Oer: voer voor verder onderhoud

Ik las Oer; Het grote verhaal van nul tot nu. Over botsende neutronen en andere kleine dingetjes die met elkaar de basis van alle leven vormen. Persoonlijk geloof ik niet dat schepping en wetenschap tegenover elkaar staan maar elkaar steunen en zelfs kunnen versterken. Wie ooit heeft bedacht dat het geloof in de schepping lijnrecht zou staan tegenover wetenschappelijke verklaringen en uitgangspunten, zou met terugwerkende kracht ontslagen moeten worden. Aan de basis van zowel het scheppingsidee als bestaande wetenschappelijke modellen liggen aannames. Het bestaan van God kan niet worden bewezen en geen enkel wetenschappelijk model aangaande de genesis van het leven is waterdicht te krijgen. Aannames zijn nodig om aan een verhaal te kunnen beginnen; "er was eens" is een noodzakelijk begin. Vervolgens kan het alle kanten op. 

Maar goed, terug naar Oer waarin neutronen, protonen, quarks, atomen en de rest van de bende als personen worden opgevoerd die in gesprek zijn met elkaar, het tijdrovende proces van organisatie en uiteindelijk orde observeren en er verslag van doen. Mij pakt het niet. De schrijfstijl grijpt me niet bij de lurven. Ik kan me voorstellen dat het anderen wel aanspreekt. Het feit dat het sinds de eerste druk in Mei 2020 al een negende druk (Augustus 2020) beleeft, spreekt boekdelen. Inhoudelijk is het een goede inleiding op het impliciet voorgestelde huwelijk tussen schepping en wetenschap. Het slaat een belangrijke en noodzakelijk brug voor hen die de twee modellen beleven als elkaar uitsluitend; de Loesjes onder ons die het gesprek hierover bij voorbaat al dichttimmeren met hun echt niet zo vindingrijke eerst was er niks en toen is dat ook nog ontploft. Ik vind dat een beetje sneu.

Nu staan christenen niet bepaald bekend om hun vermogen om eenheid te bevorderen en te praktiseren. Eenheid tref je vooral aan in proclamaties, wensdenken en (vaak tijdelijke) lokale groepjes. Helaas valt hen de eer ten deel dat ze zeer bekwaam zijn in het articuleren van verschillen die zelfs van (eeuwig) levensbelang kunnen zijn. Toen ik eens opperde dat het niet zo heel erg interessant is of de zeven dagen van de schepping, zoals beschreven in het boek Genesis, nu wel of niet letterlijke dagen van 24 uur waren en ik suggereerde dat het me zelfs zeer onwaarschijnlijk leek, kon mijn gesprekspartner zijn verontwaardiging maar moeilijk verbergen: "als je niet in letterlijk zeven dagen gelooft, heeft dat direct gevolgen voor je redding. Wat die gevolgen dan precies waren en welke redding hij bedoelde, hebben we verder niet kunnen bespreken. Het gesprek was afgelopen en mijn gesprekspartner vertrok.

Nu is het vermogen om verdeeldheid te zaaien niet voorbehouden aan christenen. Het is een universeel fenomeen. De drie plaatselijke biljartverenigingen in het 600 zielen tellende dorp wil ik graag ter illustrie hiervan opvoeren.

Zeven tellen, uren, dagen maanden, jaren, eeuwen, lichtjaren: secundaire zaken.

Wat mij verbindt met andere gelovigen is wat hieraan ten grondslag ligt: "in den beginne: God". Hij sprak en uit chaos schept Hij orde. De rest is koffietafelpraat, brandstof voor serieus en quasi serieus wetenschappelijk onderzoek en her en der voor splijtzwammen.

N.a.v. " Oer; het grote verhaal van nul tot nu" 
Corien Oranje, Cees Dekker, Gijsbert van den Brink
Ark Media, Heerenveen
ISBN: 9789033802188