18 september 2008

Dagacht

Tja, een week vliegt zomaar voorbij en ik heb me niet eens verveeld! Vanmorgen de opvarenden en bemanning weer toegesproken. Het leven op het schip is druk en de paar momenten in de week dat er studies en trainingen worden aangeboden minimaal. En dan kun je ook nog besluiten om op bed te blijven liggen.
Om het maximale uit hun tijd op het schip te halen vergt van de jongeren best wel wat initiatief. Het is mogelijk om hun twee jaar vol te maken zonder echt iets te hebben geleerd. Gelukkig komt dat in de praktijk niet vaak voor omdat ze juist naar het schip komen om te leren.
Zojuist kwam een Zwitserse jongedame bij me zitten tijdens de lunch. Ze wilde graag wat advies. Tijdens haar verblijf is haar thuiskerk op niet zo'n fijne wijze uit elkaar gevallen. Onenigheid over muziek en mogelijke veranderingen lagen er aan ten grondslag. Je wordt er niet goed van. Wat maakt het verdorie uit? Orgel, band, gitaar, combo of helemaal niets; te kort, te lang, te hard of te zacht; waar gaat het nou helemaal over.
Het gezeik en gezever houdt niet op en de moderne westerse gelovige blijft op zoek naar de kerk die het beste bij hem en haar past. Als deze niet te vinden is begint men er zelf een. (28.000 denominaties wereldwijd!). Die droomkerk bestaat niet. We zullen het moeten doen met wat we hebben en in de buurt vinden. Als ik omringd ben met mannen en vrouwen die door Gods Geest worden gebruikt om Zijn woord tot leven te brengen en mijn hart te raken, vind ik het prima
De discussie boeit me ook steeds minder.

Ondertussen voelt mijn Zwitserse zuster zich heen en weer geslingerd. Verwarring, machteloosheid en de ongevraagde dwang die op haar rust om een keuze te maken: bij welke groep wil ik horen?

Hier aan boord zijn tientallen nationaliteiten en kerken vertegenwoordigd. Kleur en Kerk spelen geen rol. Leren met en van elkaar staat centraal. Het kan dus wel.

Gisteren was ik niet in orde. Even lekker braken luchtte op en ik voel me nu weer prima. Heb een "medical" gehad (moet ik een keer per jaar om te mogen duiken) waaruit bleek dat m'n bloeddruk wat te hoog is (140/90). Het zegt mij niets maar de doc raadt me aan om thuis een keer naar de huisarts te gaan. Doen we.

1 opmerking:

  1. Jan, ik lees je blog al een poosje, eigenlijk sinds de uitzending van de EO van De verandering, en wil je laten weten dat ik er van geniet!
    Het is een verademing in het chrrrristelijke wereldje zal ik maar zeggen... ;-)
    Veel succes op de Doulos en dank dus voor het delen van je leven!
    Gr. Susan.

    BeantwoordenVerwijderen