13 februari 2008

Wat een nacht en dag

Het begon vannacht. Ik had al geslapen toen ik werd gebeld. Ruben stond met een dolgedraaide versnellingsbak in Hoek van Holland. Of ik hem even op wilde halen. Natuurlijk. En dan wachten op de Wegenwacht. En dan wachten op de sleepwagen.

Thuisgekomen kon ik niet meer slapen en nam daarom een inslapertje. Het probleem is dat, ook al gaat het om een inslapertje, je de andere dag een paar uur leuk gaar bent. En daar was geen tijd voor omdat Martha in haar wijsheid en nesteldrang besloten had dat we met alle in huis zijnde gezinsleden gezellig om 07.30 zouden ontbijten.

Vervolgens brachten we Moniek naar Schiphol. Als alles goed is gegaan is ze nu in haar appartement haar koffer aan het uitpakken. Ze gaat stage lopen in een vijfsterrenhotel waar alleen maar Spaans gesproken wordt.
Een aardige uitdaging dus.
Vanavond hebben we de tweewekelijkse gebedsavond van de Brandaris. Vrijwel alle christenen geloven in de kracht en het belang van collectief gebed. Weinigen zijn hier echter voldoende van overtuigd om er eens in de twee weken voor twee uurtjes (inclusief zingen, overdenking, koffiepauze) prioriteit aan te geven.

Wat hen dan tegenhoudt? Ik heb geen idee. Waarschijnlijk heel simpel geen tijd. Iets anders kan ik ook niet bedenken, juist omdat men volmodig toegeeft dat het zo belangrijk is.
Ik heb eens een periode gehad dat we het combineerden met een gezamenlijke maaltijd maar ook dat werkt onvoldoende overtuigend als lokmiddel.
Zodoende zullen we ook vanavond weer met hooguit 25 mannen en vrouwen pleiten en voorbede doen.

7 opmerkingen:

  1. beetje vervelend vind ik het toch wel worden, dat afreageren op brandarianen via je blog

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Beste Sientje,

    Je hebt helemaal gelijk en het is niet een beetje vervelend, maar gewoon heel vervelend.
    In een geindividualiseerde samenleving en kerk heeft niemand het recht om dingen over anderen en groepen te zeggen die feitelijk misschien waar zouden kunnen zijn maar tegelijk niet voor iedereen opgaan. Iedereen rechtvaardigt immers altijd zijn of haar eigen keuzes.

    Ik zal mijn best doen om in het vervolg alleen dingen te schrijven die en waar en fijn zijn.

    Het was dus een beetje vervelend. Dat is een 'beleving' die mij niet helpt. Wat me zou helpen is een verzie van de werkelijkheid die dichter bij de waarheid zou liggen. Dan kan ik excuses aanbieden, boete doen en het nooit meer doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. het is meer dat ik me als brandariaan aangesproken voel. denk ik. je hebt dus wel gelijk. maar ik bid niet op die bijeenkomst met anderen maar wel op andere bijeenkomsten. en dat kan gelden voor veel brandarianen. dat weet ik niet.
    ga vooral zo door. af en toe je ergeren ergens aan is alleen maar goed.
    en flauw he om dit anoniem te doen. ik weet het.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik ben een paar keer bij een bidgroep geweest, wel in Rotterdam, niet van uw gemeente.

    Ik had best vraagtekens bij de manier waarop er gebeden werd. Om de drie woorden werd het woordje Heer gebruikt als een soort stopwoord en acht mensen baden hetzelfde, zij het dan in andere woorden.

    God is toch niet dom ofzo. Als men op zo manier iets aan mij zou vragen, zou ik mijn oren afsluiten en weglopen.

    Na een paar keer ben ik niet meer gegaan, ik vond het zo oneerbiedig klinken en ik wilde er niet meer aan meedoen.

    Ik hoop dat het bij jullie anders gaat, het is niet altijd dat mensen geen tijd willen vrij maken voor zo iets maar zeker zijn er ook andere redenen waarom mensen niet komen.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoi Sabine,

    Wat je schrijft is herkenbaar. Het onderstreept de vragen die ik zelf ook heb bij het bidden. De manier waarop we bidden is (kerk)cultuur onderhevig. Daaraan kan iemand zich snel gaan ergeren. Zeker als er om de paar woorden "Heer, Vader, God, Jezus of een combinatie hiervan als opvuller, of bij gebrek aan andere woorden wordt gebruikt, klinkt dat oneerbiedig. Zo is dat niet bedoeld en bidders zijn zich er vaak niet eens bewust van.
    Laat het echter geen reden zijn om niet meer naar een gebedsgroep te gaan maar zie het als een gelegenheid om het zelf anders te doen.

    Misschien vind je het leuk om met het groepje mee te doen dat het onderwerp gebed wil gaan bestuderen? Stuur me dan ff een mail.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Bedankt voor de uitnodiging maar ik ga binnenkort naar een bijbelkring. Zo hoop ik de gemeente waar ik lid ben geworden wat beter te leren kennen.

    Groet

    BeantwoordenVerwijderen