem dus houden anders moet ik ook nog eens 40 euri aan onderzoekskosten betalen. Ik heb ze veel plezier met de camera gewenst.
Het digitale tijdperk heeft voor een enorme verschuiving gezorgd. Weggooien is goedkoper dan repareren. Een printer met inkt is vaak goedkoper dan een nieuw setje inktcartridges. Deze digitalsiering van het leven en de economie gaat heel ver. Een vriend van me heeft eens mijn ruitenwisser gerepareerd. Waar de garage de complete unit voor 400 euro had vervangen, kon mijn vriend het kapotte onderdeel vervangen. Het betrof een lagertje dat 50 cent kostte. Maar hij was er wel vier uur mee bezig.
Weggooien is gemakkelijker en goedkoper.
Ik kan me nog mijn eerste cassettespeler herinneren. Ik had er maanden voor gespaard en was er superblij mee. Ik bewaarde het ding in een gestoffeerde schoenendoos om schade door mogelijk onheil van buitenaf tot een minimum te beperken. Ik was de enige in ons gezin die cassettebandjes kon afspelen.
Maar goed, nu ben ik, op de camera in mijn telefoon na, cameraloos. En met de camera in m'n Nokia valt nu niet echt veel eer te behalen.
Misschien weer terug naar analoog?
Het digitale tijdperk heeft voor een enorme verschuiving gezorgd. Weggooien is goedkoper dan repareren. Een printer met inkt is vaak goedkoper dan een nieuw setje inktcartridges. Deze digitalsiering van het leven en de economie gaat heel ver. Een vriend van me heeft eens mijn ruitenwisser gerepareerd. Waar de garage de complete unit voor 400 euro had vervangen, kon mijn vriend het kapotte onderdeel vervangen. Het betrof een lagertje dat 50 cent kostte. Maar hij was er wel vier uur mee bezig.
Weggooien is gemakkelijker en goedkoper.
Ik kan me nog mijn eerste cassettespeler herinneren. Ik had er maanden voor gespaard en was er superblij mee. Ik bewaarde het ding in een gestoffeerde schoenendoos om schade door mogelijk onheil van buitenaf tot een minimum te beperken. Ik was de enige in ons gezin die cassettebandjes kon afspelen.
Maar goed, nu ben ik, op de camera in mijn telefoon na, cameraloos. En met de camera in m'n Nokia valt nu niet echt veel eer te behalen.
Misschien weer terug naar analoog?
17 februari 2009
Open brief aan God
Beste God,
Hier beneden is men druk doende om vast te stellen of U de wereld nu wel of niet in zes echte dagen heeft gemaakt. Die discussie had U best wel kunnen voorkomen door wat specifiekere informatie door te spelen naar de Bijbelschrijvers. Nu moeten wij het maar uit zien te vogelen. Congressen, studies en conferenties worden georganiseerd en hele knappe mannen opgetrommeld om hun interpretatie van wat er nu precies gebeurde aan Uw mensen te verkopen. Ik wil niet pessimistische zijn, maar ik denk niet dat we er uit gaan komen.
Nu vraag ik me af of U het heel erg vindt als ik zeg dat het mij niet zoveel kan schelen of het nu zes dagen waren, zes periodes of zes wat dan ook. Ik hoop dat het mij niet te zwaar wordt aangerekend. U moet toegeven dat U zelf wel aanleiding heeft gegeven tot deze discussie. In de eerste hoofdstukken van Uw boek is er best wel wat verwarring en er zijn hiaten in het manuscript. Wilt U daar misschien mee zeggen dat het U ook niet zoveel kan schelen of we nu wel of niet in een jonge aarde die in exact zes dagen is geschapen en dat het U er meer om te doen is dat we geloven dat U degene was en bent die het initiatief hebt genomen? Dat U sprak en het was er? Met dat laatste heb ik niet zoveel problemen.
U heeft ook tot mij gesproken, 31 jaar geleden. En opeens was het er: Nieuw Leven in Uw zoon Jezus Christus.
Misschien dat de schepping ook een beetje verliep zoals het bij mij gaat; U spreekt en het staat er. Maar U weet veel beter dan ik dat we er daarmee nog niet zijn. U neemt Uw tijd met mij. De nieuwe schepping die U in mij tot leven riep heeft best wel veel tijd nodig om te rijpen.
Maar goed, nu trek ik al conclusies en daar gaat het niet om.
Wat me bezighoudt is dat wij, Uw kinderen, ons niet zoveel lijken aan te trekken van alle andere woorden die U in Uw boek heeft gesproken. Sommige van die woorden zijn zelfs met de grootst mogelijke moeite niet voor tweeërlei uitleg vatbaar.
U zegt dat we de wereld in moeten gaan om volgelingen van U te maken. Over het algemeen blijven we gewoon lekker thuis zitten.
U zegt dat we ons in moeten zetten voor de wezen en de weduwen (Uw volgeling Jacobus zegt zelfs dat dat de ware Godsdienst is) maar in de praktijk zijn we liever met onze eigen (geloofs)ontwikkeling bezig.
Ik wil U niet te lang ophouden maar zou het zo kunnen zijn dat we met die discussie over hoe de schepping nu precies tot stand is gekomen een serieus rookgordijn over onszelf hebben uitgeroepen dat ons nog meer afhoudt van de opdracht die U gaf om allereerst U lief te hebben en vervolgens onze buren zoals we ook van onszelf houden.
Vergeeft U mij en m'n medebroeders en zusters alstublieft en helpt U ons om net zo gemotiveerd te zijn om over het liefhebben van de wereld na te denken; de wereld waar Uw zoon voor stierf?
Groetjes, Jan
Hier beneden is men druk doende om vast te stellen of U de wereld nu wel of niet in zes echte dagen heeft gemaakt. Die discussie had U best wel kunnen voorkomen door wat specifiekere informatie door te spelen naar de Bijbelschrijvers. Nu moeten wij het maar uit zien te vogelen. Congressen, studies en conferenties worden georganiseerd en hele knappe mannen opgetrommeld om hun interpretatie van wat er nu precies gebeurde aan Uw mensen te verkopen. Ik wil niet pessimistische zijn, maar ik denk niet dat we er uit gaan komen.
Nu vraag ik me af of U het heel erg vindt als ik zeg dat het mij niet zoveel kan schelen of het nu zes dagen waren, zes periodes of zes wat dan ook. Ik hoop dat het mij niet te zwaar wordt aangerekend. U moet toegeven dat U zelf wel aanleiding heeft gegeven tot deze discussie. In de eerste hoofdstukken van Uw boek is er best wel wat verwarring en er zijn hiaten in het manuscript. Wilt U daar misschien mee zeggen dat het U ook niet zoveel kan schelen of we nu wel of niet in een jonge aarde die in exact zes dagen is geschapen en dat het U er meer om te doen is dat we geloven dat U degene was en bent die het initiatief hebt genomen? Dat U sprak en het was er? Met dat laatste heb ik niet zoveel problemen.
U heeft ook tot mij gesproken, 31 jaar geleden. En opeens was het er: Nieuw Leven in Uw zoon Jezus Christus.
Misschien dat de schepping ook een beetje verliep zoals het bij mij gaat; U spreekt en het staat er. Maar U weet veel beter dan ik dat we er daarmee nog niet zijn. U neemt Uw tijd met mij. De nieuwe schepping die U in mij tot leven riep heeft best wel veel tijd nodig om te rijpen.
Maar goed, nu trek ik al conclusies en daar gaat het niet om.
Wat me bezighoudt is dat wij, Uw kinderen, ons niet zoveel lijken aan te trekken van alle andere woorden die U in Uw boek heeft gesproken. Sommige van die woorden zijn zelfs met de grootst mogelijke moeite niet voor tweeërlei uitleg vatbaar.
U zegt dat we de wereld in moeten gaan om volgelingen van U te maken. Over het algemeen blijven we gewoon lekker thuis zitten.
U zegt dat we ons in moeten zetten voor de wezen en de weduwen (Uw volgeling Jacobus zegt zelfs dat dat de ware Godsdienst is) maar in de praktijk zijn we liever met onze eigen (geloofs)ontwikkeling bezig.
Ik wil U niet te lang ophouden maar zou het zo kunnen zijn dat we met die discussie over hoe de schepping nu precies tot stand is gekomen een serieus rookgordijn over onszelf hebben uitgeroepen dat ons nog meer afhoudt van de opdracht die U gaf om allereerst U lief te hebben en vervolgens onze buren zoals we ook van onszelf houden.
Vergeeft U mij en m'n medebroeders en zusters alstublieft en helpt U ons om net zo gemotiveerd te zijn om over het liefhebben van de wereld na te denken; de wereld waar Uw zoon voor stierf?
Groetjes, Jan
16 februari 2009
Liefdevolle klappen
Lees onze meest recente nieuwsbrief
In plaats van zoiets als "Vader, vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen", overviel mij een sterk honkbalknuppelgevoel toen Ellen thuis kwam en vertelde dat ze klappen had gekregen van vier Marokkaanse tieners. Op zo'n moment verdwijnen alle gevoelens van genegenheid, bewogenheid en begrip en gaat de knop om. Niet erg christelijk, ik weet het. Een bovennatuurlijke ervaring die m'n gevoelens van haat en wraak deed wegsmelten en daarvoor in de plaats een warm, vergevingsgezinde houding mijn deel werd, bleef ook uit.
Aangifte doen bij de pliesie, doen we maar niet. Al zouden deze jongeren al 'gepakt' worden, de fluwelen handschoenen aanpak van onze vaderlandse dienders, en met name de slappe en onrechtvaardige wetgeving, ontneemt je bijvoorbaat al de moed en de energie om de tocht naar het pliesiehok te maken. Martha heeft wel een poging gedaan maar in Overschie zijn ze gedurende het weekend dicht.
In mijn verbeelding zag ik mezelf mijn fiets als wapen gebruiken (pepperspray, steekwapens en schietuig is verboden maar volgens mij is er geen, of weinig jurisprudentie over het gebruik van een fiets als wapen). Een Gazelle is een stevige tweewieler die wel vier tieners aankan.
Er zijn adressen in Nederland waar je de illegale pepperspray kunt kopen en ik denk er sterk over om een flesje voor Ellen en Moniek aan te schaffen. Ook niet errug christelijk.
Het alternatief is dat we deze vier jongens opsporen en dan een gezellig gesprekje met ze aangaan, misschien zelfs vrienden met ze worden.
Goed, ik weet het ook niet. Wat ik wel weet is dit: als in voorkomende gevallen mijn hemelse Vader niet bovennatuurlijk ingrijpt, sta ik niet voor mezelf in.
Misschien dat ik een confrontatie tussen fiets en tieners nog een beetje een draai kan geven: "ik deed het uit liefde want zoals we allemaal weten kan liefde best wel hard zijn".
In plaats van zoiets als "Vader, vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen", overviel mij een sterk honkbalknuppelgevoel toen Ellen thuis kwam en vertelde dat ze klappen had gekregen van vier Marokkaanse tieners. Op zo'n moment verdwijnen alle gevoelens van genegenheid, bewogenheid en begrip en gaat de knop om. Niet erg christelijk, ik weet het. Een bovennatuurlijke ervaring die m'n gevoelens van haat en wraak deed wegsmelten en daarvoor in de plaats een warm, vergevingsgezinde houding mijn deel werd, bleef ook uit.
Aangifte doen bij de pliesie, doen we maar niet. Al zouden deze jongeren al 'gepakt' worden, de fluwelen handschoenen aanpak van onze vaderlandse dienders, en met name de slappe en onrechtvaardige wetgeving, ontneemt je bijvoorbaat al de moed en de energie om de tocht naar het pliesiehok te maken. Martha heeft wel een poging gedaan maar in Overschie zijn ze gedurende het weekend dicht.
In mijn verbeelding zag ik mezelf mijn fiets als wapen gebruiken (pepperspray, steekwapens en schietuig is verboden maar volgens mij is er geen, of weinig jurisprudentie over het gebruik van een fiets als wapen). Een Gazelle is een stevige tweewieler die wel vier tieners aankan.
Er zijn adressen in Nederland waar je de illegale pepperspray kunt kopen en ik denk er sterk over om een flesje voor Ellen en Moniek aan te schaffen. Ook niet errug christelijk.
Het alternatief is dat we deze vier jongens opsporen en dan een gezellig gesprekje met ze aangaan, misschien zelfs vrienden met ze worden.
Goed, ik weet het ook niet. Wat ik wel weet is dit: als in voorkomende gevallen mijn hemelse Vader niet bovennatuurlijk ingrijpt, sta ik niet voor mezelf in.
Misschien dat ik een confrontatie tussen fiets en tieners nog een beetje een draai kan geven: "ik deed het uit liefde want zoals we allemaal weten kan liefde best wel hard zijn".
14 februari 2009
Het kan dus nog wel
Lees onze meest recente nieuwsbrief
Gisteren vertrok ik om 05.25 richting Emmeloord. En: geen file onderweg. Om 07.00 bij Van der Valk aangekomen ontbeten en bijgepraat met Douwe over mijn betrokkenheid bij OM Nederland. Omdat ik technisch bij OM Internationaal werk maar m'n financieen via OM Nederland lopen en ik ook in Nederland woon is het logische dat ik me zo goed en zo kwaad als dat kan ook inzet voor OM Nederland. Dat is best wel eens lastig omdat de tijd die ik ervoor heb beperkt is. Nu ik dit jaar ook nog eens beduidend minder op de zondagen spreek (hetgeen ook een representatief karakter heeft) is de betrokkenheid dit jaar maar dunnetjes.
Over ruim een week komt de LOGOS HOPE naar Nederland. Jawel! De eerste twee havens die ons nieuwe schip aandoet zijn Nederlandse! Harlingen en Scheveningen. Er is geen tijd geweest om uitgebried promotiewerk te doen dus we zullen het vooral van mond op mond reclame moeten hebben om het werk van dit giga schip onder de aandacht te brengen. Zie ook onze website http://www.nl.om.org
Gisteren vertrok ik om 05.25 richting Emmeloord. En: geen file onderweg. Om 07.00 bij Van der Valk aangekomen ontbeten en bijgepraat met Douwe over mijn betrokkenheid bij OM Nederland. Omdat ik technisch bij OM Internationaal werk maar m'n financieen via OM Nederland lopen en ik ook in Nederland woon is het logische dat ik me zo goed en zo kwaad als dat kan ook inzet voor OM Nederland. Dat is best wel eens lastig omdat de tijd die ik ervoor heb beperkt is. Nu ik dit jaar ook nog eens beduidend minder op de zondagen spreek (hetgeen ook een representatief karakter heeft) is de betrokkenheid dit jaar maar dunnetjes.
Over ruim een week komt de LOGOS HOPE naar Nederland. Jawel! De eerste twee havens die ons nieuwe schip aandoet zijn Nederlandse! Harlingen en Scheveningen. Er is geen tijd geweest om uitgebried promotiewerk te doen dus we zullen het vooral van mond op mond reclame moeten hebben om het werk van dit giga schip onder de aandacht te brengen. Zie ook onze website http://www.nl.om.org
13 februari 2009
12 februari 2009
Ik moet het er toch weer even over hebben..
Vorige week reed ik in mijn Oldtimer naar het Noorden des lands om op een conferentie te spreken. De aanwezigen, waarvan 99% de zestig was gepasseerd, zongen uit volle borst uit de zogenaamde “Johan de Heer bundel”. Ik kende slechts een van de uitgekozen liederen. Nu is er in kerkelijk Nederland een voortdurende en nimmer dovende discussie over uit welke bundel het best gezongen kan worden. Mijn probleem met de Johan de Heer bundel is dat vrijwel alle liederen op de toekomst gericht zijn en vanuit een persoonlijk gevonden zielenheil omhoog worden gezongen. De hippe Opwekkingsbundel heeft daar ook wel iets van maar is een tikkeltje meer op “hoe goed ik me nu voel”gericht. Eerlijk gezegd kan er volgend mij nog niets tippen aan de aloude berijmde psalmen, bij voorkeur op hele noten gezongen zodat zelfs de meest a-ritmische gelovige mee kan zingen. Alles duurt immers even lang en je mag gerust twee keer ademhalen in een zin. War het me even om gaat is het poëtische gehalte. Probeer dat maar eens te evenaren. Kijken eens naar een stukje uit Psalm 1:
Welzalig hij, die in der bozen raad,
Niet wandelt, noch op 't pad der zondaars staat,
Noch nederzit, daar zulken samenrotten,
Die roekeloos met God en godsdienst spotten;
Maar 's Heeren wet blijmoedig dag en nacht
Herdenkt, bepeinst en ijverig betracht.
Want hij zal zijn gelijk een frisse boom,
In vetten grond geplant bij enen stroom,
Die op zijn tijd met vruchten is beladen,
En sierlijk pronkt met onverwelkte bladen.
Hij groeit zelfs op in ramp en tegenspoed.
Het gaat hem wel, 't gelukt hem wat hij doet.
Dat is toch prachtig! Samenrottende heidenen en in vette klei gefixeerde gelovigen.
En, nog belangrijker, het is heel erg dichtbij de oorspronkelijke bijbeltekst geschreven.
Hieronder de muziek (de hippere, iets melodieuzere versie)
Welzalig hij, die in der bozen raad,
Niet wandelt, noch op 't pad der zondaars staat,
Noch nederzit, daar zulken samenrotten,
Die roekeloos met God en godsdienst spotten;
Maar 's Heeren wet blijmoedig dag en nacht
Herdenkt, bepeinst en ijverig betracht.
Want hij zal zijn gelijk een frisse boom,
In vetten grond geplant bij enen stroom,
Die op zijn tijd met vruchten is beladen,
En sierlijk pronkt met onverwelkte bladen.
Hij groeit zelfs op in ramp en tegenspoed.
Het gaat hem wel, 't gelukt hem wat hij doet.
Dat is toch prachtig! Samenrottende heidenen en in vette klei gefixeerde gelovigen.
En, nog belangrijker, het is heel erg dichtbij de oorspronkelijke bijbeltekst geschreven.
Hieronder de muziek (de hippere, iets melodieuzere versie)
11 februari 2009
Een puzzel
Het vinden van voordelige vluchten neemt veel tijd in beslag. Zo ben ik vanmorgen al drie uur bezig met het vinden en boeken van vier vluchten en ik ben er nog niet helemaal uit. Een beetje shoppen scheelt al gauw enkele honderden euro's en je komt gekke dingen tegen. Met de KLM naar Santiago (Chili) kost vanaf Amsterdam vele honderden euro's meer dan dezelfde vlucht vanuit Engeland. Dat is vreemd want je zou zeggen dat dat duurder zou moeten zijn omdat je dan twee extra vluchten hebt. Ik kom bijna in de verleiding om vanuit Engeland te vliegen maar uiteindelijk is dat een hoop gedoe omdat ik dan eerst naar Engeland moet vliegen. En met die rare Nederlandse 'tax' loopt ook dat weer aardig in de prijzen. Bovendien is een extra vier vluchten (naar en van Engeland en dat twee keer aan beide kanten van de reis) een behoorlijke tijdsd en energie investering.
Gisteren eend gegeten. Dat staat me net zo tegen als paard, kikkers of slakken eten. Ja, ik weet dat het tussen de oren zit maar dat wil niet zeggen dat je je er makkelijk overheen zet. De lunch werd aangeboden door een collega uit India die gisteren in Utrecht zijn promotieonderzoek verdedigde en z'n doctor's bul haalde.
Gisteren eend gegeten. Dat staat me net zo tegen als paard, kikkers of slakken eten. Ja, ik weet dat het tussen de oren zit maar dat wil niet zeggen dat je je er makkelijk overheen zet. De lunch werd aangeboden door een collega uit India die gisteren in Utrecht zijn promotieonderzoek verdedigde en z'n doctor's bul haalde. Het lijkt wel dat hoe chiquer het restaurant, hoe minder je te eten krijgt en hoe exotischer het menu. Gelukkig zat er ook een blaadje groente bij de maaltijd. Dat is overigens meer symbolisch dan maagvullend. Twee glazen wijn erbij helpt echter om wat minder kritisch te zijn.
10 februari 2009
En dan weet ik het niet meer
Achterhalen wie welke boeken heeft geleend; het is een ramp. Leners brengen zelden boeken terug, tenzij dat er nadrukkelijk door de eigenaar om wordt gevraagd. Het afgelopen weekend het ik er twee getraceerd waarvan er een nu weer terug bij Daddy is. Het tweede getraceerde boek zal uiteindelijk via, via weer bij me terugkomen. De lener bevindt zich nogal permanent in het buitenland en moet nu anderen instrueren betreffende de locatie van dat boek. Mocht dat te lang duren, zal ik een nieuw exemplaar moeten kopen omdat ik het nodig heb voor een opdracht.
Een heel leuk en leerzaam boek, "What Type Am I", ben ik ook "kwijt". Dat is jammer want ook dat heb ik nodig en ik zou echt niet meer weten wie het geleend zou kunnen hebben. Mocht iemand de afbeelding onderaan deze blog herkennen in de zin van "he, dat boek heb ik in mijn boekenkast staan, maar het is niet van mij. Ik moet het van iemand hebben geleend", gelieve zich dan met mij in verbinding te stellen.
Ook heb ik weleens de indruk dat de gretige lener niet zo gretig is in het eigenlijke lezen van het boek.
Ik weet wel dat mijn vader boeken uitleende. Niet dat hij zo vreselijk veel boeken had maar op een gegeven moment ging hij door een "Arendsoog" periode. Blijkbaar vonden zijn vrieden dat grappig en over en weer werden titels uitgeleend.
Mijn vader schreef aan de binnezijde van de omslag: "Dit boek heb ik gestolen van Kees den Ouden". Of het werkte weet ik niet.
De oplettende en exact ingestelde lezer begon zich halverwege deze blog al af te vragen waarom de schrijvers dezes het een en ander niet bijhoudt in eens schriftje of zo. De schrijver dezes kan hierbij melden dat een dergelijk overzicht niet werkt omdat het niet consequent gedaan zal worden. Bovendien wordt het woord van de lener gelooft wanneer deze zegt het boek binnen enkele weken te retourneren. Het zijn meestal vrienden, weet je. En die spreken de waarheid.
Een heel leuk en leerzaam boek, "What Type Am I", ben ik ook "kwijt". Dat is jammer want ook dat heb ik nodig en ik zou echt niet meer weten wie het geleend zou kunnen hebben. Mocht iemand de afbeelding onderaan deze blog herkennen in de zin van "he, dat boek heb ik in mijn boekenkast staan, maar het is niet van mij. Ik moet het van iemand hebben geleend", gelieve zich dan met mij in verbinding te stellen.
Ook heb ik weleens de indruk dat de gretige lener niet zo gretig is in het eigenlijke lezen van het boek.
Ik weet wel dat mijn vader boeken uitleende. Niet dat hij zo vreselijk veel boeken had maar op een gegeven moment ging hij door een "Arendsoog" periode. Blijkbaar vonden zijn vrieden dat grappig en over en weer werden titels uitgeleend.
Mijn vader schreef aan de binnezijde van de omslag: "Dit boek heb ik gestolen van Kees den Ouden". Of het werkte weet ik niet.
De oplettende en exact ingestelde lezer begon zich halverwege deze blog al af te vragen waarom de schrijvers dezes het een en ander niet bijhoudt in eens schriftje of zo. De schrijver dezes kan hierbij melden dat een dergelijk overzicht niet werkt omdat het niet consequent gedaan zal worden. Bovendien wordt het woord van de lener gelooft wanneer deze zegt het boek binnen enkele weken te retourneren. Het zijn meestal vrienden, weet je. En die spreken de waarheid.
07 februari 2009
Er is nog hoop
Ik had niet verwacht dat de KLM klantenservice me zo snel zou bellen. Afgelopen dinsdag had ik mijn verhaal over de onfortuinlijke terugreis, die me een fortuin koste, opgestuurd. Mijn geringe vertrouwen in mens en onderneming stemde me weinig hoopvol. Een afwijzing anticiperend had ik al voorgesteld dat we de hotelrekening zouden delen; ik had immers zelf voor zo belachelijk duur hotel gekozen. Wie weet zou mijn enorm loyale gebaar de machten en krachten binnen de KLM gunstig stemmen.
Ze stelde zich voor en Petra begon met allerlei excuses te maken over de manier waarop dingen fout gelopen waren en erkende dat het allemaal niet zo charmant gegaan was,
“Meneer den Ouden, we zullen al uw gemaakte kosten vergoeden. Niks geen 50%. We betalen u alles terug: het extra ticket dat u moest kopen en de hotelovernachting. Ik zal het meteen zwart op wit zetten en per mail bevestigen.” Petra noemde het totaalbedrag en wenste me nog een prettige dag toe.
Ik speel dus quitte!
De dag lachtte me toe. Meteen heb ik de kapotte camera stevig verpakt en met begeleidende brief naar de Sony spiegelreflexcamerareparateur verzonden. Hoewel pas in juni ’08 gekocht kan ik echter geen aankoopnota overleggen. Alleen maar een betalingsbewijs. De E-bay winkel waar ik de camera kocht is inmiddels van E-bay geknikkerd wegens slecht gedrag.
Wie weet werkt er bij de fotoboer ook een soort van Petra. Ze zijn er nog.
Ze stelde zich voor en Petra begon met allerlei excuses te maken over de manier waarop dingen fout gelopen waren en erkende dat het allemaal niet zo charmant gegaan was,
“Meneer den Ouden, we zullen al uw gemaakte kosten vergoeden. Niks geen 50%. We betalen u alles terug: het extra ticket dat u moest kopen en de hotelovernachting. Ik zal het meteen zwart op wit zetten en per mail bevestigen.” Petra noemde het totaalbedrag en wenste me nog een prettige dag toe.
Ik speel dus quitte!
De dag lachtte me toe. Meteen heb ik de kapotte camera stevig verpakt en met begeleidende brief naar de Sony spiegelreflexcamerareparateur verzonden. Hoewel pas in juni ’08 gekocht kan ik echter geen aankoopnota overleggen. Alleen maar een betalingsbewijs. De E-bay winkel waar ik de camera kocht is inmiddels van E-bay geknikkerd wegens slecht gedrag.
Wie weet werkt er bij de fotoboer ook een soort van Petra. Ze zijn er nog.
06 februari 2009
De moderne profeet
Kees reageerde gisteren op de vraag in mijn blog waar de nieuwe profeten blijven. Tja, hij heeft een goed punt. De profeten in het OT en het NT spraken inderdaad over de toekomst. Mijn ervaringen tot nu toe met de moderne profeten zijn teleurstellend. Ook over mijn leven zijn in de afgelopen 31 jaar al heel wat profetien uitgesproken (allen m.b.t de toekomst). De meeste bleken valse profetien en de niet zo valse profetien hadden zo'n algemeen karakter dat iedereen met enige kennis van Gods woord ze had kunnen bedenken. Weer andere, en dat zijn de meeste profetien waarover we lezen en horen, hebben een strikt voorwaardelijk karakter. Met andere woorden, als wij of ik dit, dan zal God dat.
Een recente profetie die gerelateerd was aan het optreden van T.J. Osborne op het Mailieveld in 1958, waarin beloofd werd dat God zijn zegen opnieuw over Nederland zou uitstorten als minstens (dacht ik) zo´n 100.000 mensen naar het Malieveld zouden komen. De allerhoogste kon en kan helaas niet door de allerhoogste worden gehonoreerd omdat er te weinig mensen op afkwamen.
Dat Nederland opwekking nodig heeft, is zonneklaar. De profetien aangaande een dergelijke opwekking doen echter wel de vullingen in mijn kiezen rammelen. Als God dan zulke grote dingen wil doen, waarom beperken de meeste oplevingen, genezingen en manifestaties zich dan vooral tot de gelovigen. Veel van deze 'feesten' zijn in-house parties die volkomen voorbijgaan aan onze buren (in de breedste zin van het woord). Ik kan me helemaal vinden in de kritische noot die Matthijs Vlaardingerbroek plaatst. hierbij plaatst.
Dus, Kees, ik weet het niet. Ik verlang naar meer van God in mijn eigen leven, in de levens van hen die mij lief en dierbaar zijn en in mijn omgeving. Moge de ware profeten opstaan die door God gebruikt worden om een waarachtige verandering in Nederland in gang te zetten.
Een recente profetie die gerelateerd was aan het optreden van T.J. Osborne op het Mailieveld in 1958, waarin beloofd werd dat God zijn zegen opnieuw over Nederland zou uitstorten als minstens (dacht ik) zo´n 100.000 mensen naar het Malieveld zouden komen. De allerhoogste kon en kan helaas niet door de allerhoogste worden gehonoreerd omdat er te weinig mensen op afkwamen.
Dat Nederland opwekking nodig heeft, is zonneklaar. De profetien aangaande een dergelijke opwekking doen echter wel de vullingen in mijn kiezen rammelen. Als God dan zulke grote dingen wil doen, waarom beperken de meeste oplevingen, genezingen en manifestaties zich dan vooral tot de gelovigen. Veel van deze 'feesten' zijn in-house parties die volkomen voorbijgaan aan onze buren (in de breedste zin van het woord). Ik kan me helemaal vinden in de kritische noot die Matthijs Vlaardingerbroek plaatst. hierbij plaatst.
Dus, Kees, ik weet het niet. Ik verlang naar meer van God in mijn eigen leven, in de levens van hen die mij lief en dierbaar zijn en in mijn omgeving. Moge de ware profeten opstaan die door God gebruikt worden om een waarachtige verandering in Nederland in gang te zetten.
05 februari 2009
Waar is Jezus...
Vanmiddag en vanavond spreek ik op een conferentie in Oldebroek. Een aantal weken terug kreeg ik het verzoek om samen met de andere spreker (die sprak gisteren) een thema te bedenken. Daar kam uiteindelijk uit dat ik zou spreken over "Jezus in de profeten" en "Jezus in het Nieuwe Testament". Achteraf had ik wat meer na willen denken en met een iets origineler thema willen komen. Maar ja, het moest snel, ik zat midden in m'n studies in India en toen m'n collega spreker met het voorstel kwam om Jezus te vinden in de Thora, de Psalmen, de profeten en in de Evangelien, vond ik het allang best.
Het is niet dat ik nu perse met een geldige vondst wil komen maar ik besef dat deze thema's voor geroutineerde evangelicalen gesneden koek is. De Bijbel is namelijk gecentreerd om Jezus. Je hebt dus geen vergrootglas nodig om Jezus in de Bijbel te vinden. Op vrijwel elke bladzijde kom je Hem tegen.
Als ik nu vanmiddag een lange reeks bijbelverzen (vanuit de profeten) aaneenrijg die allemaal wijzen naar Christus, dan zal iedereen enthousiast zijn maar ook zoiets hebben van: "Duhhh, dat wisten we allang". En, bijbelverzen knippen en plakken, ze met elkaar vergelijken en verbaasd staan over hoe het ene knippertje het andere knippertje bevestigd, is de goedkoopste manier van Bijbelstudie.
Ik dacht het te gaan hebben over de vraag waar de profeten van vandaag zijn? Wat is een profetische woord? Als al die profeten wijzen naar iets dat in de toekomst stond te gebeuren en deze woorden het volk hoop gaven, waar stond het moderne profetische woord dan voor? Zijn onze profeten in staat om nederland hoop te geven of zijn onze profeten naar binnen gericht en ligt het accent op het onderhoud van hen 'die al binnen zijn'?
Waar is de vertaling naar God, ons leven en de buren toe? Als we Christus vinden in de Thora, de Psalmen, de profeten en de Evangelien, wat heeft dat dan voor gevolgen? Die moeten er zijn en zich tot diep in de samenleving uitstrekken.
Eenvoudig gezegd en getekend: de openbaring van God door het kruis heeft GIGANTISCHE gevolgen voor de relatie tussen God en mij, mij en de buren, en de buren en God. Als het gevolg van het Kruis zich beperkt tussen mijn en God, is het plaatje niet kompleet. Christus vinden is niet zo vreselijk ingewikkeld. Hem toestaan om het wezen van onze relaties te veranderen is van essentieel belang. Zonder die verandering ben ik slechts een religieus mens.
Het is niet dat ik nu perse met een geldige vondst wil komen maar ik besef dat deze thema's voor geroutineerde evangelicalen gesneden koek is. De Bijbel is namelijk gecentreerd om Jezus. Je hebt dus geen vergrootglas nodig om Jezus in de Bijbel te vinden. Op vrijwel elke bladzijde kom je Hem tegen.
Als ik nu vanmiddag een lange reeks bijbelverzen (vanuit de profeten) aaneenrijg die allemaal wijzen naar Christus, dan zal iedereen enthousiast zijn maar ook zoiets hebben van: "Duhhh, dat wisten we allang". En, bijbelverzen knippen en plakken, ze met elkaar vergelijken en verbaasd staan over hoe het ene knippertje het andere knippertje bevestigd, is de goedkoopste manier van Bijbelstudie.
Ik dacht het te gaan hebben over de vraag waar de profeten van vandaag zijn? Wat is een profetische woord? Als al die profeten wijzen naar iets dat in de toekomst stond te gebeuren en deze woorden het volk hoop gaven, waar stond het moderne profetische woord dan voor? Zijn onze profeten in staat om nederland hoop te geven of zijn onze profeten naar binnen gericht en ligt het accent op het onderhoud van hen 'die al binnen zijn'?
Waar is de vertaling naar God, ons leven en de buren toe? Als we Christus vinden in de Thora, de Psalmen, de profeten en de Evangelien, wat heeft dat dan voor gevolgen? Die moeten er zijn en zich tot diep in de samenleving uitstrekken.
Eenvoudig gezegd en getekend: de openbaring van God door het kruis heeft GIGANTISCHE gevolgen voor de relatie tussen God en mij, mij en de buren, en de buren en God. Als het gevolg van het Kruis zich beperkt tussen mijn en God, is het plaatje niet kompleet. Christus vinden is niet zo vreselijk ingewikkeld. Hem toestaan om het wezen van onze relaties te veranderen is van essentieel belang. Zonder die verandering ben ik slechts een religieus mens.
04 februari 2009
Niet meer doen
Met ingang van heden weiger ik om in de spits naar en van vergaderingen te reizen. Na vanmorgen meer dan een half uur te hebben vastgestaan bij Bodegraven ben ik omgkeerd en naar huis gegaan.
Mijn vergaderaanvangstijden zijn voortaan om:
07.00 's-morgens (de uitnodigende partij verzorgt het ontbijt)
11.00 's-morgen (de uitnodigende partij verzorgt de lunch)
16.00 's-middags (de uitnodigende partij verzorgt diner)
Het bovenstaande geldt tenzij de vergaderplek uitstekend per openbaar veroer te bereiken is. Een plaats als Terschuur, of Emmeloord (om enkele dwarsstraten te noemen) zijn dat bijvoorbeeld niet.
Aldus besloten op 4 februari 2009.
Mijn vergaderaanvangstijden zijn voortaan om:
07.00 's-morgens (de uitnodigende partij verzorgt het ontbijt)
11.00 's-morgen (de uitnodigende partij verzorgt de lunch)
16.00 's-middags (de uitnodigende partij verzorgt diner)
Het bovenstaande geldt tenzij de vergaderplek uitstekend per openbaar veroer te bereiken is. Een plaats als Terschuur, of Emmeloord (om enkele dwarsstraten te noemen) zijn dat bijvoorbeeld niet.
Aldus besloten op 4 februari 2009.
03 februari 2009
Scherpstellen
Hoeveel kan een mens uit 'eigen kracht' doen?
'Eigen kracht' is een evangelische term die ontleed is aan de Bijbel waarin we onder andere lezen dat 'onze gerechtigheden als een bezoedeld kleed zijn'. Met andere woorden, als de mens al iets goeds doet dan is dat goeds nooit zuiver en staat gelijk aan een smerig vod. Een rot ei door het cakebelag maakt de hele cake rot. Zo zijn er meer passages waar we de nietigheid en het onbetekende van de mens tegenkomen. Als je alleen daar je mensbeeld aan ontleent, dan is er weinig reden tot optimisme. De mens is zo rot als een mispel, tot niets goeds in staat. Rechtvaardigheid en mensheid staan als vijanden tegenover elkaar.
Menig christen gelooft op basis van deze verzen dat wat hij/zij ook doet uit 'eigen kracht' niets voorstelt, weinig om het hand heeft en hoogstens op het misprijzen van de Allerhioogste kan rekenen.
Eigen kracht moet worden ingeleverd voor vertrouwen op God. Beide partijen (God en de mens) zijn dan weer blij met elkaar. Maar hoe doe je dat dan? Is een gebed waarin je je eigen kracht symbolisch belijdt of inlevert en je vertrouwen op God uitspreekt voldoende?
"Toch hebt Gij hem bijna goddelijk gemaakt", lezen we over de mens in Psalm 8. Zo'n uispraak hangt aan het andere uiterste van het Bijbelse spectrum waaraan we ons mensbeeld ontlenen.
De een blijft in het deprimerende "nog minder dan stof" hangen, waar de ander zich enthousiast optimistisch vergaapt aan een "bijna God" mensbeeld.
Balans is wat we nodig hebben. Onszelf overschatten, maar ook onszelf onderschatten; beide zijn ongezond en we zllen wat naar het midden moeten opschuiven. Onszelf niet teveel ophemelen maar onszelf naar beneden praten helpt ook niet.
Dat we een probleem hebben (met onszelf) wordt door de redelijk denkende mens wel erkend. Een enkeling, die lijdt aan een erstig vergrote blinde vlek, blijft vasthouden aan de eigen goedheid en rechtvaardigheid en gesprekken met deze lieden verlopen meestal vrij onaangenaam. Zelfingenomen als ze zijn, ademen ze de slechte lucht van arrogantie en superieriteit uit.
Christus maakt de twee een. In Christus zien we onszelf in een gezond perspectief. Dat gezonde perspectief leidt of tot overgave, of tot een grotere afstand tussen Hem en ons.
In de overgave ligt de belofte van herstel. In relatie tot God is de mens in staat tot grote dingen. Creativiteit, productiviteit, leven, werken, leren wordt in hersteld perspectief beleefd en is niet langer naar binnen gericht maar naar God en de buren.
'Eigen kracht' is een evangelische term die ontleed is aan de Bijbel waarin we onder andere lezen dat 'onze gerechtigheden als een bezoedeld kleed zijn'. Met andere woorden, als de mens al iets goeds doet dan is dat goeds nooit zuiver en staat gelijk aan een smerig vod. Een rot ei door het cakebelag maakt de hele cake rot. Zo zijn er meer passages waar we de nietigheid en het onbetekende van de mens tegenkomen. Als je alleen daar je mensbeeld aan ontleent, dan is er weinig reden tot optimisme. De mens is zo rot als een mispel, tot niets goeds in staat. Rechtvaardigheid en mensheid staan als vijanden tegenover elkaar.
Menig christen gelooft op basis van deze verzen dat wat hij/zij ook doet uit 'eigen kracht' niets voorstelt, weinig om het hand heeft en hoogstens op het misprijzen van de Allerhioogste kan rekenen.
Eigen kracht moet worden ingeleverd voor vertrouwen op God. Beide partijen (God en de mens) zijn dan weer blij met elkaar. Maar hoe doe je dat dan? Is een gebed waarin je je eigen kracht symbolisch belijdt of inlevert en je vertrouwen op God uitspreekt voldoende?
"Toch hebt Gij hem bijna goddelijk gemaakt", lezen we over de mens in Psalm 8. Zo'n uispraak hangt aan het andere uiterste van het Bijbelse spectrum waaraan we ons mensbeeld ontlenen.
De een blijft in het deprimerende "nog minder dan stof" hangen, waar de ander zich enthousiast optimistisch vergaapt aan een "bijna God" mensbeeld.
Balans is wat we nodig hebben. Onszelf overschatten, maar ook onszelf onderschatten; beide zijn ongezond en we zllen wat naar het midden moeten opschuiven. Onszelf niet teveel ophemelen maar onszelf naar beneden praten helpt ook niet.
Dat we een probleem hebben (met onszelf) wordt door de redelijk denkende mens wel erkend. Een enkeling, die lijdt aan een erstig vergrote blinde vlek, blijft vasthouden aan de eigen goedheid en rechtvaardigheid en gesprekken met deze lieden verlopen meestal vrij onaangenaam. Zelfingenomen als ze zijn, ademen ze de slechte lucht van arrogantie en superieriteit uit.
Christus maakt de twee een. In Christus zien we onszelf in een gezond perspectief. Dat gezonde perspectief leidt of tot overgave, of tot een grotere afstand tussen Hem en ons.
In de overgave ligt de belofte van herstel. In relatie tot God is de mens in staat tot grote dingen. Creativiteit, productiviteit, leven, werken, leren wordt in hersteld perspectief beleefd en is niet langer naar binnen gericht maar naar God en de buren.
02 februari 2009
Wel thuis
Weer thuis! Geweldig om Martha en de kids weer te zien en te horen. Een (zon)dag in het Radisson werd uiteindelijk een mooie overgang van de Oosterse cultuur terug naar het Westen. Uitgebreid kunnen sporten en zweten in de fitness/spa/sauna/turks stoombad totdat m'n huid rimpelde. Met behulp van twee slaaptabletten zo'n vijf uur geslapen op de terugvlucht.
01 februari 2009
India, dag 22. Niet thuis
In plaats van thuis zit in in een Radisson hotelkamer in Delhi. Vannacht miste ik de aansluitende vlucht omdat de piloot die ons naar Delhi vloog in Hyderabad besloot om op enkele late passagiers te wachten. Na zo'n besluit treedt oorzaak en gevolg in werking. Een grote groep miste nu aansluitingen in Delhi! Enkele passsagiers gingen kompleet door het lint. Tot mijn eigen verbazing onderging ik het allemaal stoicijns en was zelfs in staat om enkele oververhitte medepassagiers te kalmeren.
Het duurde en duurde maar en uiteindelijk kregen we te horen dat we terug moesten naar "domestic" (een uur rijden) alwaar de verantwoordelijke airline (wellicht) voor onderkomen zou zorgen. In plaats daarvan besloot ik een taxi naar het eerste het beste hotel te nemen en nu zit ik dus in een veeeeeeeel te dure hotelkamer. Had ik nooit moeten doen. Maar je bent moe, wilt niets liever dan je hoofd neerleggen voordat de zon opkomt en de KLM man vetlede mne dat de kamer ongeveer 50 euro zou kosten (dat komt zelfs niet in de buurt van de werkelijke prijs). Uiteindelijk lag ik om 04.30 op bed.
Het ging in Hyderabad al niet lekker. Ook al had ik een schriftelijke bevestiging van de vlucht van Hyderabad naar Delhi, ik zat niet in het systeem van Kingfisher Airlines. De enige optie was om ter plekke een ticket naar Delhi te kopen.
Nu zit ik hier tot acht uur vanavond en neem dan de volgende KLM vlucht naar Amsterdam en kom nu dus maandagochtend om 05.55 aan.
Goed, genoeg gemiept en en gegriept. Ik ga er het beste van maken. Het hotel heeft een mooie fitnessruimte, sauna, zwembad en Spa. En ik kan Delhi in.
Het duurde en duurde maar en uiteindelijk kregen we te horen dat we terug moesten naar "domestic" (een uur rijden) alwaar de verantwoordelijke airline (wellicht) voor onderkomen zou zorgen. In plaats daarvan besloot ik een taxi naar het eerste het beste hotel te nemen en nu zit ik dus in een veeeeeeeel te dure hotelkamer. Had ik nooit moeten doen. Maar je bent moe, wilt niets liever dan je hoofd neerleggen voordat de zon opkomt en de KLM man vetlede mne dat de kamer ongeveer 50 euro zou kosten (dat komt zelfs niet in de buurt van de werkelijke prijs). Uiteindelijk lag ik om 04.30 op bed.
Het ging in Hyderabad al niet lekker. Ook al had ik een schriftelijke bevestiging van de vlucht van Hyderabad naar Delhi, ik zat niet in het systeem van Kingfisher Airlines. De enige optie was om ter plekke een ticket naar Delhi te kopen.
Nu zit ik hier tot acht uur vanavond en neem dan de volgende KLM vlucht naar Amsterdam en kom nu dus maandagochtend om 05.55 aan.
Goed, genoeg gemiept en en gegriept. Ik ga er het beste van maken. Het hotel heeft een mooie fitnessruimte, sauna, zwembad en Spa. En ik kan Delhi in.
Abonneren op:
Posts (Atom)