Een groot klein licht

Een klein lampje temidden van grotere lichten helemaal valt totaal niet op en wordt weggewuifd of totaal genegeerd. Temidden van de duisternis schijnt datzelfde lichtje als een baken en zo fel dat het je de ogen doet dichtknijpen.

Vanmorgen rende ik m'n zes kilometer rondje (als ik het niet als eerste dingetje van de dag en direct als ik wakker wordt doe, doe ik het helemaal niet) gewapend met m'n LED zaklampje (op een Navigator conferentie gekregen) om tegemoetkomende en achteropkomende medeweggebruikers te laten weten dat "hier" iemand is. In het Zestienhovense park (wat er van over is) is dat geen overbodige luxe en gebruik ik dat onopvallende, nietszeggende, door slechts drie knoopbatterijen aangestuurde LED lampje zelfs om mijn pad te verlichten. Als de gebruikelijke straatverlichting ontbreekt, er geen huizen zijn die met hun strooilicht de omgeving wat opknussen geeft dat kleine lampje zelfs een licht euforisch gevoel: "moet je eens kijken hoeveel ik kan zien en hoeveel licht het geeft."

Kortom, hoe groter de duisternis, hoe helderder het eenzame licht. Ik denk dat ik daar moed uit zou vatten als ik in een omgeving zou werken en leven die van God noch gebod iets wil weten. Het effect van zelfs het kleinste lichtje daar is zoveel groter dan het oorverdovende licht van de grote lampen.