Bijna absoluut

Het overkomt me eigenlijk nooit, negen uur onafgebroken slaap. Het moet wel de stilte zijn. En dat op een plek die niet geassocieerd wordt met stilte: een hotel langs de drukke verkeersader M6. Voor negentien pond per nacht heb je een bed, een bank, een buro, een tevee, douche, toilet en een waterkoker. Een kamer aan de achterkant is schuldig aan de welkome stilte. Ik klaag niet, helemaal niet. Integendeel. Ik prijs mezelf gelukkig. Wat een nacht. Nu, na het eten van mijn Max Havelaar banaan (zat nog in mijn tas) en een mok English Breakfast Tea (ja, met melk) ben ik er helemaal klaar voor. Door naar Carlisle. Twee appraisals, een vergadering die de hele middag duurt en dan een avondje hangen met een vriend. Wordt een mooie dag. Gisterenavond gesnackt langs de weg. Nooit doen. Wat was dat erg. De eieren waren okay, maar de ham en vooral de patat was een aanfluiting, een schande en een smet op het toch al grauwe blazoen van Britse Cuisine.