Zuid Afrika, dag 4, Jenever en bitterballen

Vanavond biedt het Nederlandse consulaat de in Zuid Afrika aanwezige, werkende en verblijvende Nederlanders een feestje aan, ter ere van onze koningin. Ellen en ik zijn ook uitgenodigd en gaan over een uur naar de Country Club in Westville om bitterballen, kaas, haring en andere typisch Nederlandse zaken te nuttigen.
Vandaag zouden Ellen en ik naar Durban maar konden pas tegen twaalven de deur uit omdat we op een auto moesten wachten.
Een volgende keer toch maar m'n schema zelf wat strakker in de hand nemen.

Gisterenavond in Westville Baptist gesproken en het werd een bijzondere geïnspireerde dienst waarbij velen van de ongeveer 500 aanwezigen diep werden geraakt en levensveranderende beslissingen namen. Ik ben wat voorzichtiger geworden in het bezigen van kracht- en geestelijke termen en doe vooral m'n best om de zaken niet mooier voor te stellen dan ze in werkelijkheid waren. Maar ik moet toch zeggen dat een dienst was waarin de Heilige Geest op overtuigende wijze aan het werk was.
De boodschap was eenvoudig. Aan de hand van Johannes vier sprak ik over 1)cultuuroverschrijdend handelen omwille van de liefde (Jezus deed iets wat cultureel onaanvaardbaar was toen hij de Samaritaanse vrouw aansprak; want Joden gaan niet om met Samaritanen); reken af met discriminatie in je leven.
2) Ook de heidenen verwachten een bevrijder en iemand zal ze op De Bevrijder moeten wijzen. (De Samaritaanse vrouw "wist dat de Messias zou komen"). Het lijkt een universeel gegeven te zijn dat de mens, geconfronteerd met eigen onmacht, erkent dat hij iets mist. En 3) tenslotte leert Jezus zijn discipelen dat ze verder moeten kijken dan een middagmaaltijd en leert Hij ze om naar de wereld te kijken door de ogen van de Vader, die een geweldig plan met die wereld heeft. Vraag: ben je ingeplugd in dat plan of houd je vast aan je eigen plan?

Naschrift:
We zijn terug van het koninginnenfeest. De twee minuten stilte omdat het ook dodenherdenking is, werden in het echt ongeveer tien seconden. Er was geen jenever maar de wijn en de Heineken vloeiden rijkelijk. Een oudere dame van 75 jaar begon steeds luider tegen ons te praten en toen ze ook nog mijn stropdas begon te aaien begreep ik dat de geest uit de fles dit veroorzaakte. Om ons van haar los te scheuren wees ik op drie jonge vrijwilligers van "Be More" en vertelde het oude baasje dat deze jonge dames graag een paar verhalen uit Nederland wilde horen. Dat liet ze zich geen twee keer zeggen en spoedde zich direct richting drie dames die mij met een verrast nieuwsgierige en tegelijk beschuldigende blik aankeken.
Hieronder het bewijs dat Ellen en ik echt naar het feest geweest zijn.