Gisterenavond zonk de moed me even in de schoenen. Vandaag ben ik al weer wat teruggeveerd. Maar tel bij de ervaring van gisteren op dat een van de professors vertelde dat op het seminary in Canada, waar dezelfde opleiding wordt gegeven, studenten er vier jaar full time voor nodig hebben om hun graad te halen, ik me af begin te vragen wie ik wel denk te zijn dat ik het even tussendoor in 30 maanden kan doen...
Zojuist wel ff lachen. Een professor die aan ADHD lijdt, kondigde een periode van stilte aan voordat hij zou bidden. De aankondiging en de motivatie om stil te zijn duurde enkele minuten, de uiteindelijke stilte duurde zegge en schrijven 29 seconden.
Voor de zoveelste keer in mijn leven een "gift inventory" en een "temperament survey" ingevuld. Affijn, dat levert weer een bonus half uur vrije tijd op.
Aan het eind van deze dag zit het keerpunt van deze studieperiode. De helft zit er dan op en kan ik af gaan tellen. Ik heb altijd wel heimwee maar deze keer is het best wel heftig. Misschien omdat we de laatste maanden best wel wat intensieve dingen hebben meegemaakt als gezin. Dit heeft voor mij geleidt tot een verdieping van mijn relatie met mijn kinderen en Martha, en ik mis hun aanwezigheid zeer!
Grappig, ik zag dat je allereerste blog in 2005 ook over India gaat...
BeantwoordenVerwijderen