De boom verknalt alles (5-6)

Gisteren ging mijn blog over Jezus' verlangen dat zijn volgelingen één zijn zoals hij en de Vader één zijn. Hij brengt daarmee het goddelijke ideaal onder woorden. De eerste mens, man en vrouw, moeten dat ideaal hebben ervaren. Wat gebeurt er nu als de mens besluit om toch uit die volmaakte, heilige verbintenis met God te stappen?

We nemen de plek in die alleen God toekomt: rechter. Vanaf het moment dat we uit de veilige driehoek stapten zijn we gaan oordelen. Wat waren de eerste nieuwe ervaringen voor Adam en Eva? In het Genesis verhaal lezen we over schaamte, schuld en angst (Genesis 3:10).  De mens is nu overgeleverd aan de boom met als gevolg dat hij rechter moet zijn over zichzelf en anderen. Een rol die God zichzelf had voorbehouden. Wij zijn niet geschapen om te oordelen. Naast de capaciteit om lief te hebben wilde de mens ook de capaciteit om te oordelen. De gevolgen daarvan voelen we iedere dag van ons leven.

Met het eten van de boom betreedt de rechter het speelveld:

Het gevolg is wat de volgende afbeelding weergeeft:

De boom en de rechter hebben vrij spel. De mens staat op zichzelf en hoewel hij zich bewust is en kan zijn van het goddelijke - er is iets meer tussen hemel en aarede - is er geen sprake meer van een levende, rechtstreekse verbinding. Ook bestaat de mens nu naast de ander en niet persé met de ander.

Het wonder van het Evangelie is dat Christus de oorspronkelijke eenheid herstelt. Het kruis van Golgotha is de verbindende factor tussen God en mensen en de mensen onderling. De boom blijft een realiteit maar hoeft niet langer het leven van de mens te bepalen:

"Lekker snacken" van de boom lijkt een favoriete hobby van de mens te zijn. Het begint meestal 's-morgens vroeg als hij zichzelf aanstaart in de spiegel. "Je ziet er niet uit," is het eerste oordeel wat de nieuwe dag brengt. En er volgen er nog veel meer.

Eenheid wordt beleefd in onvolmaaktheid. Die eenheid, zo is mijn stelling, is van fundamenteel belang voor het veranderingsproces naar Christusgelijkvormigheid. Het ontbreken van die eenheid zal de mens nog steeds transformeren, maar niet noodzakelijkerwijs ten goede.

Dietrich Bonhoeffer, Creation and Fall, 54

Gregory A. Boyd, Repenting from Religion, 67 

(De blogs van gisteren en vandaag zijn een samenvatting van wat Greg Boyd in dit voortreffelijke boek weet te melden).