De "president" van de "association of baptists for world evangelism" neemt met zijn chefs deel aan de clinic. Het is bemoedigend om te zien hoe ze helemaal in de clinic opgaan en vastberaden zijn om dit in hun organgsatei in te gaan voeren. In zijn eerste week als "president" kreeg Michale het zo', 9 jaar geleden, meteen al flink voor z'n kiezen. In Peru werd een klein vliegtuig uit de lucht geschoten. Een moeder en kind vonden de dood. De piloot en de echtgenoot/vader overleefden de crash. Michael werd al snel opgebeld door (toen) president Bush, die hem vertelde dat de CIA met modder zou gaan gooien en de organisatie zou gaan koppelen aan drugshandel ("De CIA 'blew' it). Ze moesten wel omdat ze een grote fout hadden gemaakt. De CIA maakt geen fouten dus moet er een andere als schuldige worden aangewezen.
Juist deze week kwam in het nieuws dat de CIA toegeeft dat er toentertijd grote fouten zijn gemaakt toen de CIA de binnenlandse veiligheidsdienst van Peru verzocht had om het betreffende vliegtuig uit de lucht te knallen omdat er sterke vermoedens bestonden dat er drugs werden vervoerd.
Leuk, zo'n situatie in je eerste werkweek. Leuk, een nasleep die jaren doorettert.
En zo hebben we allemaal een verhaal te vertellen. Als dat verhaal tot leven komt lijkt het wel alsof ook de persoon een beetje verandert. We begrijpen de anderen een beetje beter en ons respect groeit.
Vandaag de laatste dag van de clinic. Ik hoef m'n nieuwe baptistenvrienden niet uit te zwaaien want ze blijven om ook de "advanced clinic" die maandag en dinsdag plaatsvindt, mee te maken.
Wat gezondheid betreft: nog wat snotterig maar verder lijkt het erop dat "all systems back online" zijn. Net naar huis gebeld en lekker met Martha bijgepraat. Ik mis haar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten