De illusie van de triomf en het daarmee gepaard gaande negeren van verslagenheid is een groot probleem omdat het ver afstaat van de realiteit. Zij die hierin niet mee kunnen gaan, omdat het verdriet en de pijn sterker blijkt te zijn dan het vermogen om zich aan te passen aan het gewenste groepsgedrag, komen nog meer vast te zitten in de neerwaartse spiraal.De lijder die vastzit in echte gevoelens van gebrokenheid kijkt toe en zucht: "wanneer zult Gij tot mij komen, o Heer?"
Begrijp me goed, ik geloof hartstochtelijk in de overwinning van Christus. Die overwinning krijgt echter in en door gebrokenheid gestalte.
Het geclaim van terreinen, levens, dorpen, steden, en landen wordt bij het uitblijven van de triomf weer keurig weggepoetst met een theologisch sausje: "nog niet Gods tijd, teveel tegenstand, ongeloof, bla, bla bla.."
Zou Christus ooit over de hoofden van Zijn publiek heen spreken of zou Hij langszij komen en geduldig met de gebrokenen optrekken? Zou Hij Zijn volgelingen oproepen om wonden te negeren of zou Hij misschien de tijd nemen om deze te verbinden?
Te vaak hoor ik nog spreken over een Christus die ik niet herken. Een die buiten het bereik van de zwakken staat en slechts een boodschap voor de gelovige elite heeft; zij die "het pakken."
Gebrokenheid is een van de belangrijkste herkenningspunten in het echte leven van echte mensen. Gebrokenheid is de plaats waar ze aanhaken en zichzelf vinden in de Gebrokenen!
Opwekking krijgt betekenis in de diepte.
Genezing krijgt betekenis in ziekte.
Overwinning krijgt betekenis in het verslagen zijn.
Gaat het wel goed met Jan? Is hij misschien depressief? Heeft Jan last van jetlag?
Niets van dat alles. Ik voel me prima maar heb een onstilbare honger naar echtheid.
Ha Jan,
BeantwoordenVerwijderenDit is echt een stuk naar mijn hart. Ik ken dat, in een vorige gemeente, dat de pijn groter was dan de kracht om te lofprijzen. Dat vond ik het fijne van de Brandaris; ik mocht verdrietig zijn. Nu kan ik zeggen dat ik mijn heling vind in DE GEBROKENE en in de Vaderliefde van mijn Hemelse Vader. Wat heerlijk dat ik mag komen zoals ik ben, ook met mijn boosheid, woede en al wat er maar aan emoties kunnen zijn; En ik kom tot rust bij HEM !!
Gods Zegen, Aartje Tumkaya
Wat een geweldig stuk zeg! Wat een herkenning, vooral over dat 'na dat derde aanbiddingslied'. Gelukkig hangt het niet van ons gevoel af, en staat er nergens in de bijbel dat we eerst liedjes moeten zingen om in de stemming te komen voor de preek. Al lijkt de hele evangelische wereld dat te denken...
BeantwoordenVerwijderenWow, wat een stuk zeg. Zooooo herkenbaar en ik, als de gebrokene, en niet als een van de elitaire powerchristen. Dit stuk geeft mij weer hoop dat alles goed komt en dat de Here uiteindelijk mij, op Zijn doel voor mijn leven, heenvoert. Bedankt Jan.
BeantwoordenVerwijderen