God wakker maken

Lees hier onze meest recente nieuwsbrief.

Eerder schreef ik een blog over een van mijn laatste uit te voeren opdrachten voor mijn studie. Die ging over "worship." Met enige tegenzin heb ik die opdracht gemaakt. Die tegenzin zat hem in het feit dat de professor, hoewel hij volhoudt dat Aanbidding over heel het leven gaat, toch teveel de richting opging van een te nauwe uitwerking voor de zondagochtend. Pas in de laatste "paper" durfde ik het aan om tegengas te geven in de hoop dat het ego van de professor zich over mijn kritiek op zijn werk heen kon zetten. Gisteren stuurde hij mij een enthousiaste mail met de vraag of hij citaten uit "mijn" werk mocht gebruiken. Nou ja, het kan verkeren.

Op een van mijn observaties, "het komt voor dat mensen aanbidding benaderen met een houding en verwachting van 'als ik erg mijn best doe en maar lang genoeg aanbid, zal God dat eren en belonen door mij te zegenen'," schreef hij dat "John Witvliet van het Calvin Institute of Worship opmerkt dat een dergelijke benadering van aanbidding meer past bij de aanbidding van Baal dan van God."

In dit verband kom ik regelmatig de term "God showed up" tegen. Dat vind ik verdrietig omdat het impliceert dat God er pas op een bepaald moment bijkomt. Wanneer dat moment aanbreekt is mij onduidelijk maar ik vermoed dat dat op het moment is dat zich manifestaties gaan voordoen of de menigte in een soort van positieve, verwachtingsvolle houding geraakt. Dat heeft allemaal wel een plaats maar om dat de koppelen aan "God showed up," is theologisch onjuist. God laat zich niet plotseling zien. Hij was er voor het "show up" moment al helemaal bij. Zijn verschijnen is impliciet aan zijn alomtegenwoordigheid. We kunnen Hem niet oproepen of onszelf opwerken tot een niveau van geloof of toewijding dat voor hem acceptabel genoeg is om te verschijnen. Waar dit soort vocabulaire wordt gebruikt wordt metterdaad onrecht gedaan aan het alomvattende werk van Christus en krijgt men ook nog eens de boodschap mee dat er in ons leven sprake is van een slapende God die wakker wordt als wij voldoende in beweging zijn gekomen. De baalpriesters dachten door rondjes te rennen, zichzelf te verwonden en in extase te schreeuwen, hun God tot actie te kunnen vermurwen. Elia doet wat olie op het vuur als hij de priesters uitdaagt om nog beter hun best te doen want het zou best eens kunnen zijn dat hun god slaapt! Een dode god kun je echter niet wakker maken.

God is hier. Nu! Die gedachte maakt mij klein, verwachtingsvol en vol vertrouwen. Hij is hier. Niet om mij maar omdat Hij daar vanuit zijn liefde voor kiest. De enige ceremonie die daarvoor nodig is is de lijdende, stervende en opgestane Jezus Christus. Elke meerwaarde die we zoeken in moderne ceremonies en uitingen zijn hooguit symbolisch en zouden ertoe bij kunnen dragen dat we zijn aanwezigheid een beetje meer voelen. Maar dat voelen doet niets af en voegt niets toe aan het feit dat Hij er al lang was, en is.