Achterbankgebed

Zich in een hachelijke situatie bevindend waarbij levens in gevaar zijn, zitten twee vrouwen op de achterbank van een auto. De ene vrouw ziet de naast haar zittende vrouw de ogen sluiten, de lippen bewegen en hoort haar iets onverstaanbaars prevelen. 

"Wat doe je"? 

"Ik bid". 

"Tot wie"? 

"Tot wie er ook maar luistert".

Wat is de essentie van bidden? Je hoeft niet hyperreligues te zijn om te erkennen dat er soms wel eens wordt gebeden; wie weet is er iemand die luistert en iets kan betekenen of doen in een uitzichtloze situatie.

Onlangs duidde ik in een preek de essentie van gebed  door het te zien als een positiebepaling (GPS werkt ook wel) waarbij ik Jezus als voorbeeld nam. We treffen Hem regelmatig aan in situaties waarbij Hij, voordat Hij tot handelen over ging, eerst zijn positie bepaalde. Voordat hij Lazarus opwekt uit de dood heft Hij zijn ogen naar de hemel en dankt de vader. Voordat hij het brood breekt, bij de laatste maaltijd met zijn discipelen, dankt hij de vader. 

Het is het bewustzijn, de erkenning en het belijden dat we zonder de Vader niets kunnen doen. Jezus was zich daarvan bewust en wilde ook niets buiten de Vader om doen.

Waar het mij om te doen is dat we pas constructief en inhoudelijk over zaken zoals gebed kunnen nadenken als we het eerst demystificeren en het terugbrengen naar de essentie. Ofwel; eerst bepalen wat het niet is. Dan blijft onder de streep over wat het wel is.

Mijn oversimplificatie verontrustte enkele gemeenteleden die me nader ondervroegen. Ik had kennelijk de indruk gewekt dat gebed maar iets korts was en of ik kon vertellen wat ik dan dacht over voorbede, aanhoudend bidden en nog wat meer. Ik denk dat ik erin slaagde hen te helpen zien dat als je de essentie niet ziet, de rest allemaal gebakken lucht is; gereduceerd wordt tot een dingetje dat je doet. Pas als de essentie wordt begrepen, krijgt de rest inhoud en betekenis.

Laten we wel wezen, het leven is te onvoorspelbaar, vaak te onverwacht; zozeer zelfs dat we niets anders kunnen bedenken dan een achterbankgebed. En daar is helemaal niets mis mee. Een achterbankgebed is niets anders dan reageren op een situatie is die ik met de middelen die ik tot mijn beschikking heb, niet kan veranderen en afhankelijk ben van iets of iemand buiten mij die die middelen wel heeft.

Rest nog de vraag of er iemand is die luistert. Indien ja, wat mag ik dan redelijkerwijs als uitkomst verwachten? Daarover later meer.