De weerbidders onder u!

 De oproep verscheen in beeld en ik rolde het zo snel mogelijk van mijn scherm af zodat ik het niet echt zou kunnen zien of te lezen. Maar het was te laat, de schade al aangericht, mijn scherm te groot. Iemand riep vrienden op om God te bidden om een dik pak sneeuw. Dat zou fijn zijn voor de kinderen in de opgelegde lange thuisblijftijd. Of de oproeper had nagedacht over de gevolgen van een afgebeden pak sneeuw weet ik niet. Ik vermoed en hoop dat het in een spontane opwelling was gebeurd; “help, mijn kinderen zijn vijf weken thuis, ik moet iets bedenken waardoor het leuk voor hen en voor mij blijft.”
Een doordenker kijkt namelijk wel drie keer uit alvorens een weerbidder te worden:

1. Hoeveel bidders zijn er nodig?
2. Hoeveel geloof is er per centimeter sneeuw nodig?
3. Wat als er geen sneeuw valt?
4. Wat zegt het over mijn godsbeeld?
5. Wat bid ik voor het vrachtverkeer dat vast komt te zitten waardoor zaken zoals WC papier op de A15 bij Arnhem ingevroren raakt? En dan hebben we het nog niet over de chauffeur die nu gedwongen in z’n uppie op een hotelkamer zit en probeert een pizza en een kapsalon te bestellen.

Aan het idee van weerbidden ligt waarschijnlijk het enigszins kinderlijke idee ten grondslag dat gebed Gods hand doet bewegen. Een soort van afstandsbediening die zich middels vurige pleidooien laat navigeren.

Als je slechts een beetje afstand neemt van het idee dat God bestaat voor mijn persoonlijke (okay, misschien ook dat van mijn familie en gezin) welzijn, welbevinden en genoegen zie je de enorme complexiteit en onmogelijkheid van een dergelijk godsbeeld dat eerder thuishoort in de mythologie waar goden met elkaar wedijverden en onverklaarbare zaken werden toegeschreven aan bijvoorbeeld de (weer)goden. Deze goden moeten door hun subjecten gunstig gestemd worden middels gebeden en tal van hulpmiddelen. De belangen van de miljoenen biddende kinderen van God, waarvan velen in wanhoop schreeuwende omdat er wel wat meer aan de hand is dan een vervelende lockdown, en hopen op een beweging van Zijn hand ten gunste van hun verzoek, zijn te tegenstrijdig. Je zou maar God zijn! Welk gebed wordt beloond met een handbeweging en wat en hoe wordt die beslissing gerechtvaardigd? Deze complexiteit wordt treffend uitgebeeld in de inmiddels klassieke film Bruce Almighty. Bruce mag de zaken een tijdje waarnemen terwijl God een wel verdiende vakantie houdt. Bruce komt al heel snel tot de ontdekking dat hij niet echt geknipt is voor de taak en de zaken lopen aardig uit de hand als hij besluit om voor het gemak iedereen te geven waarom ze vragen. Als hij dan ook nog eens tot de ontdekking komt dat hij de vrouw waar hij een oogje op heeft niet kan dwingen om van hem te houden, is zijn dilemma compleet.

Een handje sneeuw uit de hemel is een cadeau voor de een en een drama voor de ander. Wie kiest? Ik niet en ik ga er ook niet om vragen. De realiteit is dat we waarschijnlijk nog wel wat sneeuw krijgen deze winter. Als dat valt zullen we er het beste van moeten maken en passen we ons aan de zegeningen die daar het gevolg van zijn aan – mooi plaatjes en sleeën-, alsook aan het drama dat we er op de koop toe bijkrijgen - doden in het verkeer, hogere energierekening en tonnen zout die in het milieu terechtkomen.

Jezus kwam om het hart van God te verbinden met het hart van de mens. Dat is de bewegende hand van God en het staat mij vrij om het aangebodene, het Leven, te aanvaarden of mijn hoofd af te wenden.

Je reinste zuiverheid

In het document dat ik las was een aantal keer het woord “zuiver” te lezen in relatie tot het uitleggen van de Bijbel. Misschien dat daarom mijn zuiverheidsantenne momenteel op scherp staat. Ik zie en hoor meer zuiver dan ooit. Onlangs nog iemand die het had over een zuivere Bijbelvertaling. Op mijn “iedere vertaling is wat het is: een vertaling en doet het origineel altijd tekort” volgde uiteraard een “ja maar….” Zelf heb ik geen voorkeur voor welke vertaling dan ook zolang het maar een zuivere vertaling is en - dat weet iedereen - dan blijft er uiteraard maar één vertaling over en dat is die van mijn voorkeur (die ik dus niet heb).

De apostel Paulus stelt dat ons kennen maar half is, evenals onze uitleg. Hij zegt het ongeveer zo: “we weten niet half wat we denken te weten en waar we het over hebben,” (1 Kor 13:9) en dat we, totdat het volmaakte zich aandient, we het met die onzuiverheid moeten doen. Dat wat ik zuiver noem is feitelijk niets meer of minder dan dingen te zien en horen krijgen waarvan ik van te voren al heb besloten dat het zuiver is. Je zou dit het zelfbedrog van leven in de zuivere straat kunnen noemen, of een bedriegelijke bevestiging van het ego.

Claims op een zuivere uitleg of zuiver zicht, zegt wat over de claimer. Gebrek aan zelfkennis, gepaard met een flinke dosis zelfoverschatting; ziehier een barbaar die maar weinig begrijpt van taal- en cultuurontwikkeling. Taal en cultuur verschuiven voortdurend waardoor betekenissen, normen en waarden, maar ook dat wat we weten,  geleidelijk aan verandert. Over de boom waar ik vandaag naar kijk zal ik je andere dingen vertellen dan toen ik deze op m’n zesde voor het eerst zag en inklom.

Maar het kan ook gewoon onzekerheid zijn. Een onzekere vindt houvast aan en troost bij zuivere strohalmen.

Dan zijn er ook claimers die menen dat hun directe verbinding met God middels de Heilige Geest al die onzuiver obstakels overwint en er een puur zicht en beeld overblijft. Deze claimers zijn zuiver ongeschikt als gesprekspartner.

Nee, een zuivere uitleg en een zuivere vertaling zijn meer wens dan werkelijkheid. We leven en werken in en vanuit een achterstand. Dat maakt de zoektocht een stuk interessanter.

Hoe je zuiverheid ook kunt duiden:

Vandaag was ik redelijk onder de indruk van een verklaring van de Nieuw-Zeelandse premier, Jacinda Ardern, die reageerde op de resultaten van een onderzoek naar vermeende tunnelvisie bij de dienst opsporing. Wat een verademing om een politiek leider zonder reserve  te zien en horen toegeven dat de overheid het verkeerd heeft gedaan en haar excuses aanbiedt. Niet alleen dat. Het onderzoek doet 44 aanbeveling die vervolgens door diezelfde overheid integraal worden  aanvaard en geïmplementeerd. Met wat Jacinda Ardern aan daadkracht en betrouwbaarheid heeft laten zien, zal dit niet slechts bij woorden blijven.

Komt op mij over als een iets zuivers…..

 ZUIVER, bn. bw. (-der, -st), vrij van alles wat er niet aan, bij of in behoort: helder, klaar: zuiver water; Van Dale 1898, GROOT WOORDENBOEK DER NEDERLANDSCHE TAAL