Afscheid

Ach, op dat determinisme kom ik nog wel weer eens terug. Het gaat er bij mij niet in dat wij allemaal pionnen zouden zijn in een groot kosmisch schaakspel. En ook al hebben we massaal onze rug naar God toegekeerd, Hij heeft ons niet gedumpt. Integendeel. Onze rebellie triggerde Zijn eindeloze liefde. We zijn, als Zijn schepselen belangrijk genoeg dat Hij het allerbelangrijkste voor ons gaf: Jezus Christus. Hij trekt ons op uit grote diepte en richt ons op tot grote hoogte. De psalmist roept het uit: "Wat is de mens dat Gij aan hem denkt. Toch hebt gij hem bijna goddelijk gemaakt".
Een volgeling van Jezus heeft geen enkele reden om zich teneergeslagen te voelen omdat God zijn of haar zelfbeeld, waar we toch allemaal al mee worstelen, nog eens flink de grond in zou stampen.
Prinsen, prinsessen, priesters, medearbeiders, zonen, dochters en zou zijn er nog meer titels die ons overkomen als we Hem volgen.

Goed, gisteren afscheid van Moniek genomen die volgende week met haar vriend naar Spanje vertrekt. Voorgoed? Wie zal het zeggen? Ze gaat daar werk zoeken en haar vriend wil gaan studeren en werken tegelijk. In ben benieuwd.

Vandaag naar Duitsland. Van morgen tot en met dinsdag leidt ik samen met twee collega's een 'recruiting consultation'. Dat is onderdeel van een groter plan dat we aan het ontwerpen zijn om te komen tot een strategie voor de werving van nieuwe werkers. We zitten nu in de 'luisterfase'. Wat leeft er in de kantoren, op de velden? Wat werkt hier? Wat werkt daar? Hoe komt dat? Wat zijn de obstakels? Wat zou een mogelijke oplossing zijn?