Intimiteit – een betrekkelijk
hip fenomeen dat in relatie tot God in de 19e eeuw in drukwerken,
pamfletten en boeken wordt beschreven en door de decennia heen aanzwelt tot een
kakofonie aan ideeën, aannames, vanzelfsprekendheden en vooral lijstjes met stappen
die de mens moet zetten om tot een gezonde beleving van die intimiteit met God
te komen.
Sommige populaire
schrijvers gaan zelfs zover dat gesteld wordt dat intimiteit met God Zijn
hoogste plan is. Dat is best wel zielig voor al die mensen die tot, pak hem
beet, begin 1600 het zonder intimiteit moesten doen. Het is namelijk pas rond
1630 dat het concept “intimus” zijn (of is het haar) intrede doet. Frappant,
maar zeker niet toevallig is dat het idee van individualiteit rond dezelfde
tijd voor het eerst aan het globale vocabulaire wordt toegevoegd. De lancering
van het individu, nu toegerust met een nieuwe graadmeter, of norm, die we
beleving noemen is daarmee een verklaarbaar feit. Daarvoor was het er ook al
maar had het geen naam en daarmee geen legitimatie.
Nu heb ik niets
tegen beleving en emoties. Deze maken immers integraal deel uit van wat we de
totale mens kunnen noemen. Een gezonde balans tussen rede en beleving kan
bijdragen aan een ‘evenwichtig in het leven staan’.
Een van de
studenten vroeg me wat ik ervan vond dat er christenen zijn die psychologie
studeren. Ze voegde er aan toe dat ze zo iemand kende en die was nu van het
geloof afgevallen. Ik antwoordde dat ik vond dat er te weinig christenen zijn die
psychologie studeren, of verwante vakken zoals filosofie, antropologie en wat
dies meer zij. Het feit dat mensen van het geloof afvallen heeft weinig te doen
met dat soort vakken maar alles met het onvermogen om hun geloof op een duidelijk
manier te articuleren en te integreren met wetenschap. Voor veel christenen
staan die twee namelijk tegenover elkaar en het ‘heulen met de vijand’ kan
nooit tot een goede uitkomst leiden…
Juist omdat het
geloof in de levens van velen gereduceerd is tot een beleving kan het niet op
tegen de vermeende “harde bewijzen” van de wetenschap. Het idee dat geloof en
wetenschap naast elkaar moeten bestaan is voor velen een brug te ver; dat voelt
niet goed. Laat staan dat ze intiem met elkaar worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten