Ik probeer het lijdzaam te ondergaan maar het gaat niet echt. Ik concentreer me om iets van het engels van de prof te verstaan, maar het lukt niet. Ik heb aan de 'dean of students' gevraagd waarop leraren worden geslecteerd en geevalueerd. Dat wist men eigenlijk ook niet goed. Het komt erop neer dat vrijwel alle 64 studententen die deze klas volgen, hun tijd verdoen.
Ik vroeg de 'dean of students' hoe de prof na afloop wordt geevalueerd. "We gebruiken de geschreven evaluaties van de studenten". Ik meldde dat hij net zo goed als ik weet dat aan die evaluaties maar moeilijk conclusies te verbinden zijn omdat de Indiers over het algemeen heel erg aardig zijn en de leraar tot bijna de hemel inprijzen.
Het is vrij gemakkelijk om vanaf de zijlijn te miepen en te griepen. Dat is zo'n beetje mijn 'default' (standaardinstelling klinkt erger). Maar daar help ik mezelf niet mee en doe ik ook de prof geen dienst. Belangrijker is om tot een structurele oplossing te komen waarmee vooral de prof gediend is. Of ik het naar mijn zin heb en het gevoel heb iets te leren is secundair (of nog minder).
Ik zal dus 'B' gaan doen. 'A' heb ik nu al genoeg gezegd. Maar wat is het juiste moment? Niet te vroeg want dan zou het effect kunnen zijn dat mijn broeder zo van de leg raakt dat hij de resterende uren (21) niet meer zichzelf kan zijn of zich in allerlei bochten gaat wringen om van het geven van informatie toch nog tot enige vorm van communicatie te komen.
Na afloop van het blok kan ook niet omdat het laatste uur van deze week zijn les is en ik tijdens dat laatste uur richting vliegveld vertrek. Dus moet het donderdag gebeuren. De 'dean of students' is al lang blij dat ik het doe want een collega feedback geven is in India sowieso iets dat niet al te vaak gebeurd.
En ik neem me voor om van een mopperende tiener te veranderen in een volwassen vent die een broeder probeert te helpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten