Ik zoek een nieuw systeem

Al jaren lees ik de Bijbel en heb daarbij lang de vrij populaire knip en plak benadering als strategie en tactiek gebruikt. Deze methodiek is handig als ik de Bijbel wilt laten zeggen wat ik wil en wanneer dat mij het beste uitkomt. “Draagt elkaars lasten”(Galaten 6:2) kan worden toegepast om het pastoraat te legitimeren en/of tijd en middelen te investeren om de last van een ander, die mij wel sympathiek lijkt, waar ik een klik mee heb of die “mijn hart heeft”, te verlichten.

Past andermans last echter niet in het door mij vastgestelde normatieve kader van betamelijkheid kan ik een paar verzen verderop in hetzelfde hoofdstuk “want ieder mens moet zijn eigen last dragen” (:5) heerlijk gebruiken.

Zo betrapte ik mezelf onlangs op weer een vers dat een geheel eigen leven is gaan leiden. De bevrijding die ons door Christus ten deel valt mag niet worden misbruikt om de eigen verlangens te bevredigen (Gal. 5:1, 13).

Wat ik al snel meekreeg op mijn geloofsreis was:

Eigen verlangens waren en zijn niet zo best. Punt.

Niet wat ik wil, maar wat God wil, waarbij voor het gemak, maar ook als logisch gevolg van de knip en     plak methode, de verschrikkelijke sarx (eigen verlangens) wordt gelijkgesteld aan het ego.

Gevolg: schuldgevoelens, berouw, bekering, zelfoordeel.

In de Galatenbrief gaat het Paulus maar om één zaak: niet de wet, maar geloof alleen.
De bijna onbeheersbare drang om zich vervolgens toch weer te onderwerpen aan een systeem is niets minder dan een menselijke eigenschap.

De vrijheid gebruiken (misbruiken) om jezelf een systeem aan te meten heeft aanvliegerij tot gevolg en kan zomaar uitmonden in verslinding. Die verslinding als gevolg van het zich aanmeten van een voor het gevoel passend systeem is overal terug te vinden en wellicht zonder het zelf door te hebben zet het de mens(heid) op ramkoers met zichzelf.

De vrijheid inzetten om lief te hebben is van een andere orde. Wie liefheeft, vervult de wet. Die liefde is geen systeem maar het antwoord op welk systeem dan ook. Niet het strijden tegen de sarx maar het liefhebben van de ander (door deze te dienen) is het devies en inzet van de volgeling van Christus.

En man, wat is dat moeilijk zeg. Als alles en iedereen een beetje mijn kant op beweegt, is er niets aan de hand en kan ik vanuit een serene kalmte als een wijze man links en rechts liefhebben. De weerbarstige werkelijkheid beweegt echter zelden mijn kant op en bepaalt mij bij een andere wetmatigheid die in mij werkzaam is: de liefde kent kantel- en breekpunten waarbij de met enthousiasme ingezette poging om de ander te dienen zomaar om kan slaan en zich weer op het eigen belang en verlangens richt.

Ik heb nog een lange weg te gaan.