Zondag 24 Feb
Vandaag in vier en een half uur uur de 570 kilometer naar Mosbach gereden. Dat is een record. Op zondagmiddag rijden er nauwelijks vrachtwagens op de snelweg. Dat scheelt dus.
Hier aangekomen mijn spullen uitgeladen en ontdekt dat ik een kamer deel met drie anderen. Alleen vanacht ben ik nog alleen. Ook hebben we een keuken zodat we onze eigen thee en koffie kunnen zetten. Morgen maar even boodschappen doen dus.Morgenochtend nog vrij en om twaalf uur ontmoet ik mijn collega's met wie ik de coaching clinic verzorg. We gebruiken de middag om bij te praten en inhoudelijk de zaken op elkaar af te stemmen.
Dinsdagochtend beginnen we dan.
Vanmorgen gesproken in de Brandaris. Zelf had ik het gevoel dat het wat aan de technische kant was maar de reacties na afloop stelden me gerust. Het was blijkbaar goed te volgen en men kon er wat mee. De grootste uitdaging is om na de dienst aan een bakje koffie zien te komen. De nog geen twintig meter naar de balie zijn een bijna niet te overwinnen hindernis en het gebeurd regelmatig dat ik net te laat ben en het luik al dicht gaat of de koffie op is. Iemand gaf mij gratis de volgende tip: waarom vraag je niet iemand om koffie voor je te halen. Briljant! Dat ga ik volgende keer proberen.
Maandag 25-2
Het was smoorheet in de slaapkamer. Verwarming uitgedraaid en de ramen opengezet. Om 04.00 waker geworden van de kou. Ramen dicht, verwarming open. Doet niets. Men bespaart energie. De CV is 's-nachts uit.
Die besparing wordt meteen gecompenseerd doordat je 's-morgens in de douche drie minuten moet wachten voordat het water warm wordt. Dat water komt uit een centraal dingetje en ie centrale plek ligt blijkbaar nogal ver van mijn accomodatie. Je bent dan al gauw een liter of tien verder. Met een stuk of 20 douches in het hele pand kun je zo gemakkelijk uitrekenen hoelang je de verwarming uit moet laten om de balans op nul uit te laten komen. Maar gelukkig heeft OM een vermogen geïnvesteerd in een kleine waterkrachtcentrale (het gebouw staat naast een soms snelstromend riviertje) dus het zou best wel eens zo kunnen zijn dat we van de wind en het water leven...
M'n collega's druppelen langzaam binnen. Bill wordt net door de trein (die voor de deur) afgeleverd en vraagt zich af of hij eerst even mag slapen. Bill komt uit Atlanta en heeft dus al een aardige reis achter de rug.
Ik ga maar eens aan de slag.
De OM Mill in Mosbach
gelukkig dat we zondagmorgen voor je ogen hebben gebeden! zelfs een recordsnelheid :)
BeantwoordenVerwijderenPuik pand!
BeantwoordenVerwijderen