Ungarra, SA 5607
Pap en mam doen hun best om hun kinderen in het gareel te
houden. De een ligt op de grond te kleuren, de ander trekt aan de paardenstaart
van het meisje dat voor hem zit (met alle audio gevolgen van dien) en weer een
ander ontsnapt uit vaders houdgreep en begint een slalom rondom de kerkbanken. Ook zie ik wat zoetere kinderen die mams iets duidelijk willen maken maar dat niet fluisterend of
in gebarentaal doen.
Met zo'n twintig volwassenen en een kleine dertig kinderen
(tot tien jaar) die met z'n allen de kerkdienst meemaken ervaar ik bijna fysiek
wat het moet zijn om onderdeel te zijn van een kakofonie.
Nee, het is geen droom en ook geen fantasie. In deze
werkelijkheid probeer ik de aanwezigen een of twee dingen aangaande de bekende
Bergrede van Jezus duidelijk te maken. Veel ouderen zitten in de banken
aantekeningen te maken. Dat is waarschijnlijk de enige manier om iets van wat
gezegd wordt op te slaan en later op te kunnen broeden.
Gelukkig heb ik plaatjes bij mijn verhaal. Dat is, denk ik,
een goede gewoonte: Zoek enkele en het liefst één enkele beeld waar het hele
verhaal aan hangt en de kans dat de luisteraar je verhaal na kan vertellen
neemt met lichtjaren toe.
Er wordt wel gezegd dat een beeld meer zegt dan duizend
woorden maar dat is lichtelijk overdreven en als generalisatie zelfs niet
geldig. Het tegenovergestelde kan namelijk ook waar zijn. Eén woord zegt soms meer dan
duizend plaatjes. Daar gaat je generalisatie.
Generalisaties hebben we helaas nodig maar zijn altijd ontoereikend. Dom en meelijwekkend is de mens die leeft van generalisaties.
Generalisaties hebben we helaas nodig maar zijn altijd ontoereikend. Dom en meelijwekkend is de mens die leeft van generalisaties.
Of "ze" mijn plaatjes mochten houden. Die zouden ze dan de volgende zondag projecteren zodat de mensen (en kinderen) ze weer zouden zien en het verhaal zouden herinneren. Slim! Welke kerk in Nederland geeft voor de frisse preek van vandaaag wordt afgeleverd, eerst een korte samenvatting van de waarschijnlijk reeds diep weggezakte van vorige week?
Goed, ik dwaal af.
Terug naar de kleine geloofsgemeenschap in Ungarra waar de
totaalbeleving en inclusiviteit centraal lijkt te staan.
In mijn wereld worden de kinderen angstvallig weggehouden
bij het hoogtepunt van de eredienst: "De verkondiging van het Woord."
Terwijl de oudere mensen luisteren naar de hopelijk wijze en diepe woorden van
de vermeende bijbelkundige, zijn de kinderen overgeleverd aan de goede zorgen
en onderwijs dat hoofzakelijk door vrouwen wordt verleend en gegeven.
Waarschijnlijk omdat het veelal gepaard gaat met knutselkneepjes en daar zijn
vrouwen beter in dan mannen? Tot aan een bepaalde leeftijd, de grens is niet zo
strikt, breekt de dag aan dat het kind de transitie maakt naar het serieuze
publiek. Helaas is de vrouw, die tot dat moment zo'n belangrijke bijdrage heeft
gehad in de vorming van het geloofsraamwerk en -fundament van het kind, nu in veel
geloofsgemeenschappen uitgepraat. In dit plaatje klopt er iets niet.
Maar goed, ik dwaal (weer) af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten