Eindeloze stilte

De maan speelt een schimmenspel op de muur en elk van de 24 vierkantjes die het door glaslatten gecreëerde patroon op het slaapkamerraam laten een stukje van het grote verhaal zien. Het is drie uur 's-morgens en ik lig wakker. Te staren naar de beelden die de maan van ver achter de velden, en door wind bewogen bomen dichtbij en veraf gratis mijn kamer in projecteert. De afwezigheid van enig geluid en openbare verlichting in deze uithoek van Illinois, het open raam waardoor koude wind fluitend m'n kamer binnendringt, versterkt de illusie van afwezigheid van ander leven. Ik vraag me af of, wanneer ik nu iets zou roepen of zeggen, er eigenlijk wel geluid te horen zou zijn. En als er geluid zou zijn, of iemand dat dan zou (willen) horen.

Beneden klinkt de verwarmingsketel aan.

Gisteren de dag doorgebracht met vrienden. Het is hier een komen en gaan van allerlei volk en de gesprekken gaan vooral over hoe meetbaar het geloof in God zou zijn. Hier in de VS is men over het algemeen geneigd om zichzelf en anderen af te rekenen en te beoordelen op gewenst gedrag dat een uitdrukkinging is van goed christenschap.

De vrienden waar ik bij verblijf hebben de afgelopen jaren de genade van God leren kennen en leren stukje bij beetje om in de vrijheid die de genade geeft te leven.

Dat is mooi om te zien.

We hadden het over de brede weg. En dan heb je het ook meteen over de smalle. Deze door Jezus populair gemaakte illustratie wordt door Hem gebruikt om aan de farizeeën en schriftgeleerden duidelijk te maken dat de weg die zij gaan tot verderf leidt. En de weg die zij gaan is niet de weg van immoraliteit, normloosheid, criminaliteit en/of godslastering maar zij menen in de wet en de voorschriften het eeuwige leven te vinden. Jezus maakt duidelijk dat deze brede weg niet tot het Leven leidt. De weg tot het Leven is de smalle weg van genade waarin het volgen van Jezus centraal staat. De brede weg is de weg waarop we tot de ontdekking komen dat alle inspanningen en goede bedoelingen ten spijt, deze geen leven in zichzelf heeft.

De smalle weg daarentegen leidt niet alleen tot het Leven, maar is het leven.

Vandaag nog hier in Gridley en morgen door naar Los Angeles, via Atlanta. Nog meer vrienden opzoeken.

Weer weg

De komende drie weken in Amerika. Van Illinois, via Californie, Georgia, New York en weer terug naar Georgia. Ik heb er zin in. De mentoring clinic en de "advanced clinic" zijn een mooie gelegenheid om wat vrienden op te zoeken onder het motto "nu we er toch zijn." Zojuist las ik in Psalm 128 dat ontzag voor de Heer geluk, vrucht op het werk, een vrouw als een druiventros en veel kinderen oplevert. Vier kinderen vind ik al aardig en al met al geeft deze opsomming van zegeningen voldoenden aanleiding om gewoon maar ontzag voor de Heer te blijven hebben. Wie wil dit namelijk niet?

Ik moet gaan. Ik vertrouw erop dat het okay is om aan de lijst met zegeningen een veilige vlucht, of veilige vluchten, toe te voegen (of te wensen).

Meren

Na de noodzakelijke gesprekken en overleggen in Carlisle te hebben gevoerd reisden Martha en ik via het Lake District terug naar Liverpool. De beloofde regen bleef uit en we hebben een paar uur kunnen genieten van schitterende uitzichten. Was echt geweldig. Echter niet lang genoeg om m'n hoofd te 'legen'. Regelmatig moest ik mezelf dwingen om om me heen te kijken in plaats van me terug te trekken in denkprocessen en overleggingen.

Gisteren een rondje "Buttermere" gedaan. In het Lake District zijn echter talloze rondjes. Beslis zelf of het de moeite waard zou zijn om hiervoor een half uur om te rijden (volgens mij geen slecht resultaat met een compact camera die in Zwitserland is gevallen en daardoor nog maar half functioneert en waarvan de batterij slechts 20 foto's toestaat):

Terugkomen!

Gisterenavond gesproken op de terugkomavond van de Zwitserlandgangers van De Hoop. Opnieuw werd ik geraakt door de vaak pure getuigenissen van hen die God in hun leven zijn tegengekomen. Een van de grootste problemen die men ervaart is het tekort aan verbinding tussen emotie en verstand. De ervaring lijkt an snel weg te lekken en velen vragen zich af hoe dat nu komt? Tja, dan moet je een besluit nemen; vertrouw ik mijn gevoel meer dan mijn verstand, mijn emotie meer dan Gods geopenbaarde woord? Zolang gevoelens positief zijn lijkt er niets aan de hand. Het probleem begint als er geen gevoel meer is, of negatieve gevoelens en twijfel overheersen. Een belangrijke reis in het leven is die van hoofd naar hart. In onze moderne samenleving, met haar accent op gevoel, intuïtie en vermeende recht op welbevinden is de rede naar de achtergrond verbannen. Nu is de rede niet alles maar dient wel een prominente plaats in ons leven in te nemen. Als in de interactie tussen gevoel en wil een van deze twee componenten een belangrijker plaats wordt toegedicht, krijg je vanzelf scheefgroei. God geve genade dat er een gezonde balans is tussen gevoel en wil!

Vandaag met Martha naar Engeland. Zaterdag weer terug. We hopen op droog weer.

De Sint ontmaskerd

• Het mannen- en vrouwenlichaam is jaren niet meer heilig.
• Geweld wordt al lange tijd verheerlijkt.
• God hebben we in onze broekzak zitten, verbannen naar niemandsland of naar het moment voor de Big Bang verwezen.
• Kinderen van net onder de tien worden aangemoedigd om met de grote wereld mee te doen. Een elfjarige jongen stelt z'n even zo oude vriendje voor aan de website neuken.nl.

Niemand schijnt nog te verblikken of te verblozen bij het morele verval van de wereld om ons heen, of ziet dit misschien nog hoofdschuddend aan.

Maar kom niet aan de Sint. De illusie van een goedheilig man moeten we in stand houden.

Om al het andere hoeven we niet de bressen op?

Ik verbaas me al lang niet meer over dit soort inconsequenties.

Het maakt des te duidelijker dat Nederland verlossing nodig heeft. Het Goede Nieuws is daarbij nog altijd Goed en Nieuw en wijst de weg terug naar de eeuwige, onveranderlijke moraal die God alleen en in alles de eer geeft en het leven eerbiedigt.

De Sint heeft daar geen boodschap aan. Die symboliseert allang niet meer iets goeds en heiligs maar staat voor de onverzadigbare honger om te kopen en te verkopen ten koste van hen die niets hebben. En dat is verwerpelijker dan een Sint met een doodskop die ontdaan wordt van zijn goedheiligheid. Misschien is die kop wel een treffend symbool want ik kan me niet voorstellen dat er nog kinderen zijn die de Sint met iets anders associëren dan het krijgen van dingen die ze absoluut niet nodig hebben, daarmee een precedent scheppend voor later: onmiddellijke behoeftebevrediging. De normen en waarden waar de Sint voor stond, zijn al lang weggewuifd; we moeten onze kinderen niet bang maken met mogelijk gevolgen van slecht gedrag. Welke ouder vertelt het kind nog dat als het grote boek van de Sint opengaat er de kans bestaat dat het kind een enkeltje Spanje krijgt? De Sint heeft niets met normen en waarden maar alles met hebzucht. En om hebzucht hangt de lucht van de dood.

Hoe je je geloof kunt verliezen

Lees hier onze meest recente nieuwsbrief.

Het komt best wel voor dat volgelingen van Jezus het geloofsbijltje erbij neergooien. We zijn allemaal in staat tot verraad, ook zij die denken dat hen dat nooit zal overkomen. Petrus bezwoer Jezus dat, zelfs al zouden allen Hem verlaten, hij dat nooit zou doen. De bittere tranen die Petrus weende toen hij geconfronteerd werd met heit feit dat hij tot drie keer toe ontkende dat hij bij Jezus hoorde, zijn een herinnering aan onze menselijkheid. Natuurlijk begint niemand aan een reis met de bedoeling deze halverwege af te breken. En toch gebeurt het. Het geld raakt op, men kan ziek worden, er kan zich thuis wat voordoen wat om een afbreken van de reis vraagt enz..

Een van de belangrijkste redenen waarom mensen afhaken is het verliezen van het uitzicht. Als kwaad en lijden voortduren is dat niet alleen ontmoedigend maar roept ook de vraag op waar God is? De mens heeft best wel wat rek om hier mee om te gaan maar de rek gaat er op een gegeven moment uit. De beloften van God in zijn woord zijn als een magneet die aan de mens trekt, of een geweldig vergezicht waarheen men zich spoedt. "Hij laat het land van zijn getrouwen niet in de macht van het kwaad; wie hem dienen zouden hun geloof verliezen" (Psalm 125). Dit is zo'n belofte. Israël heeft tot aan de dag van vandaag ondervonden dat de vervulling van deze belofte generaties op zich kan doen wachten. Generaties leefden zonder de bescherming en bewaring van God daadwerkelijk te ervaren; je zou er de moed door verliezen. Toch wisten ze door de generaties, tijd en geschiedenis heen te kijken en aan de belofte vast te houden. Dat uitzicht is van het allergrootst belang; God zal het kwaad verbreken en genoegdoening geven. Ingekapseld worden door het kwaad zuigt het leven uit de mens en er is geloof en moed voor nodig om ons leven niet te laten bepalen door wat er allemaal mis kan gaan en gaat maar door een geweldig vergezicht van hoe het kan en zal zijn.

God wakker maken

Lees hier onze meest recente nieuwsbrief.

Eerder schreef ik een blog over een van mijn laatste uit te voeren opdrachten voor mijn studie. Die ging over "worship." Met enige tegenzin heb ik die opdracht gemaakt. Die tegenzin zat hem in het feit dat de professor, hoewel hij volhoudt dat Aanbidding over heel het leven gaat, toch teveel de richting opging van een te nauwe uitwerking voor de zondagochtend. Pas in de laatste "paper" durfde ik het aan om tegengas te geven in de hoop dat het ego van de professor zich over mijn kritiek op zijn werk heen kon zetten. Gisteren stuurde hij mij een enthousiaste mail met de vraag of hij citaten uit "mijn" werk mocht gebruiken. Nou ja, het kan verkeren.

Op een van mijn observaties, "het komt voor dat mensen aanbidding benaderen met een houding en verwachting van 'als ik erg mijn best doe en maar lang genoeg aanbid, zal God dat eren en belonen door mij te zegenen'," schreef hij dat "John Witvliet van het Calvin Institute of Worship opmerkt dat een dergelijke benadering van aanbidding meer past bij de aanbidding van Baal dan van God."

In dit verband kom ik regelmatig de term "God showed up" tegen. Dat vind ik verdrietig omdat het impliceert dat God er pas op een bepaald moment bijkomt. Wanneer dat moment aanbreekt is mij onduidelijk maar ik vermoed dat dat op het moment is dat zich manifestaties gaan voordoen of de menigte in een soort van positieve, verwachtingsvolle houding geraakt. Dat heeft allemaal wel een plaats maar om dat de koppelen aan "God showed up," is theologisch onjuist. God laat zich niet plotseling zien. Hij was er voor het "show up" moment al helemaal bij. Zijn verschijnen is impliciet aan zijn alomtegenwoordigheid. We kunnen Hem niet oproepen of onszelf opwerken tot een niveau van geloof of toewijding dat voor hem acceptabel genoeg is om te verschijnen. Waar dit soort vocabulaire wordt gebruikt wordt metterdaad onrecht gedaan aan het alomvattende werk van Christus en krijgt men ook nog eens de boodschap mee dat er in ons leven sprake is van een slapende God die wakker wordt als wij voldoende in beweging zijn gekomen. De baalpriesters dachten door rondjes te rennen, zichzelf te verwonden en in extase te schreeuwen, hun God tot actie te kunnen vermurwen. Elia doet wat olie op het vuur als hij de priesters uitdaagt om nog beter hun best te doen want het zou best eens kunnen zijn dat hun god slaapt! Een dode god kun je echter niet wakker maken.

God is hier. Nu! Die gedachte maakt mij klein, verwachtingsvol en vol vertrouwen. Hij is hier. Niet om mij maar omdat Hij daar vanuit zijn liefde voor kiest. De enige ceremonie die daarvoor nodig is is de lijdende, stervende en opgestane Jezus Christus. Elke meerwaarde die we zoeken in moderne ceremonies en uitingen zijn hooguit symbolisch en zouden ertoe bij kunnen dragen dat we zijn aanwezigheid een beetje meer voelen. Maar dat voelen doet niets af en voegt niets toe aan het feit dat Hij er al lang was, en is.

Nieuws!

Hierbij onze nieuwsbrief van vandaag. Klik HIER.

ICT Excursie UK

In mijn blogs heb ik al eerder geschreven over het schrijnende tekort aan ICT werkers in OM. Telkens als ik in ons internationale hoofdkantoor ben raak ik opnieuw onder de indruk van de berg werk die de ICT-ers verzetten en het belang van goede ICT producten in een voortdurend groeiende organisatie (momenteel 5.500 werkers). Het tekort aan goede ICT werkers is schrijnend en het is moeilijk om nieuw personeel te werven. Dat gaat mij zeer aan het hart. In wereldzending is het belang van goede ICT van het allergrootste belang. Gezonde, moderne structuren, systemen en producten stellen werkers wereldwijd in staat om efficiënter te werken en te communiceren. En dat is van groot belang voor de uitvoering van de opdracht om discipelen te maken van alle volken.

Regelmatig krijg ik de vraag van mannen (waarom nooit vrouwen) die werkzaam zijn in de ICT of ze iets op projectbasis kunnen doen.

Wat ik wil doen is een weekend excursie organiseren naar ons internationale hoofdkantoor in Carlisle. Daar ontmoet je dan een aantal ICT werkers die haarfijn uit kunnen leggen waar onze internationale ICT afdeling zich mee bezighoudt en welke producten we gebruiken en aan welke korte en langlopende projecten er wordt gewerkt. Ik ben van plan om dit van vrijdag 17 tot zondag 19 december te doen. De kosten bedragen om en nabij de 200 euro voor een ticket naar Edinburgh, Liverpool of Manchester en een treinticket. Vertrek vrijdagavond 17 december en terug tegen het eind van de (zondag) middag, 19 december.

Wie gaat er mee (je moet natuurlijk wel een ICT-er zijn)?

Hier vind je een document met de achtergronden, projecten en producten.

Als je meewilt, stuur dan een mail naar me (jan(apestaartje)nl.om.org). Of reageer op deze blog en vermeld je mailadres in je reactie.

Geneve: de Theorie

Voordat we vertrekken naar Amsterdam nog ff bijbloggen. Nu kan het nog. Gisteren hadden we de laatste twee bijeenkomsten waarbij gasten en medewerkers de tijd en gelegenheid kregen om te vertellen wat deze week met hen heeft gedaan. De verhalen getuigen allemaal van ontmoetingen met God, doorbraken, overwinningen op zichzelf en ga zo maar door. Vooral ontroerend om te horen hoe kapotte levens vooral door de liefde van God die door medegasten en medewerkers wordt gedemonstreerd, heling en genezing ervaren; niet meer om die Liefde heen kunnen. Velen hebben hun leven aan God toevertrouwd. Een van de oudere gasten, een vijftiger, vertelde me dat hij nooit had gedacht dat hij ooit op een punt zou komen dat hij God zou durven vertrouwen: "Je wist me op de tweede dag al te pakken," zo vertelde hij. Ik probeerde hem aan het verstand te brengen dat er voor mij niet veel te pakken viel en dat zoiets het werk van God zelf is. Dat begreep hij wel maar toch...

In de verhalen spreekt vooral het resultaat. Niemand die getuigt hoe theologisch verantwoord de toespraken wel of niet waren maar alle verhalen stellen scherp op de uitwerking van het Evangelie in het leven. Theorieën gaan aan deze gasten voorbij en onbewust ben ik me af gaan vragen hoe het toch komt dat we in onze kerken vaak meer inzoomen op de theorie, op de geloofsmodellen, op wat wij denken dat "de juiste leer" is en er blijkbaar genoegen mee nemen dat het in ons leven niet boven het nivo van de theorie uitstijgt. De juiste theorie die niets uitwerkt in de praktijk van ons leven is niets minder dan een oefening in het lesboek waarbij aan het eind van de les enkele vragen moeten worden beantwoord die me helpen begrijpen of ik de stof goed doorheb. Wat de wereld nodig heeft is een demonstratie van de kracht van het Evangelie. "Hem nu, die blijkens de kracht die in ons werkt...." zegt Paulus. Een volgeling van Jezus zou zich regelmatig af moeten vragen in welke mate en op welke terreinen van zijn/haar leven die kracht ook daadwerkelijk zichtbaar is geworden. Dan hebben we het over ware transformatie.

Ons vliegtuig vertrekt. M'n training in Dubai is geannuleerd en ik vlieg niet verder dan naar Amsterdam. Samen met Martha naar huis. Is ook veel leuker.

O ja, we zijn in Genève. Echt waar. Zonder er ook maar iets van gezien te hebben. Zo kan het met het geloof ook gaan. De Bijbel lezen, zonder er ook maar iets van te zien. Dat is armoe.

Liefs, Jan en Martha

Nieuw Leven

Het Nieuwe Leven begint vandaag en is tegelijk een reis waarin dat Nieuwe Leven ons steeds meer te pakken krijgt. De mate waarin dat Leven ons te pakken krijgt, ons "overkleed" hangt voor belangrijk deel af van de beslissingen die we hier en nu nemen. Gisterenavond weer een heftige avond meegemaakt waarbij de strijd tussen dood en leven zich voelbaar afspeelde. Toch kozen velen voor het Leven. Deze week is een geweldige bemoediging waarin de werkelijkheid van God zichtbaar in de levens van velen werkt.

Hieronder nog twee foto's.

Morgen weer verder. Martha naar huis, ik naar Dubai

Zwitserland

De vorige blog bevatte het e.e.a. aan nonsense. De automatische spellingchecker stond aan en dat resulteerde in "chocorepen" die veranderden in "Honoreren". Tja, je moet er maar opkomen.Honoreren kun je niet eten. Die andere dingen wel. De "Milka Koeien" werden "Melk koeien". Dat kan nog net maar het staat wel een beetje raar. Maar goed, dit soort toestanden krijg je als je een foto met onderschrift met je telefoon vanaf een Alpenwei probeert te verzenden.

We hebben er inmiddels drie samenkomsten op zitten en we zien mooie dingen gebeuren. Het licht breekt door in de levens van de vele gasten waarmee gebeden wordt. De boze laat zich niet onbetuigd en is flink actief wat resulteert in bevrijdingen en geestelijke doorbraken. In de confrontatie tussen licht en duisternis kan het niet anders dan dat het licht de duisternis overweldigd. Het licht schijnt in de duisternis; nog nooit heeft iemand de duisternis in het licht zien schijnen.

Gisteren een dag vrij en Martha en ik zijn naar Lausanne gegeaan om, onder andere, lauwe Starbucks koffie en een kleffe, oude en verschrompelde blueberry muffin te verschalken. Een ding heb ik geleerd: Starbucks kwaliteit is niet constant. Daarnaast heb ik nog een achterruit aan gort gereden. Dat is echt balen.

Het weer is echt ongelooflijk mooi voor de tijd van het jaar. Het lijkt wel zomer! Vandaag (weer een vrije dag) gaan Martha en ik een forse wandeling maken.

Het meer van Geneve

Bellende vrouw (denk ik)

Wat er over is van de achterruit na een aanvaring met een ventilatibuis in een parkeergarage.

Hier komen de honoreren vandaan

Nou, daar zijn we dan in Zwitserland. De Melk koeien kopen hier zomaar wat rond. Wij ook. Vanavond m'n eerste studie. Ben heel benieuwd. Martha is happy. Ze breidt.

Onderweg

Deze week ga ik mee op de jaarlijkse werkweek van "de Hoop" in Zwitserland. Martha gaat mee en dat maakt zo'n week bij voorbaat al geslaagd! Ik geef een aantal Bijbelstudies en vertrouw erop dat God deze gebruikt om mensen perspectief, hoop en Leven te bieden. Mijn verwachting is dat de studies zullen bijdragen aan het (beter) begrijpen van Gods liefde en plan. Dat is altijd best wel spannend want in de Bijbel komen we nogal wat hyperbolen tegen. het thema van de week is uit Psalm 121. Over de pelgrim die z'n ogen naar de bergen opslaat en zich afvraagt waar zijn hulp vandaan gaat komen. Vervolgens brengt de pelgrim z'n verwachtingen onder woorden. De hulp, die hij van de Heer verwacht houdt in dat "zijn voet niet meer zal wankelen," de zon hem niet meer zal steken," "de Heer hem behoedt voor alle kwaad." Dat moet wel een hyperbool zijn, tenzij we het allemaal al eeuwen lang helemaal verkeerd zien en doen. De godvrezende man en vrouw staat nog steeds bloot aan kwaad en is daar ook nog steeds slachtoffer van (in sommige gevallen ook veroorzaker) en ook al ben ik nog zo vastberaden om nooit meer te wankelen; ik moet de eerste gelovige nog tegenkomen die geen last meer heeft van wankelen. dat maakt de Bijbel soms best wel lastig om te begrijpen. Tenzij we wat dichter naar de context toegaan. Als de pelgrim in deze psalm David was (en dat is waarschijnlijk) dan moeten we het lezen in het grotere verhaal. Dat grotere verhaal is de voortdurende oorlogssituatie waarin hij zich bevond. Als koning van Israël die, ook al kwam zijn menselijk falen regelmatig tot uitdrukking, wist hij God aan zijn zijde. Al die jaren had hij de trouw van God ervaren en kwam hij als overwinnaar uit de bus. David had ervaren dat hij, met God aan zijn zijde, in veldslagen niet wankelde en alle kwaad had kunnen weren. Zo'n ervaring schept een positieve verwachting en die spreekt hij dan ook uit.

Het kan zijn dat hij deze psalm schreef terwijl de vijand vanuit de bergen oprukte om David te verslaan. Een wat hogere en verhevener insteek kan zijn dat hij in zijn verbeelding Jeruzalem al zag liggen achter de bergen en dat het idee dat hij binnen niet afzienbare tijd in de tempel zou gaan aanbidden en offeren hem vervult met gedachten aan Gods trouw.

Hoe dan ook. Ik sla mijn ogen op naar de bergen (van Zwitserland) en ook ik mag vastberaden in geloof en aan de hand van ervaringen uit het verleden uitspreken dat de hulp die ik nodig heb van de Heer gaat komen. Alleen Hij kan leven geven en levens transformeren. En Hij zal dat ook doen. Hoewel ik me bijzonder bewust ben van mijn menselijk falen wil ik niet daar op zien, maar alleen op Hem. Dan zal het goed komen en zal de vijand het onderspit moeten delven!