23 februari 2009

Gemaaid gras...

Gisteren sprak Eljakim me na de dienst even aan. In die dienst heb ik uiteindelijk toch vijf minuten langer gesproken en er was gelukkig niemand die me er boos op aankeek. Eljakim herinnerde zich nog een zinnetje uit een oude nieuwsbrief van ons waarin ik schreef dat gemaaid gras overal hetzelfde ruikt. En dat is echt zo! Er zijn veel zaken die universeel zijn en dwars door culturele, sociale, economische, geloofs en geografische grenzen heen reiken. Gemaaid gras is er een van. De mens is een andere. Het verlangen om geliefd te zijn, bevestigd te worden, het 'er mogen zijn' en noem de basisbehoeften maar op; die zijn overal en bij iedereen hetzelfde.

Gisterenavond sprak ik na de dienst even met M. Ze vertelde dat ze op haar werk niet van haar geloof mocht getuigen. M. is juf. Ik vroeg haar of het feit dat ze niet over haar geloof mocht praten een obstakel was om daadwerkelijk te kunnen getuigen. Getuigen is toch zoveel meer dan erover praten. Hoeveel van de kinderen in haar klas komen uit gebroken gezinnen of krijgen thuis niet de aandacht en bevestiging die ook zij nodig hebben?
Iedereen herinnert zich de juffen en meesters van vroeger die een positieve impact op hun zelfbeeld en zelfvertrouwen hadden.
Met andere woorden, M. heeft een unieke kans om kinderen blijvend te beinvloeden door van ze te houden, ze te bevestigen en in ze te geloven.
Wat een geweldige kansen hebben volgelingen van Christus om, daar waar waar ze zijn, lief te hebben, trouw en betrouwbaar te zijn. Lichtende lichten temidden van een donkere en koude wereld.
De transformatie die we als volgelingen van Jezus ervaren manifesteert zich meer in onze houding dan in onze woorden. De wereld heeft grotere behoefte aan mensen die hun geloof waarmaken dan aan mensen met een vlotte babbel.

1 opmerking:

  1. Een hart onder de riem Jan, terwijl een riem onder het hart me altijd steviger lijkt.

    Arma Fokkema.

    BeantwoordenVerwijderen