Het knellende juk

Jezus maakte het de mensen niet gemakkelijk om een volgeling van Hem te worden. Om te kunnen voldoen aan de eisen die aan het volgelingschap hingen, moest een jonge vent eerst al zijn bezittingen verkopen, complete groepen werd opgedragen om vader en moeder, vrouw, kinderen en broeders en zuster, ja zelfs zijn eigen leven achter te laten (uhm, te haten). Dan heb ik het nog niet over kwalificeerders zoals "bekeert u."

Het besluit om Jezus te volgen is een van de meest traumatische in een mensenleven omdat het om zoveel meer gaat dan alleen een koerswijziging) met behoud van uitkering). Het raakt het wezen van de mens; zijn hart, zijn ziel. De erkenning dat er geen andere weg is dan (die van) Jezus impliceert de erkenning dat de eigen weg een heilloze is. Het betreft een persoonlijke toewijding aan Hem, die gestalte krijgt in het volgen van Hem en Hem de eerste plaats geven. In alle gevallen van “volgen” is er een bereidheid om Jezus in alles de eerste plaats te geven, ongeacht de kosten die dat met zich meebrengt.

Goed, iemand besluit om de kosten te berekenen en komt tot de slotsom dat het volgen van Jezus de prijs van het eigen leven waard is. Hij sluit zich aan bij de grote groep van volgelingen, of discipelen. Dat volgelingschap is niet een zwijgend volgen maar een actief meewerken aan het vormgeven aan de nieuwe taak: vissers van mensen ("Ik zal u maken tot..." Mat. 4:19).
Het gaat in discipelschap echter over meer dan een nieuwe taak. Het idee van het volgen van een Rabbi is dat de leerling op zijn Rabbi gaat lijken. Na verloop van tijd herkent men de Rabbi in de leerling: "o je kunt wel zien dat jij er een van Jezus bent."


Rabbi was en is een eretitel.  (Oorspr. Rab – ‘groot’, aanspreektitel voor iemand in een respectabele positie. Rabbi werd gebruikt voor mensen die in aanzien waren en waar met ontzag voor had. In tweede eeuw voor Christus werd Rab gebruikt voor ‘leraar’ en Rabbi voor ‘mijn leraar’ of ‘meester’. Nog later werd het gebruikt voor hen die de wet onderrichtten.
De schiftgeleerden lieten zich Rabbi noemen en Jezus zegt dat het onder zijn discipelen niet zo moet zijn (Matteüs 23:7); slechts één is uw meester.

Het is van groot belang om dit macro perspectief op volgelingschap te hebben. Zonder dit valt het volgelingschap uiteen in deeltjes die naar gelang de groep waar men zich bij aansluit de nadruk krijgen en daar lopen volgelingen op den duur op vast: het juk van de Rabbi, dat het leven lichter beloofde te maken, begint te knellen. En dat was nooit de bedoeling. Waar de focus moet liggen is op 'de route naar de Rabbi." Daarover morgen meer.